ატომების 100 მაგალითი

სახელით ატომი მინიმალური ერთეული, რომელიც ქმნის მატერია და ამას ჯერ კიდევ გააჩნია ქიმიური ელემენტი რომელსაც ის ეკუთვნის. Მაგალითად: ალუმინის, რკინის, იოდის. ატომი ყველა ცნობილი მატერიის ფუძის ნაწილაკია და ყველაფერში იმყოფება: ცოცხალი არსებები და უსულო საგნებში.

ატომს ხშირად ახასიათებენ, როგორც ა განუყოფელი ერთეული, მაგრამ ეს არ არის ატომის დაყოფის შეუძლებლობის გამო, მაგრამ დაყოფის შემთხვევაში ის დაკარგავს ქიმიური თვისებები ქიმიური ელემენტის, რომელსაც ის ეკუთვნის: ატომი, სინამდვილეში, კიდევ უფრო მცირე ნაწილაკებისგან შედგება: სუბატომური.

ატომის შემადგენლობა

მართლაც, ატომის შემადგენლობა მოიცავს ცენტრს, რომელიც შედგება პროტონისა და ნეიტრონის შემცველი ბირთვისგან და რამდენიმე ფენის ან დონის ენერგია ამ ბირთვის გარშემო, რომელშიც გამოსახულია ატომების ყველაზე მცირე სუბატომიური ნაწილაკები ელექტრონები.

მიუხედავად იმისა, რომ ელექტრონები აქვს უარყოფითი მუხტი, პროტონები აქვთ თანაბარი, მაგრამ პოზიტიური ელექტრული მუხტი და ნეიტრონები მათ ბრალი არ აქვთ. რეზერფორდმა შემოგვთავაზა ერთ-ერთი ატომური მოდელი, რომელიც ხსნის ატომის ბირთვში დადებითი მუხტების არსებობას და მის გარშემო ორბიტებში განლაგებული უარყოფითი მუხტების არსებობას. ამ მოდელის საშუალებით შესაძლებელი იყო ატომების კავშირის წარმოქმნა (თუმცა გარკვეული შეზღუდვებით)

ქიმიური ნაერთები.

ატომის თვისებები

ატომს ყოველთვის აქვს რაღაც თვისებები, რომლებიც სასარგებლოა იმის გასაგებად, თუ როგორ ხდება მათი განაწილება, როდესაც ისინი ქმნიან სხვადასხვა ქიმიურ ნაერთებს. ატომს ყოველთვის აქვს ატომური ნომერი (წარმოდგენილია ასო Z- ით), რომელიც წარმოადგენს პროტონის რაოდენობა, რომელიც შეიცავს ბირთვს, რაც უდრის მასში მყოფ ელექტრონებს გარშემო. მას ასევე აქვს მასის რიცხვი, წარმოდგენილია ასო A- ით, რომელიც ეხება პროტონებისა და ნეიტრონების ჯამს, რომელსაც ატომი შეიცავს თავის ბირთვში.

ატომების კლასიფიკაცია

ქიმიური ელემენტების სხვადასხვა კლასი არსებობს. ყველაზე გავრცელებული კლასიფიკაცია ხდება კლასიფიკაციაში პერიოდული ცხრილი ელემენტების, რომელიც ორგანიზებას უკეთებს და ახარისხებს ქიმიურ ელემენტებს მათი ატომური რიცხვის მიხედვით, სხვა თვისებებთან ერთად.

ყველა ატომი ერთნაირია ატომური ნომერი ისინი ერთსა და იმავე ქიმიურ ელემენტს მიეკუთვნებიან. მეორეს მხრივ, ატომებს, რომლებსაც აქვთ განსხვავებული რაოდენობით ნეიტრონები, მაგრამ პროტონის თანაბარი რაოდენობა (ატომური რიცხვი) იზოტოპებს უწოდებენ. მაგალითად, წყალბადს აქვს სამი იზოტოპები ბუნებრივი ატომები: პროტიუმი ¹H (პროტონით ბირთვში და ელექტრონი მის ორბიტაზე), დეიტერიუმი ²H (ბირთვში პროტონით და ნეიტრონით, ხოლო ორბიტაზე ელექტრონი) და ტრიტიუმით ³H (ერთი პროტონით და ორი ნეიტრონით ბირთვში, და ერთი ელექტრონი მის ორბიტაზე). მაგრამ სამივე იზოტოპი ეკუთვნის ერთსა და იმავე ქიმიურ ელემენტს, წყალბადს.

ატომური თეორიის ისტორია

ატომური თეორია, რომელიც მოიცავს ატომებს, როგორც მატერიის სტრუქტურის მინიმალურ ერთეულს, არსებობდა ძველი საბერძნეთის შემდეგ.

1803 წელს ჯონ დალტონი შემოგვთავაზა ატომური მოდელი, რომელიც აჩვენა, რომ ატომებს შორის კავშირი ქიმიური ნაერთების წარმოქმნის მიზნით ხდებოდა თითოეული მათგანის გარკვეული განსაზღვრული პროპორციებით. ჯონ ტომსონმა, თავის მხრივ, დაადგინა პოზიტიური და უარყოფითი მუხტი და სტრუქტურა იონები ორივე ნიშნისა. ატომური მოდელის შემოთავაზების შემდეგ იყო რუტერფორდი, რომელმაც პირველად განსაზღვრა დადებითი ატომური ბირთვი და ორბიტები, სადაც ელექტრონები მდებარეობს. შემდეგ, ბორმა შემოგვთავაზა მოდელი, რომელშიც ნათქვამია, რომ ელექტრონები არ არიან განლაგებული ყველა ორბიტაზე ან ენერგიის დონეზე, მაგრამ იქ არის ნებადართული და აკრძალული ენერგიის დონე.

მოდელები მისდევდნენ ერთმანეთს ახლანდელ კვლევებამდე კვანტური თეორია, ძირითადად მინდვრებზეა ორიენტირებული. ცხადია, დარწმუნებულია, რომ ატომური ბირთვის სტრუქტურა და მისი შემადგენელი ნაწილაკები ბევრად უფრო რთულია, ვიდრე ატომების ტრადიციული ელექტრონული სტრუქტურა.

ატომების მაგალითები

აქ მოცემულია პერიოდული ცხრილი ქიმიური ელემენტების მაგალითების ჩამონათვალი, რომელთათვისაც არსებობს ატომების გარკვეული რაოდენობა, რომლებიც ქმნიან მათ იზოტოპებს:

მიჰყევით შემდეგს: