Ορισμός του δημόσιου τομέα

Ο δημόσιος τομέας είναι η σφαίρα οικονομία στο οποίο το κράτος έχει τον κύριο ρόλο και αντιτίθεται στον ιδιωτικό τομέα, στον οποίο η επιχειρηματικότητα είναι ο κινητήρας της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ.

3 θεμελιώδεις περιπτώσεις

Το κράτος ως υποστηρικτής του δημόσιου τομέα έχει τρία διαφορετικά επίπεδα ή περιοχές: 1- Επιχειρήσεις, 2- Ως οργανισμός πολιτική και 3- Ως ευεργετική οντότητα.

Ο ρόλος του κράτους

Το κράτος έχει ρόλο στην οικονομία μιας χώρας, δεδομένου ότι έχει τη νομοθετική ικανότητα να παρεμβαίνει σε όλους τους τομείς, ειδικά σε αυτούς που είναι στρατηγικοί. Μέσω της θέσπισης νόμων και κανονιστικών κανονισμών, το κράτος διαχειρίζεται ορισμένες δραστηριότητες με ένα δημόσια προσέγγιση (π.χ. στις μεταφορές, τα ορυχεία, τις υποδομές, τον ενεργειακό εφοδιασμό, και τα λοιπά).

Από την άποψη της πολιτικής οργάνωσης, το κράτος διαθέτει εξουσίες που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια, τη δικαιοσύνη ή την άμυνα, οι οποίοι αποτελούν βασικούς πυλώνες του δημόσιου τομέα.

Το κράτος αναλαμβάνει βασικό ρόλο ως κοινωνικός ευεργέτης (επίσης γνωστός ως κράτος πρόνοιας σε ορισμένες χώρες). Νόμοι και οργανωτικά συστήματα που επηρεάζουν το εκπαίδευση, υγεία ή κοινωνική ασφάλιση είναι μέρος του δημόσιου τομέα.

Η ιδέα του δημόσιου τομέα έχει, ως εκ τούτου, μια πολιτική και κοινωνική διάσταση που τη διαφοροποιεί ριζικά από τον ιδιωτικό τομέα, του οποίου η προσέγγιση είναι βασικά οικονομικής φύσης.

Εθνικός προϋπολογισμός

Κάθε κράτος χρειάζεται χρηματοδότηση για να ανταποκριθεί στις ευθύνες του. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές πηγές χρηματοδότησης: φόροι για τους πολίτες και τον ιδιωτικό τομέα (που μπορεί να είναι άμεσοι ή έμμεσοι), δημόσια πίστωση ή έκδοση νομίσματος.

Με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν, το κράτος σχεδιάζει έναν εθνικό προϋπολογισμό, ο οποίος καθορίζει τι θα είναι να ξοδέψετε και ποιο θα είναι το χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί σε κάθε έξοδο, δηλαδή στα διάφορα είδη προϋπολογιστικός.

Διατηρήστε μια ισορροπημένη ισορροπία

Η σχέση μεταξύ εισόδημα και τα έξοδα σε έναν εθνικό προϋπολογισμό παρουσιάζουν τρεις δυνατότητες: 1- Εάν το εισόδημα είναι χαμηλότερο από τα έξοδα, θα μιλούσαμε για έλλειμμα προϋπολογισμός, 2- Εάν το εισόδημα υπερβαίνει τα έξοδα, θα μιλούσαμε για πλεόνασμα προϋπολογισμού και 3- Εάν το εισόδημα και τα έξοδα συμπίπτουν, θα υπήρχε κατάσταση του Ισορροπία προϋπολογιστικός.

Ο εθνικός προϋπολογισμός έχει μια κοινωνική προβολή, καθώς μπορεί να ζητηθεί από τους πολίτες. Με αυτόν τον τρόπο, το ιθαγένεια γνωρίζει τον προορισμό των χρημάτων που διαχειρίζεται η διαχείριση να υπηρετήσει το δημόσιο τομέα και την κοινωνία στο σύνολό της.