Ορισμός του γλωσσικού σημείου

ο γλωσσολογία είναι το πειθαρχία μελετώντας τη σχολή του Γλώσσα ανθρώπων και το σύστημα σημείων που χρησιμοποιούν για την επικοινωνία. Ο ιδρυτής της γλωσσολογίας ήταν ο Ελβετός Ferdinand de Saussure (1857-1913), ο οποίος συνέλαβε τη γλώσσα στις διαφορετικές του διαστάσεις: ως πραγματικότητα που αποτελεί μέρος του συνόλου του κοινωνία, ως διανοητική αφαίρεση που μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε τι μας περιβάλλει και τι συμβαίνει σε εμάς και, τέλος, ως μια σειρά κωδίκων και συμβάσεων (για παράδειγμα, οι κανόνες γραματικός).

Κατά συνέπεια, η γλωσσολογία μελετά τη γλώσσα ως όργανο επικοινωνία και ως σύστημα σημείων.

Η θεμελιώδης ιδέα του γλωσσικού σημείου

Η ιδέα ενός γλωσσικού σημείου περιλαμβάνει δύο στενά συνδεδεμένες διανοητικές διαστάσεις: είναι μια έννοια και, παράλληλα, ένας ήχος που σχετίζεται με αυτό. Έτσι, η έννοια είναι το αφηρημένο μέρος του γλωσσικού σημείου, ενώ ο ήχος είναι ένα διανοητικό αποτύπωμα που παραμένει στον εγκέφαλό μας. Υπάρχει μια αμοιβαία σχέση μεταξύ έννοιας και ήχου.

Με άλλα λόγια, η έννοια ή η ένδειξη και ο ήχος ή ο σηματοδότης αλληλεπιδρούν στο μυαλό ενός ομιλητή. Ας φανταστούμε ένα σύννεφο, ο σηματοδότης αναφέρεται στη διαδοχή των ήχων που χρησιμοποιώ για να αναφερθώ στο σύννεφο (έχουμε μια μνήμη για το πώς ακούγεται αυτή η λέξη που ήδη έχουμε ακούσει περιστασιακά) και, ταυτόχρονα, η έννοια του σύννεφου αναφέρεται στο σύνολο των γενικών χαρακτηριστικών που αποτελούν ένα σύννεφο (το χρώμα, το σχήμα και Μέγεθος).

Ο ρόλος των γλωσσικών σημείων όταν μιλάμε

Όταν μιλάμε, λαμβάνουν χώρα τρία διαφορετικά φαινόμενα. Η πρώτη είναι η ψυχική διαδικασία, στην οποία οι έννοιες ενεργοποιούν μια εικόνα ή ένα ακουστικό ίχνος (σε αυτή τη διαδικασία ο εγκέφαλος μεταδίδει στα όργανα της φωνητικής α ώθηση συσχετίζεται με την ακουστική εικόνα). Στη συνέχεια λαμβάνει χώρα μια φυσική διαδικασία, με την οποία τα ηχητικά κύματα διαδίδονται από το στόμα στο αυτί και όταν ακούγεται μια ακουστική εικόνα, ο εγκέφαλος αναγνωρίζει τον ήχο και τον συνδέει με την ιδέα. Στην τελευταία διαδικασία, η διανοητική έννοια πηγαίνει το αντίθετο, δηλαδή, από το μυαλό έως την έκφραση μιας λέξης.

Σύμφωνα με τον Saussure, το γλωσσικό σημάδι είναι η σύνδεση μιας ιδέας ή μιας έννοιας με έναν ήχο ή γραπτή μορφή. Έτσι, όποιος μιλά ισπανικά συνδέει τη λέξη μολύβι με μια συγκεκριμένη εικόνα. Με αυτόν τον τρόπο, όταν λέμε τη λέξη μολύβι σκεφτόμαστε μια σειρά ιδεών που συνδέονται μεταξύ τους (ένα επιμήκη κομμάτι ξύλο με ένα κομμάτι γραφίτη μέσα και αυτό εξυπηρετεί να γράψω).

Η διανοητική διαδικασία με την οποία συσχετίζουμε ένα νόημα με έναν σημαινόμενο έχει μια σειρά χαρακτηριστικών:

1) υπάρχει γραμμικότητα, αφού οι λέξεις δεν προφέρονται ταυτόχρονα,

2) υπάρχει μια άρθρωση των ήχων (μνημεία, μορφές και λεξικά) και

3) υπάρχει αυθαιρεσία (η σχέση μεταξύ σημαινόμενου και σημαντικών αλλαγών σε καθένα Γλώσσα, με τέτοιο τρόπο ώστε ο σημαινόμενος να είναι διαφορετικός σε κάθε γλώσσα αλλά το νόημά του παραμένει το ίδιο).

Φωτογραφίες: Fotolia - Agsandrew / Lorelyn Medina