კონცეფცია განმარტება ABC

მედიცინა არის ტექნიკისა და ცოდნის ერთობლიობა, რომელიც მიზნად ისახავს ადამიანის ჯანმრთელობის შენარჩუნებას ან აღდგენას. მისი მიზნების მისაღწევად, მედიცინა ემყარება რიგ პროცედურებს: დიაგნოზი, რომელიც შედგება პრობლემების სწორად იდენტიფიცირებისგან, რომელიც აწუხებს პაციენტს; მკურნალობა, რომელიც მოიცავს ზომების მიღებას დაავადებების შესამსუბუქებლად, რომელთა მიღწევასაც ცდილობენ განკურნება და ბოლოს პროფილაქტიკა, რომელიც შედგება ბოროტების თავიდან ასაცილებლად მიღებული ზომებისაგან შესაძლებელია შესაბამისად, მედიცინის პრაქტიკას მისი ძირითადი მიზანი აქვს მისი შენარჩუნება ან აღდგენა ხალხის ჯანმრთელობა, გაგებულია როგორც ბიოლოგიური, ფსიქოლოგიური და სოციალური კეთილდღეობის მდგომარეობა ინდივიდებს. ამასთან, სამედიცინო მეცნიერების სფერო აღემატება ამ მთავარ მიზანს და ასევე მიმართულია ჯანმრთელობის ხელშეწყობისკენ (განათლება თვით ხალხისა და მოსახლეობა ზოგადად, უფრო მეტი რელევანტურობით უფრო დიდი რისკის მქონე მოსახლეობაში) და იმ პირთა დახმარების ამოცანა რომელთა ჯანმრთელობის აღდგენა შეუძლებელია, მაგალითად, სამკურნალოდ მძიმედ დაავადებული ან მძიმე ინვალიდი.

უხსოვარი დროიდან ყველა ცივილიზაციაში დაცული იყვნენ ადამიანები, რომლებიც მიზნად ისახავდნენ ჯანდაცვის სფეროში სიბრძნის შეგროვებას. ამასთან, დასავლური მედიცინა სათავეს იღებს კლასიკურ საბერძნეთში, რაც იქ განხორციელებულ ზოგიერთ პრაქტიკაში აღიარებს არსებული სამედიცინო ტრადიციის ჩანასახს. ამრიგად, ხაზგასასმელია ჰიპოკრატეს ფიგურა, რომელსაც მიაწერენ ტრაქტატების შედგენას, რომლებიც ეხება სამედიცინო ეთიკას, დიეტიკას, შინაგან მედიცინას, ანატომიას და ა.შ. ასევე მნიშვნელოვანია გალენას ფიგურა, რომელიც, როგორც ამბობენ, შეიტანეს წვლილი, როგორიცაა თირკმლის არტერიების, შარდის ბუშტის, სარქველების ფუნქციონირების ახსნა. გულიდა ა.შ. მან ასევე შეისწავლა დაავადებები და თავი დაანება წამლების მომზადებას.

ბერძნული ცივილიზაციის ცოდნა მნიშვნელოვან გავლენას მოახდენს შუა საუკუნეებზე. ამ თვალსაზრისით, არაბული ხალხის დიდი წვლილი გამოიყოფა, რომლებმაც ევროპაში ამ ერების ოკუპაციის დროს შუა აღმოსავლეთში შეძენილი სამედიცინო აქტის ცნებები გაავრცელეს. მოგვიანებით, უკვე რენესანსი, მნიშვნელოვანი წვლილი ემატება ანატომიას, განსაკუთრებით ვესალიუსის ხელიდან. ამასთან, მეცხრამეტე საუკუნეში ხდება მედიცინის ის თვისებები, რომლებიც დღეს შეიმჩნევა, რამდენადაც თეორია დადგენილია მობილურიიდეა ევოლუცია და იწყება ანესთეზიის გამოყენება. უკვე მე -20 საუკუნეში ტრანსფუზიები ხდებოდა საფრთხის გარეშე, განხორციელდა ელექტროენცეფალოგრამებისა და ელექტროკარდიოგრამების გამოყენება და დაინერგა გენეტიკა. თანამედროვე დროში დიდი წვლილი შეიტანა ანტიბიოტიკების გამოყენებაზე, დიაგნოსტიკური გამოსახულების ტექნიკის ხელმისაწვდომობა (პირველი რენტგენოლოგიური ტესტებიდან 1895 წლამდე) თანამედროვე რესურსები მაგნიტურ-რეზონანსული ან კომპიუტერული ტომოგრაფია) და ანესთეზიოლოგია, რამაც საშუალება მისცა უფრო უსაფრთხო, უმტკივნეულო ოპერაციებს და თერაპიულ წარმატებას.

მედიცინის უწყვეტმა განვითარებამ საშუალება მისცა ადამიანის სიცოცხლის ხანგრძლივობას მნიშვნელოვნად და უწყვეტად გაიზარდოს. ამასთან, კვლავ გამოწვევაა, რომ მისი ყველა სარგებელი სრულად არის ხელმისაწვდომი მთელი მოსახლეობისათვის, სოციალურ-ეკონომიკური ვითარების მიუხედავად. მართლაც, უმეტეს შემთხვევაში ავადობა და სიკვდილიანობა უღარიბეს ქვეყნებში, განსაკუთრებული გავლენა ბავშვებზე, წარმოდგენილია გადამდები დაავადებებით და თავიდან აცილება შესაძლებელია საზოგადოებრივ ჯანმრთელობაზე ინვესტიციების საშუალებით, როგორიცაა რესპირატორული და კუჭ-ნაწლავის ინფექციები, პარაზიტული დაავადებები და სხვა არასწორი კვება. მეორეს მხრივ, ინდუსტრიულ ქვეყნებში ასევე ხდება შემცირება ეკონომიკური რესურსები ჯანმრთელობისთვის განკუთვნილი, რომელმაც თავისი ინსტიტუციური ჩარჩო იპოვა ე.წ. "მტკიცებულებებზე დაფუძნებულ მედიცინაში", რომელშიც საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის ფინანსური რაციონალიზაცია ხდება. შუალედური ეკონომიკური მდგომარეობის მქონე ქვეყნების შემთხვევაში, როგორც ეს ლათინური ამერიკის ბევრ ქვეყანაში ხდება, ორივე ფაქტორი გაერთიანებულია, რაც მედიცინის პრაქტიკა გახდა კამათის საგანი, რომელშიც ეთიკური და პროფესიული საჭიროებაა პაციენტებზე ზრუნვა და რესურსების შეზღუდული ხელმისაწვდომობა მთელი მოსახლეობის გლობალური საჭიროებების დასაკმაყოფილებლად დაუცველი