Έννοια στον ορισμό ABC

Ο νόμος είναι α κανόνας νόμιμο που εκδίδεται από αρμόδια δημόσια αρχή, Σε γενικές γραμμές, είναι μια λειτουργία που εμπίπτει στους νομοθέτες των εθνικών συνεδρίων των χωρών, αφού συζητήσουν το πεδίο και το κείμενο που το ενθαρρύνει και που πρέπει να τηρεί την υποχρεωτική συμμόρφωση όλων των πολιτών, χωρίς εξαίρεση, του α Εθνος, λόγω του παρατήρηση Θα εξαρτηθεί από αυτά ότι μια χώρα δεν καταλήγει σε αναρχία ή χάος.

Όπως μόλις είπα, δεδομένου ότι ο σκοπός των νόμων είναι να συμβάλει στην επίτευξη του κοινού καλού των ανθρώπων που είναι μέλη μιας κοινωνίας οργανωμένο υπό ορισμένα καθήκοντα και δικαιώματα, η παραβίαση του, φυσικά, θα συνεπάγεται μια κύρωση που μπορεί, ανάλογα με τη σημασία του κανόνα που έχει παραβιαστεί, συνεπάγεται τιμωρία συμμόρφωσης στη φυλακή ή την εκτέλεση κάποιου κοινοτικού τύπου έργου που δεν συνεπάγεται την στέρηση της Ελευθερία καθαυτή, αλλά αυτό πρέπει να τηρείται αυστηρά, ομοίως, για την επίλυση του διαπραχθέντος αδικήματος.

Του νόμου γεννήθηκαν με στόχο τον περιορισμό της ελεύθερης θέλησης των ανθρώπων που ζουν εντεινόμενα σε μια κοινωνία και είναι ο κύριος έλεγχος που ένα κράτος πρέπει να παρακολουθεί ότι η συμπεριφορά μην παρεκκλίνεις από τους κατοίκους του, ούτε καταλήγεις να βλάψεις τον γείτονά σου.

Του νόμου είναι η κύρια πηγή του σωστάκαι διακρίνονται από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: γενικότητα, αυτό που είπα πριν, αυτό πρέπει να εκπληρωθεί από όλους, χωρίς εξαίρεση. επιτακτικός, αναλαμβάνοντας έναν χαρακτήρα επιτακτικής απόδοσης, που σημαίνει ότι, αφενός, εκχωρεί νομικά καθήκοντα και αφετέρου, μονιμότητα, αυτό σημαίνει ότι όταν εκδίδονται, δεν έχουν ημερομηνία λήξης, αντίθετα, η διάρκειά τους θα είναι αορίστου χρόνου έως ότου ένας αρμόδιος φορέας καθορίσει την κατάργησή του για κάποια έγκυρη και προηγουμένως συμφωνηθείσα αιτία · αφηρημένο και απρόσωπο, που σημαίνει ότι ένας νόμος δεν έχει σχεδιαστεί για την επίλυση μιας συγκεκριμένης υπόθεσης, αλλά κινείται από τη γενικότητα των υποθέσεων που μπορεί να καλύψει και, τέλος, ότι είναι φημισμένα γνωστά, για το οποίο κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν συμμορφώθηκε με αυτήν λόγω άγνοιας.

Επίσης, ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του του νόμου στις σύγχρονες πολιτείες είναι η απουσία αναδρομικότητας. Αυτό σημαίνει ότι η ισχύς τους προκύπτει από την ημερομηνία δημοσίευσης και δεν ισχύουν για γεγονότα που συνέβησαν πριν από την κύρωση. Αυτός ο πόρος αποτρέπει την αυθαίρετη εφαρμογή κανόνων για ποινικούς σκοπούς, όπως μπορεί να συμβεί σε ολοκληρωτικά κράτη.

Τονίζεται ότι οι νόμοι απαιτούν πραγματικά συμμετοχή από τις τρεις δυνάμεις στα δημοκρατικά κράτη: είναι τα κοινοβούλια (νομοθετική εξουσία) αυτοί που κάνουν νόμο, οι αρχηγοί κρατών (εκτελεστική εξουσία: πρόεδρος, πρωθυπουργός) αυτοί που θεσπίζουν ή βέτο αυτόν τον κανόνα και οι δικαστές (δικαστική εξουσία) εκείνοι που παρακολουθούν τη συμμόρφωσή του.

Αντιθέτως, αυτοί οι κανόνες που προκύπτουν από τη συμφωνία μεταξύ διαφορετικών εθνών δεν φέρουν το όνομα του νόμου, αλλά προτιμάται να τους ονομάζουμε συνθήκες ή συμβάσεις. Παρά το γεγονός ότι θεωρείται υπερεθνικό νομικό πρόσωπο, στις σύγχρονες δημοκρατίες το σύνολο των Αυτές οι συμφωνίες μεταξύ χωρών απαιτούν την έγκρισή τους από τα τοπικά κοινοβούλια προκειμένου να το κάνουν αποκτώ ισχύ του νόμου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτοί οι τύποι συμφώνων υποβάλλονται σε δημοψήφισμα για να λάβουν την άμεση γνώμη των κατοίκων της χώρας.

Ως σχόλιο ενδιαφέροντος, η έννοια του νόμος εφαρμόζεται σε άλλους τομείς της ανθρώπινης γνώσης, όπως περιγράφεται για τους νόμους της φυσικής ή της χημείας που διέπουν τα στοιχεία ή τις θεμελιώδεις αρχές της αριθμητική ή άλγεβρα. Αυτοί οι «κανονισμοί» είναι καθολικοί και, ενώ είναι αμετάβλητοι, μπορούν να εφαρμοστούν προς όφελος της ανθρώπινης προόδου. Πολλοί από αυτούς τους νόμους φέρουν το επώνυμο του Discoverer ή του συστηματοποιητή τους και είναι γνωστοί από αυτήν την ονοματολογία σε όλο τον κόσμο.