Αφηγηματικό Χρονικό Παράδειγμα

ο αφηγηματικό χρονικό είναι το χρονικό που δημιουργείται συνδέοντας τα γεγονότα και τις καταστάσεις που αφορούν μια σειρά γεγονότων σχετίζονται, διηγούνται σύμφωνα με τη σειρά με την οποία συνέβησαν, κάνοντας μια λεπτομερή περιγραφή του τους εαυτούς τους.

ο αφηγηματικό χρονικό Χρησιμοποιείται σε αναφορές και περιλήψεις δραστηριοτήτων, εκδρομές, επισκέψεις σε ιδρύματα και σεμινάρια, στα οποία ένας κατάλογος των προγραμματισμένες δραστηριότητες, τα γεγονότα και τα γεγονότα με τη σειρά που πραγματοποιήθηκαν, αφηγώντας τον τρόπο με τον οποίο αναπτύχθηκαν και εξηγώντας λεπτομέρειες για κάθε ένας από αυτούς.

Αυτός ο τύπος χρονικού χρησιμοποιείται ευρέως στη δημοσιογραφία, ως ένας από τους κύριους τύπους χρονικών των διαφόρων εφημερίδων και ορισμένων οπτικοακουστικών ειδήσεων, αποκαλύπτοντας αφηγήσεις γεγονότων, γεγονότων και καταστάσεων που συμβαίνουν σε διάφορες περιόδους (ώρες ή ημέρες), καθώς και τις αποχρώσεις τους με έναν τρόπο λεπτομερής.

Παράδειγμα αφηγηματικού χρονικού:

Το La Esmeralda είναι μια μικρή πόλη εξόρυξης που βρίσκεται στην πολιτεία Zacatecas, κοντά στα σύνορα με την πολιτεία Michoacán. Η παράδοση εξόρυξης χρονολογείται από την εποχή των αποικιών

Στις 27 Ιουλίου του περασμένου έτους, μια μέρα που όλα φαινόταν ήρεμα, καθώς ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και ακόμη και μια από τις πιο καυτές της χρονιάς, Η ισχυρότερη καταιγίδα της χρονιάς εξαπέλυσε, τόσο δυνατή, που σύμφωνα με τους κατοίκους του τόπου, παρόμοια καταιγίδα δεν είχε παρατηρηθεί σε είκοσι χρόνια. Αυτή η καταιγίδα προκάλεσε την υπερχείλιση του ποταμού «Las Esmeraldas», προκαλώντας τις πλημμύρες μεγάλου μέρους της πόλης.

Οι γείτονες έπρεπε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους γρήγορα, ακόμη και στη βροχερή βροχή που τους έβρεχε. Έφυγαν με αυτοσχέδιες βάρκες και κατέφυγαν στις στέγες των ψηλότερων σπιτιών και στα γύρω κτίρια, ενώ παρακολούθησαν καθώς όλα τα υπάρχοντά τους ξεπλύθηκαν. Το χειρότερο συνέβη όταν ο λόφος Mina de La Esmeralda, που δίνει το όνομά του στην πόλη και τον ποταμό, ήταν διαλύθηκε προκαλώντας ένα φράγμα λάσπης και πέτρες που έθαψαν αρκετά σπίτια νωρίς το πρωί της ημέρας 28. Η κατολίσθηση σημειώθηκε στην ίδια περιοχή όπου η δημοτική κυβέρνηση είχε δημιουργήσει καταφύγιο για πιθανές πλημμύρες, και όπου ένας μεγάλος αριθμός πολιτών που κατέφυγαν από την πλημμύρα, χάθηκαν κάτω από τη χιονοστιβάδα, και άλλοι εξακολουθούν να λείπουν.

Καθώς περνούσαν οι μέρες, η διάσταση της καταστροφής έγινε γνωστή με περισσότερες λεπτομέρειες. Μετρήθηκαν 30 νεκροί και περισσότεροι από 20 εξαφανισμένοι. Πάνω από τρεις χιλιάδες σπίτια επηρεάστηκαν σοβαρά, εκ των οποίων περίπου εκατό σπίτια καταστράφηκαν εντελώς από τη δύναμη του νερού και άλλα 50 θάφτηκαν κάτω από το λόφο.

Ενώ η κρατική βοήθεια έφτασε εγκαίρως κατά τις πρώτες ώρες της καταστροφής, το μέγεθος της καταστροφής ήταν τόσο μεγάλο ότι η ιατρική και επισιτιστική βοήθεια άρχισαν να εξαντλούνται τρεις ημέρες μετά την καταιγίδα, προκαλώντας στους κατοίκους άρχισε να ταραχές και να επιτίθεται σε φορτηγά ανθρωπιστικής βοήθειας, ωθώντας την κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει δημόσια δύναμη βάλτε παραγγελία.

Ένα μήνα μετά την τραγωδία, η κατάσταση των θυμάτων άρχισε να βελτιώνεται, οι οποίοι ζούσαν σε πρόχειρα στρατόπεδα, σε σχολεία και σε δημόσια πάρκα. Σιγά-σιγά άρχισαν να επιστρέφουν και να ξαναχτίζουν τα σπίτια τους, όσοι είχαν ακόμα ένα σπίτι σε αποδεκτή κατάσταση.

Η κυβέρνηση κατεδάφισε τα κτίρια που θεωρούσε επικίνδυνα να κατοικηθούν, λόγω των δομικών ζημιών που είχαν, παρά τις διαμαρτυρίες των ιδιοκτητών. Αυτοί οι άνθρωποι μεταφέρθηκαν σε άλλο προσωρινό στρατόπεδο, όπου παρέμειναν για τρεις ακόμη μήνες. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση εκπόνησε ένα σχέδιο στήριξης με το οποίο παρείχε απασχόληση στους κατοίκους κατά την κατασκευή του νέα σπίτια, όπου, πριν από έξι μήνες, σε μια επίσημη τελετή, όλοι οι κάτοικοι που είχαν ζήσει στρατόπεδα.

Προς το παρόν, όταν περνάμε από εκείνο το μέρος, τα υπολείμματα αυτής της πλημμύρας μόλις φαίνονται. Στο τμήμα του λόφου που ξέσπασε, η βλάστηση καλύπτει ολόκληρη την περιοχή, αποφεύγοντας να δει τα ερείπια που παραμένουν σε αυτό το μέρος, τα νέα σπίτια δεν αποκαλύπτουν τις πληγές που άφησε η τραγωδία. Ωστόσο, οι κάτοικοί του εξακολουθούν να φέρουν τη μνήμη των συμπατριωτών τους που χάθηκαν, την ελπίδα εύρεσης που εξακολουθούν να λείπουν, αλλά πάνω απ 'όλα, σηκώνουν το κεφάλι τους περήφανοι που κατάφεραν να ξαναχτίσουν το δικό τους Διάρκεια Ζωής.