Έννοια στον ορισμό ABC

Η δικτατορία ονομάζεται μορφή του κυβέρνηση ασκείται από ένα άτομο που χρησιμοποιεί την εξουσία του αυθαίρετα και χωρίς να περιορίζεται ιδιαίτερα από το νόμος. Έτσι, ένας δικτάτορας παίρνει αποφάσεις αφήνοντας κατά μέρος τις δυνατότητες συναίνεσης με τους κυβερνούμενους ανθρώπους, μια πτυχή που βρίσκεται στους αντίποδες ενός εξουσία δημοκρατικό, το οποίο εκλέγεται από τους κυβερνημένους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τις φιλοσοφικές αρχές της αρχαίας Ελλάδας, η δικτατορία δεν φαίνεται συγκρίσιμη με την αρχική προτεινόμενη αντίθεση μεταξύ καθαρών και ακάθαρτων μορφών διακυβέρνησης. Σε αυτό το μοντέλο, που κρατούσαν οι Αθηναίοι φιλόσοφοι, οι μονοσωματικές μορφές διακυβέρνησης ήταν ημαϊμούδες: ένας, αψος: κυβέρνηση), ως ιδανική ή καθαρή μορφή, και τυραννία, ως κατεστραμμένη παραλλαγή αυτού του κυβερνητικού τρόπου. Αντ 'αυτού, η δικτατορία ως έννοια και δομή δράσης πολιτική γεννήθηκε σε μεταγενέστερα στάδια του πολιτισμός.

Πράγματι, η προέλευση του όρου δικτατορία πρέπει να εντοπιστεί από την εποχή που το

Ρωμαϊκός πολιτισμός. Βασικά, η δικτατορία είχε κατάσταση νόμιμη ως τρόπος διακυβέρνησης που ασκήθηκε με εξαιρετικό τρόπο πριν δύσκολες στιγμές που απαιτούσαν γρήγορες αποφάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, λέγεται ότι η πρόταση υποβλήθηκε για πρώτη φορά από τον Tito Laercio, ο οποίος θα ήταν ο πρώτος που θα χρησιμοποιούσε αυτήν τη θέση.

ο Η Γερουσία ήταν η εξουσιοδοτημένη για να προσδιορίσετε εάν χρειάστηκε αυτή η αλλαγή. Εάν το δικαιολογούσαν οι περιστάσεις, δόθηκε εντολή σε έναν από τους προξένους, ο οποίος προχώρησε στον διορισμό του δικτάτορα. μετά από εκείνη τη στιγμή, κανείς δεν θα μπορούσε να επικρίνει τη διαχείριση της νέας κυβέρνησης. Ωστόσο, στην αρχή, υπήρχαν εύλογα όρια σε αυτές τις ειδικές εξουσίες. Έτσι, ο «δικτάτορας» είχε εξουσία μόνο για μια περίοδο έξι μηνών, μετά την οποία ανακλήθηκαν οι εξουσίες του. Εκείνη τη στιγμή, έπρεπε να αναφέρει τις πράξεις του.

Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η πρακτική θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια προσπάθεια επιτυχίας επ 'αόριστον στην εξουσία μέσω στρωμάτων που οδήγησαν στη γέννηση του μοναρχίες; Αυτός είναι ο λόγος που θα καταργηθεί αργότερα.

Το δικτατορικό μοντέλο εξουσίας ήταν τότε ο λόγος για διάφορες καταχρήσεις που, πέρα ​​από τη διακοπή, εντατικοποιήθηκαν λόγω της εξατομικευμένης άσκησης κυβερνητικών πράξεων. Αν και στη Μεσαιωνική Ευρώπη αυτή η μορφή διακυβέρνησης μετριάστηκε ως αποτέλεσμα της φεουδαρχικής διανομής δομές εξουσίας, η γέννηση των σύγχρονων κρατών στον 15ο και τον δέκατο έκτο αιώνα οδήγησε σε μια νέα προσέγγιση μοναρχίες Μερικά από αυτά τα έθνη εξελίχθηκαν με κυβερνητικές δομές που εξομοιώθηκαν με δικτατορίες, μέχρι τα μοντέλα που προέκυψαν από το Γαλλική επανάσταση και η ανεξαρτησία των αμερικανικών εθνών επέτρεψε τη διάδοση των δημοκρατικών τρόπων σε όλο τον κόσμο.

Παρ 'όλα αυτά, δικτατορίες κυβέρνησε τη ζωή πολλών λαών τον 20ο αιώνα, όπως συνέβη με τη συγκέντρωση εξουσίας ενός ατόμου στη Γερμανία κατά την κυβέρνηση του Αδόλφου Χίτλερ, στην Ιταλία με Il Duce Benito Mussolini ή με τον Josep Stalin στη Σοβιετική Ένωση.

Επί του παρόντος, οι πιο πρόσφατες δικτατορίες πρέπει να βρεθούν σε υπανάπτυκτες χώρες. Πολλά από αυτά επεκτάθηκαν και ενοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του ώρα του ψυχρός πόλεμος. Εκείνη την ιστορική στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση είχαν μια καλυμμένη διαμάχη που οδήγησε σε κάθε μία από αυτές υποστηρίζουν δικτατορικές κυβερνήσεις που υποστήριξαν την εξουσία τους βάσει του φόβου και παρακάμπτοντας κάθε πιθανότητα ομοφωνία. Τα ισχυρότερα παραδείγματα περιλαμβάνουν τις διάφορες δυναστείες στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. (Λιβύη, Τυνησία, Συρία, Ιράκ, μεταξύ άλλων), το καθεστώς που επικράτησε στην Κούβα από το 1959, οι στρατιωτικές δικτατορίες του Λατινική Αμερική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και του 1980, οι κυβερνήσεις του λεγόμενου "Σιδηρού Παραπετάσματος" στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία και τα διάφορα κυβερνητικά σχήματα της ημι-αποικιακής Αφρικής. Το μεγαλύτερο μέρος του αυτές τις δικτατορίες Έχουν πάψει να υπάρχουν, δίνοντας τη θέση τους είτε σε μεταβατικές κυβερνήσεις είτε σε δημοκρατικές δομές διακυβέρνησης, με τις διαφορετικές περιφερειακές παραλλαγές που χαρακτηρίζουν κάθε λαό και κάθε πολιτισμό.

Σήμερα, οι περισσότερες από τις παγκόσμιες κοινωνίες έχουν συνειδητοποιήσει τα επιβλαβή αποτελέσματα δικτατορίες για τα ατομικά τους δικαιώματα, γι 'αυτό οι δημοκρατίες είναι η προτιμώμενη μορφή διακυβέρνησης για αυτά τα έθνη. Οι δικτατορικοί τρόποι αναγνωρίζονται ως κίνδυνοι για την ελευθερία και την ανάπτυξη των κρατών και απορρίπτονται ρητά από τη διεθνή κοινότητα.

Ζητήματα δικτατορίας