გამონაკლისის მდგომარეობის განმარტება

არის დაძაბულობის მომენტები კონფლიქტი ეს მოითხოვს მკვეთრი ზომების მიღებას მათი გადასაჭრელად, თუნდაც მათი გამოტოვება კანონი რომ გაეკეთებინა. ამისათვის მთავრობებს აქვთ მთელი რიგი იურიდიული ინსტრუმენტები - დიდი პარადოქსი, რომელიც მათ საშუალებას აძლევს ადაპტირდნენ ექსტრემალურ ვითარებაში. ერთი მათგანია გამონაკლისის მდგომარეობა.

პოლიტიკური კანონის საკითხებში გამონაკლისი მდგომარეობა მოიცავს მოქალაქეთა გარკვეული თავისუფლებებისა და გარანტიების გადაჭრას უკიდურესი საფრთხის შემცველი სიტუაციის კონტროლის მიზნით.

მიუხედავად იმისა, რომ თეორიულად ის მხოლოდ უკიდურეს შემთხვევაში უნდა იქნას გამოყენებული საკუთარი თავის დასაცავად მოსახლეობა ზოგის მუქარა (ბუნებრივი ტიპის, შეტევა, ჭირი), პრაქტიკაში იგი გამოიყენებოდა საბაბი დიქტატორული რეჟიმის დროს იმავე მოსახლეობის ჩაგვრისთვის.

საგანგებო მდგომარეობის დროს, გადაადგილების, შეკრებისა და გამოხატვის თავისუფლება სხვათა შორის მოქალაქეები და აკრძალვებიც კი შედიან, რაც ეწინააღმდეგება შეძეულ უფლებებს პოლიტიკურად

მაგალითად, ეპიდემიის კონტროლისთვის, მთავრობამ შეიძლება უკარნახოს საგანგებო მდგომარეობა და მთლიანად აღკვეთოს გადაადგილების თავისუფლება. დღეების განმავლობაში მოძრაობა მასობრივი ინფექციების თავიდან ასაცილებლად, ასევე გამოხატვის თავისუფლება ცრუ ჭორებისა და მოწამვლის თავიდან ასაცილებლად საქართველოს

ზნეობრივი მოსახლეობის.

კიდევ ერთხელ ვიმეორებ: გამონაკლისის მდგომარეობა არის ორპირი ბეწვი, რომელიც შეიძლება გამოყენებულ იქნას უარყოფითი გადაწყვეტის დასაძლევად, ან დიქტატურის ასამაღლებლად. საერთოდ, პირველი, რასაც დიქტატორი აკეთებს წინა მთავრობის დამხობისას, არის გამონაკლისი სახელმწიფოს დადგენა, რათა თავიდან აიცილონ მისი პოლიტიკური მტრები ხელისუფლების აღებაში.

ამ მიზეზის გამო, ხშირ შემთხვევაში, გამონაკლისი მდგომარეობა და ფართო ყდის, რომლითაც ხელისუფლება საშუალებას აძლევს აღკვეთოს ძირითადი უფლებები, გამოიყენება ჯგუფის მტრის დანიშვნის მიზნით.

დიქტატურის შემთხვევაში, ეს ჯგუფები არიან დემოკრატები და პოლიტიკური და სოციალური ოპონენტები, ან უმცირესობები, რომლებსაც ადანაშაულებენ გარკვეულ სიტუაციაში ან გარკვეულ ქმედებებში.

გამონაკლისის უძველესი პრეცედენტი, რომლის პოვნაც შეგვიძლია არის რომის დიქტატურა.

ამის გასაგებად დაწესებულება, მისი სახელი უნდა ჩამოერთვას იმ პეჟორატულ დატვირთვას, რაც მას დღეს აქვს.

რომის დიქტატურა სანქცირებული იყო კანონით და იგი მდგომარეობდა იმაში, რომ კრიტიკულ სიტუაციებში მთელი უფლებამოსილება მიეკუთვნებოდა ერთ მაგისტრატს (დიქტატორი) მოკლე დროში (ჩვეულებრივ ექვსი თვე), რომლის განმავლობაშიც მისი მანდატი შეუზღუდავი იყო რისი გაკეთება შეეძლო და, შემდგომში, თეორიულად არ შეიძლებოდა მოითხოვებოდა მიღებული გადაწყვეტილების ან მოქმედების იურიდიულად გათვალისწინება აიღო.

იმ დიქტატორებს შორის, რომლებიც რომს ჰქონდა, სანამ სულამ ინსტიტუტი შეცვალა, ცინცინატუსი გამოირჩევა, რომელიც ასე ორჯერ იყო და ორივე გადადგა, რომ ხელისუფლებაში ყოფილიყო მკაცრად აუცილებელია პრობლემის მოგვარების შემდეგ (მხოლოდ რამდენიმე დღე), რაც მისი თანამემამულეებისთვის ყველა სახის სათნოების მაგალითია, მაგალითად, ღირსება, მომგებიანი და პატიოსნება.

ჩვენთან გვყავს კვინტო ფაბიო მაქსიმოც, რომელიც დიქტატურის მოვალეობას ასრულებდა მეორე პუნიკური ომის დროს, როდესაც ჰანიბალის ძალები მარადიულ ქალაქს ემუქრებოდნენ. რა თქმა უნდა, სიტუაცია, რომელიც ამჟამად სრულად ამართლებს საგანგებო მდგომარეობას.

იურიდიული ფორმულირება იმის შესახებ, რაც ახლა ჩვენ ვიცით, როგორც გამონაკლისის მდგომარეობა, ვეიმარის რესპუბლიკამ მოგვწოდა.

ეს სუბიექტი პოლიტიკარომელმაც შეცვალა გერმანიის იმპერია და გაგრძელდა ომის პერიოდში ნაცისტური რეჟიმის დამყარებამდე, ჩამოყალიბდა იურიდიული მექანიზმი შეზღუდავს თავისუფლებებს და რომ ჯარს და წესრიგის ძალებს შეუძლიათ მიიღონ ძალაუფლება, რომელსაც ხელს უწყობს კონსერვატიული სოციალური უმრავლესობა და რომელსაც ჰქონდა ტერორი ერთს რევოლუცია როგორც ეს მოხდა რუსეთში 1917 წელს.

გერმანულად მას ეძახდნენ აუსნაჰმეზუსტანდ.

ფოტოლიას ფოტოები: Fiore26 / M-SUR

გამონაკლისის მდგომარეობის საკითხები