Ορισμός της εργατικής μεταρρύθμισης

Η ιδέα που θα ασχοληθούμε παρακάτω έχει μια χρήση αποκλείοντας στο εργατική σφαίρα και αποτελείται από δύο όρους.

Νομοθετική πρωτοβουλία που επιδιώκει να τροποποιήσει ορισμένες πτυχές που ρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις, να παρέχει ευελιξία στην αγορά και για τους εργοδότες να δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίας

Ονομάζεται μεταρρύθμιση στη δράση και το αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης, στο μέτρο που αυτή η δράση υπονοεί το επανάληψη, τροποποίηση ή τροποποίηση κάτι, μια συμπεριφορά, ένα ζήτημα, μεταξύ άλλων.

Εν τω μεταξύ, η έννοια του εργασία χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τα πάντα ότι είναι σχετικό ή κατάλληλο για τη δουλειά, ειδικά αυτό που αφορά νομικά και οικονομικά ζητήματα.

Έτσι, η εργατική μεταρρύθμιση αποτελείται από ένα πρόγραμμα που στοχεύει ειδικά στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ή μπορεί επίσης να συνεπάγεται την τροποποίηση ορισμένων πτυχών που είναι εγγενείς στο νόμος εργασία για διάφορους σκοπούς: αύξηση παραγωγικότητα, χαμηλότερο κόστος, μεταξύ άλλων, και αυτό μπορεί να έχει θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στην αγορά εργασίας, ανάλογα με τα προς μεταρρύθμιση θέματα.

.

Η ιδανική και θετική αποστολή αυτής της μεταρρύθμισης είναι να ευνοήσει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέσω τροποποιήσεων του νόμου που ευνοούν τις εταιρείες έτσι ώστε αυτές ξεκινώντας από τη δυνατότητα μείωσης του κόστους και έχοντας λιγότερους κινδύνους, ενθαρρύνοντάς τους να προσλάβουν περισσότερους εργαζομένους από ότι σε ένα άλλο πλαίσιο, δηλαδή, χωρίς αυτές τις μεταρρυθμίσεις, δεν θα θα έκανα.

Το Κοινοβούλιο ή το Κογκρέσο είναι το όργανο που είναι αρμόδιο να πραγματοποιήσει την εν λόγω μεταρρύθμιση

Ο τρόπος για να γίνει αυτή η αποστολή αποτελεσματική είναι η νομοθετικό, δηλαδή, να εισαγάγει τροποποιήσεις σε αυτήν την πτυχή στο a έθνος ο συμμετοχή του νομοθετικού οργάνου που είναι υπεύθυνο για την επιβολή κυρώσεων στους κανόνες και τους νόμους

Στο κοινοβούλιο διεξάγεται η συζήτηση μεταξύ των νομοθετών και εάν υπάρχει συμφωνία και πλειοψηφία, θα προχωρήσει στην τροποποίηση.

Τώρα κανονικά, είναι το εκτελεστική εξουσία ενός έθνους που, βάσει της παρατήρησης της οικονομικής, κοινωνικής και εργασιακής κατάστασης της χώρας και της ανάγκης να πραγματοποιηθούν μεταρρυθμίσεις στο το πεδίο εργασίας, προωθεί έργα και τα εγκαθιστά στο Κογκρέσο ή το Κοινοβούλιο για συζήτηση, αφού όπως είπαμε, μόνο εκεί θα βρείτε έναν δωρεάν τρόπο έγκρισης ή, εάν δεν το κάνετε, θα ερωτηθούν και θα επανεξεταστούν και, εάν ισχύει, θα γίνουν διορθώσεις στο προτάσεις.

Για παράδειγμα, για να ξεκινήσετε τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, θα πρέπει να εισαγάγετε στο Εργατική νομοθεσία νέες εναλλακτικές λύσεις όσον αφορά την πρόσληψη υπαλλήλων.

Για παράδειγμα, είναι ότι η εργατική μεταρρύθμιση υλοποιείται σε έναν νόμο που όταν εγκριθεί πρέπει να εκδοθεί και να ρυθμιστεί από τους αρμόδιους φορείς σε αυτές τις πτυχές.

Αστάθεια εργασίας, ανεπιθύμητες συμβάσεις και απολύσεις, ορισμένα ζητήματα που προτείνονται να επιλυθούν

Πρέπει να σημειωθεί ότι σε πολλές χώρες έχει εισαχθεί μια μεταρρύθμιση σε θέματα εργασίας με σκοπό την επίλυση ορισμένων από τις βασικές Επιπλοκές πλαισίου όπως: αστάθεια εργασίας σε ορισμένους τομείς, έλλειψη πρόσβασης στο εργατικό σύστημα που υπέστησαν οι νεότεροι τομείς απο πληθυσμός, αντικαθιστά προσωρινά συμβόλαια ή σκουπίδια για απροσδιόριστα, και ότι η απόλυση είναι η τελευταία λύση για την εταιρεία, μεταξύ άλλων.

Αναμφίβολα, η εφαρμογή αυτών των παροχών θα τείνει να ωφελεί τον ανταγωνισμό, την παραγωγή, την αύξηση του μέσου μισθού, τις επενδύσεις, μεταξύ άλλων ζητημάτων, στον χώρο εργασίας.

Όταν η μεταρρύθμιση τιμωρεί τους εργαζόμενους και επιβραβεύει την επιχειρηματική κοινότητα

Αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι υπάρχει μια άλλη πλευρά του νομίσματος σε αυτό το ζήτημα και σε ορισμένες χώρες που έχουν πραγματοποιήσει εργατικές μεταρρυθμίσεις, οι στόχοι δεν ήταν ούτε προοδευτικοί ούτε Σκέφτηκαν την ευημερία των εργαζομένων, αλλά μόνο το όφελος των εργοδοτών, και στη συνέχεια κατέληξαν να κάνουν την κατάσταση εργασίας πολλών επισφαλών. εργαζόμενοι.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτήν την κατάσταση είναι ότι όταν μια κυβέρνηση εγείρει την ανάγκη για μια εργατική μεταρρύθμιση, υπάρχουν υποψίες, αμφιβολίες και άλματα τις φωνές κατά που ανακαλύπτεται ότι δεν επιδιώκει να βελτιώσει τις συνθήκες των εργαζομένων και προτείνει το αντίθετο.

Είναι τα συνδικάτα που δίνουν τις πρώτες προειδοποιήσεις στις κυβερνήσεις, καταδεικνύοντας ενάντια στις μεταρρυθμίσεις απεργιών και διαδηλώσεων σε δημόσιους χώρους ή συμβολικούς χώρους, όπως τα υπουργεία δουλειά.

Δυστυχώς, υπάρχουν πολλές κυβερνήσεις που προωθούν τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις για να ευνοήσουν τις επιχειρηματικές ομάδες και δεν το κάνουν το όφελος των εργαζομένων, κρύβονται πίσω από αυτόν τον υποτιθέμενο σκοπό να τους αποκτήσουν επίσης κάποια οικονομική επιβράβευση ή πολιτική από την ισχυρή επιχειρηματική κοινότητα.

Θέματα στην εργατική μεταρρύθμιση