კონცეფცია განმარტება ABC

ტერმინი ენათმეცნიერება ნიშნავს დისციპლინა რომელიც ეხება ბუნებრივი ენების სტრუქტურის სამეცნიერო შესწავლას და იმ ცოდნას, რაც მათ საკუთარ დინამიკებს აქვთ. ასე რომ, ენათმეცნიერება, ისევე როგორც ნებისმიერი მეცნიერება, ყურადღებას ამახვილებს კანონების შესწავლასა და ახსნაზე ენა, ყველას განუმარტავთ თუ როგორ მუშაობდნენ ენები დროის გარკვეულ მონაკვეთში, რაც ასევე საშუალებას მოგვცემს გავიგოთ მათი ფუნქციონირება ზოგადი

ახლანდელი ან თანამედროვე ენათმეცნიერება განვითარებას XIX საუკუნეში შეუდგა, მაგრამ მას შემდეგ, რაც სიკვდილის შემდეგ გამოქვეყნდა ზოგადი ენათმეცნიერების კურსი, გამოქვეყნებულია საგნის ერთ-ერთი უდიდესი მკვლევარის, ფერდინანდ დე სოსიურის მიერ, ენათმეცნიერება გახდება დამოუკიდებელი მეცნიერება, მაგრამ ინტეგრირებული იქნება სემიოლოგია, იწყება განსაკუთრებული აქცენტი განსხვავებაზე ენა (სისტემა) და მეტყველება (გამოყენება) და ენობრივი ნიშნის განსაზღვრის გათვალისწინებით. შემდეგ, უკვე მე -20 საუკუნეში, ცნობილმა ენათმეცნიერმა ნოამ ჩომსკი, დაემატა საკითხს ფუნდამენტური ასპექტი, განვითარდა ის, რაც ცნობილია, როგორც გენერატივიზმის მიმდინარეობა, რომელიც ახალს გვთავაზობს

პერსპექტივა საგანთან დაკავშირებით, ყურადღება გავამახვილოთ და ვიფიქროთ ენაზე, როგორც მოსაუბრის გონების პროცესში და ინდივიდში არსებულ თანდაყოლილ შესაძლებლობებში, რაც საშუალებას გვაძლევს გამოიყენოთ ეს ენა.

არსებობს რამდენიმე დონე, რომლის საშუალებითაც შესაძლებელია ენის, როგორც სისტემის შესწავლა, რაიმეს გვერდით დატოვების გარეშე, ესენია: ფონეტიკური-ფონოლოგიური (ყურადღებას ამახვილებს ფონემებისა და მეტყველების ბგერების შესწავლაზე), მორფოსინტაქსური (შეისწავლის სიტყვას, მექანიზმებს ამ, ლექსიკური დონის შექმნა (ჩამოყალიბება, ენის სიტყვების შესწავლა), სემანტიკური (ნიშნების მნიშვნელობის შესწავლა) ენობრივი).

ამასობაში, მეტყველების თვალსაზრისით, ტექსტი როგორც ერთეული ზედა კომუნიკაცია და პრაგმატიკა, რომელიც პასუხისმგებელია გამოთქმისა და დებულების შესწავლაზე.

თემები ლინგვისტიკაში