Έννοια στον ορισμό ABC

Στον κόσμο της τέχνης ονομάζεται φάρσα Σε αυτό βραχύβια θεατρική δουλειά, με παρωδίακα χαρακτηριστικά, που επιδιώκει να γελοιοποιήσει καταστάσεις που κοινωνικά αποδεκτό, αλλά η φάρσα, μέσω ειρωνείας και κοροϊδίας, στοχεύει να εκθέσει τις κακίες που το ίδιο εμπλέκω; Ο τελευταίος προσθέτει στην αποστολή του να διασκεδάσει και να διασκεδάσει το κοινό.

Σύντομη και παρωδίακη θεατρική εργασία σχετικά με την πολιτική ή τις χρήσεις και τα έθιμα μιας κοινωνίας

Είναι ένα σίγουρα αρχαίο είδος, καθώς η εμφάνισή του βρίσκεται στους αρχαίους κλασικούς πολιτισμούς, ενώ περίπου στο Ο Μεσαίωνα επισημοποιήθηκε ως είδος.

Αναδείχθηκε ως εναλλακτική λύση στα κυρίαρχα είδη εκείνης της εποχής, και που, σε κάποιο σημείο, κουράστηκε το κοινό: αυτό των μυστηρίων και των ηθικών.

Προέλευση και εξέλιξη

Στην προέλευσή του, ήταν σύνηθες να παρουσιάζεται η φάρσα ως παρεμβολή σε δραματικά έργα.

Με το χρόνο και την αποδοχή του, η φάρσα έγινε ένα καλά διαφοροποιημένο και αυτόνομο είδος.

Συνδεδεμένο με το είδος της κωμωδίας, είναι αδύνατο να κατανοήσουμε την φάρσα χωρίς να κατανοήσουμε με ακρίβεια την κωμωδία.

Στην κλασική Ελλάδα, το είδος της κωμωδίας γεννήθηκε προς τιμήν ενός από τους σημαντικότερους θεούς της, όπως ο Διόνυσος, ο οποίος ήταν η θεότητα που αντιπροσώπευε το κρασί, τη διασκέδαση και την ευχαρίστηση, είναι ο γιος του μέγιστου θεού Δία και παρουσιάζει ένα μάλλον κολλώδες και ξέχειλος.

Η κωμωδία με τη σειρά της συνδέθηκε στενά με τη μουσική έκφραση από τότε ΜΟΥΣΙΚΗ μεταδίδεται στο κοινό Χαρά και θετική ψυχαγωγία.

Τον 5ο αιώνα π.Χ. οι πρώτες κωμωδίες που ασχολήθηκαν με το σατιρίσιμο του πολιτική και τις χρήσεις και παραδόσεις των πόλεων εκείνης της εποχής.

Η άλλη πλευρά της κωμωδίας ή οποιουδήποτε άλλου είδους που στοχεύει να κάνει το κοινό να γελάσει είναι το δράμα ή η τραγωδία, όπως το ονόμασαν οι Έλληνες.

Και η κύρια διαφορά έγκειται στο συναισθήματα ότι αυτά τα είδη ξυπνούν, η κωμωδία χαλαρώνει, κάνει τους ανθρώπους να γελούν, να πανηγυρίζουν, ενώ η τραγωδία απελευθερώνει πόνο, νοσταλγία και μελαγχολία.

Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι πολλές φορές περισσότερα πράγματα μπορούν να εκφραστούν από το χιούμορ, ακόμη και σκληρότερες κριτικές για την πολιτική και κοινωνική συγκυρία, που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να γίνουν ανεκτές, ασφαλώς.

Οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν στις φάρσες χαρακτηρίζονται από την υπερβολή και την υπερβολή τους, αν και, αξίζει τον κόπο τονίστε ότι η φάρσα παραμένει πάντα προσκολλημένη στην πραγματικότητα της κοινωνίας στην οποία είναι εισήχθη.

Με άλλα λόγια, η φάρσα δείχνει μια κατάσταση που συμβαίνει στην πραγματικότητα, αλλά γίνεται με υπερβολικό τρόπο.

Για αυτήν την κατάσταση, η φάρσα είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για την έκφραση κοινωνικής κριτικής αλλά από χιουμοριστική άποψη.

Είναι επαναλαμβανόμενο ότι η φάρσα γελοιοποιεί μερικές δημοφιλείς συμβάσεις και πεποιθήσεις, ακόμη και τείνει να τους ξεγελάσει με την πρόθεση να αποδείξει τις πτυχές τους που δεν είναι καθόλου αξιοθαύμαστες.

Για αυτό έκθεση επιδεινώνει το χιούμορ και μια μάλλον δημοφιλή γλώσσα, η οποία είναι προσιτή σε όλους.

Πάντα, η φάρσα, έχει ένα χαρούμενο τέλος, δεν μπορούμε ποτέ να συναντήσουμε στην φάρσα με ένα τέλος που προκαλεί θλίψη.

Η ιδέα είναι ότι το κοινό γελάει με όλους αυτούς τους περιορισμούς και τα εμπόδια που μερικές φορές προτείνει η ίδια η ζωή.

Στην Ελλάδα γεννήθηκε το μικρόβιο της φάρσας, αλλά τον Μεσαίωνα εγκαταστάθηκε, και παρόλο που η Καθολική Εκκλησία ήταν πολύ ισχυρή εκείνη την εποχή στην επιβολή του ηθικός και τα έθιμα που περιφρόνησε τις φάρσες για τον χλευαστικό χαρακτήρα τους, τους επέτρεψε και μεγάλωσαν σε σημασία και αποδοχή.

Εν τω μεταξύ, η πολιτιστική διαδικασία του αναγέννηση απέδωσε στην φάρσα μια ειδική και υπερισχύουσα θέση στην αντιπαράθεση.

Ένας από τους καλύτερους εκθέτες της φάρσας ήταν το ηθοποιός Charles Chaplin και λίγους αιώνες νωρίτερα ήταν ο δημοφιλής Γάλλος θεατρικός συγγραφέας Molière.

Ο Τσάπλιν επανεκτίμησε το είδος και το εξέθεσε άψογα μέσω της παραγωγής του.

Δέσμευση ή απουσία αλήθειας με σκοπό να εξαπατήσει τους άλλους

Από την άλλη πλευρά, στη γλώσσα καθομιλουμένη, το λέμε φάρσα εμπλοκή ή απουσία αλήθειας που έχει την αποστολή να εξαπατήσει ένα ή περισσότερα άτομα.

Είναι πολύ συνηθισμένο να ακούμε ότι αυτό ή αυτό το άτομο έχει κάνει μια ντροπή της ζωής του, με την έννοια ότι θέλει να εκφράσει ότι προσποιείται ότι είναι πραγματικότητα της ζωής που δεν έχει πραγματικά, αλλά ότι κάνει για να δείξει σε άλλους μια μη πραγματική θέση και έτσι να αποκτήσει κάποια Οφέλη.

Θέματα στο Farce