Ορισμός του δημόσιου τομέα

Τα διάφορα έργα δημιουργίας υπόκεινται στα λεγόμενα πνευματικά δικαιώματα. Όταν ένα μυθιστόρημα, ένα μουσικό σκορ ή οποιαδήποτε δημιουργία δεν προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα, θεωρείται μέρος του δημόσιου τομέα. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα πνευματικά δικαιώματα υπάρχουν για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας. Με αυτόν τον τρόπο, η πνευματική ιδιοκτησία επιτρέπει την πρόσβαση και τη χρήση αυτών των αγαθών να περιορίζονται και να προστατεύονται με κάποιο τρόπο. Όταν μιλάμε για τον δημόσιο τομέα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει η αντίθετη έννοια, δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας.

Διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους μια ιδιότητα στον ιδιωτικό τομέα γίνεται δημόσιος τομέας

Σε όλους τους εθνικούς νόμους ορίζεται ότι μια ιδιοκτησία στον ιδιωτικό τομέα παύει να είναι ιδιωτική ιδιοκτησία και γίνεται χέρια του κράτους μετά από αρκετά χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα (ο αριθμός των ετών εξαρτάται από το νομοθεσία Κάθε χώρας).

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ίδιοι οι συγγραφείς παραιτούν τα δικαιώματά τους στο δημόσιο τομέα με αδιάφορο και αλτρουιστικό τρόπο. Εάν κανείς δεν αξιώνει τα πνευματικά δικαιώματα ενός στοιχείου, γίνεται αυτόματα δημόσιος τομέας.

Πνευματική ιδιοκτησία

ο διχοτόμηση δημόσιο τομέα-ιδιωτικό τομέα βασίζεται στην αρχή της πνευματικής ιδιοκτησίας, η οποία μπορεί να οριστεί ως σωστά που προβάλλει ένα άτομο, μια οντότητα ή ένα κράτος σε ένα έργο που απαιτεί το δημιουργικότητα να γίνει.

Η πνευματική ιδιοκτησία έχει δύο μορφές: βιομηχανική ιδιοκτησία που προστατεύει εμπορικά σήματα και διπλώματα ευρεσιτεχνίας και πνευματικά δικαιώματα που προστατεύουν καλλιτεχνικές δημιουργίες. Οι νόμοι προστατεύουν τη δημιουργία αναγνωρίζοντας τον συγγραφέα και το σέβομαι στην ακεραιότητα του έργου. Όλα τα πρότυπα ή οι αρχές που προορίζονται για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων είναι γνωστά με τον όρο πνευματικά δικαιώματα. Υπό αυτήν την έννοια, τα πνευματικά δικαιώματα υπάρχουν για έναν προφανή λόγο: για να αποτραπεί κάποιος να επωφεληθεί από κάτι που δεν έχει παραγάγει.

Τα αγαθά στο δημόσιο τομέα νοούνται ως δημόσια υπηρεσία ή δημόσια χρήση

Οι υπηρεσίες που προσφέρει ένα δημοτικό συμβούλιο, οι δρόμοι ή τα ποτάμια δεν ανήκουν σε κανέναν ειδικότερα, αλλά αποτελούν μέρος του δημόσιου τομέα. Έτσι, ό, τι έχει χτιστεί από το κράτος ή είναι μέρος του Κληρονομία του α έθνος είναι στο δημόσιο τομέα. Κατά συνέπεια, όλα όσα δεν είναι κρατικά (στον δημόσιο τομέα) ανήκουν ιδιωτικά.

Εν ολίγοις, κάτι είναι μέρος του δημόσιου τομέα όταν απευθύνεται σε ολόκληρη την κοινότητα ως σύνολο, είτε με τη μορφή δημόσιας χρήσης είτε δημόσια υπηρεσία.

Τα περιουσιακά στοιχεία του δημόσιου τομέα υπόκεινται σε νομικό καθεστώς για τη νομική τους προστασία και εμπνέονται από τρεις βασικές αρχές: αναληψιμότητα, απαράδεκτο και μη κατάσχεση. Το πρώτο σημαίνει ότι αυτά τα περιουσιακά στοιχεία δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, το δεύτερο συνεπάγεται τη συνεχή χρήση των περιουσιακών στοιχείων και το τρίτο σημαίνει ότι τα περιουσιακά στοιχεία δημόσιου τομέα δεν μπορούν να κατασχεθούν.

Φωτογραφίες: Fotolia - _Ma / Tussik