პოლიტიკური პატრონაჟის მაგალითები

პოლიტიკური პატრონაჟი ეს არის ურთიერთობის სახეობა მმართველებს ან ოფიციალურ პირებსა და სამოქალაქო ჯგუფებს შორის. ამ ურთიერთობას ახასიათებს ორ ჯგუფს შორის კეთილგანწყობის გაცვლა, ანუ მოცემულია ურთიერთსარგებლობა.

ამ ტიპის ურთიერთობებში ოფიციალური პირები იკავებენ პატრონის როლს, ხოლო სამოქალაქო ჯგუფები კლიენტი. ამიტომ მას ასევე უწოდებენ მფარველობა.

სამოქალაქო პირების ჯგუფები ან პირები სარგებლობენ პრივილეგიებით, შეღავათებით ან თუნდაც კონტრაქტებით სახელმწიფოთან. ამ უპირატესობების სანაცვლოდ, მთავრობა, როგორც წესი, ხმების სარგებელს იღებს არჩევნების დროს. როდესაც საქმე ეხება ურთიერთობას მედიამათ შეუძლიათ პოზიტიური იმიჯის ჩვენება იმ ოფიციალურ წარმომადგენლებთან, რომელთანაც პატრონაჟის ურთიერთობა არსებობს.
ამიტომ, კლიენტელიზმი არის ურთიერთობა სიკეთის გაცვლა. ამასთან, ფუნდამენტური მახასიათებელია ის, რომ ეს მომხრეები არასოდეს გახდება მკაფიო. ფორმალურად, როგორც ეს მოხდებოდა ხელშეკრულების ან მხარეთა შეთანხმების შემთხვევაში, მაგრამ ემყარება ხელშეკრულებებს სიტყვიერი

მიუხედავად იმისა, რომ ორივე ჯგუფი სარგებლობს, ურთიერთობა არსებობს ბატონობა, სახელმწიფო ან ეკონომიკური ძალაუფლების არათანაბარი წვდომის გამო.

კლიენტელიზმის განვითარება ნაწილობრივ დამოკიდებულია მონოპოლია უფლებამოსილებები: რაც უფრო მეტი ძალა აქვს ჯგუფს ან ინდივიდს, მით მეტ შესაძლებლობას აძლევს მას პატრონაჟი გაუწიოს მშვიდობიან მოსახლეობას.

მფარველობა ასევე დამოკიდებულია სიღარიბეზე მოსახლეობამას შემდეგ, რაც დამსაქმებლები სარგებლობენ საჭიროებებს საკუთარი მიზნებისთვის. მეორეს მხრივ, მოსახლეობის პოლიტიკური მონაწილეობა პირდაპირ ეწინააღმდეგება კლიენტელიზმს, რადგან პოლიტიკური მრწამსი ხელს უშლის ინდივიდების კლიენტებად არჩევას.

პოლიტიკური პატრონაჟის მაგალითები

1. ოფიციალური პროპაგანდა მედიაში. სახელმწიფო ბიუჯეტის ნაწილი გამოიყენება მთავრობის აქტების გასავრცელებლად. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, სახელმწიფო იხდის ოფიციალური პროპაგანდის ფორმას სხვადასხვა მედიაში. ამ თანხების განაწილება იშვიათად არის სამართლიანი, მაგრამ ბევრ მთავრობას ქირაობს უფრო მეტი სივრცე მათთვის ხელსაყრელ მედიაში. ეს არის ყველაზე რთული კლიენტელიზმის მონიტორინგი, რადგან იგივე მედია პასუხისმგებელია სხვადასხვა მთავრობასთან ურთიერთობის დამალვაში.
2. წლის ბოლოს მრავალი კერძო ორგანიზაცია ანაწილებს საზოგადოებას სპეციალურ კერძებს. თუ ამას სუპერმარკეტი ან რომელიმე სხვა აკეთებს ბიზნესი, საკუთარი სახსრებით, ეს არის სარეკლამო სტრატეგია. ამასთან, თუ ამას აკეთებს ჩინოვნიკი, თანხებით, პერსონალით ან ტრანსპორტი რომელიც ეკუთვნის სახელმწიფო ადმინისტრაციას, ეს პატრონაჟის საქმეა. ამ მიზეზის გამო, ოფიციალური გადაწყვეტილება მიიღება წლის დასაწყისში თითოეული ადგილობრივი ბიუჯეტის განსაზღვრისას.
3. საჩუქრები სამკერდე ნიშნის ჩვენების სანაცვლოდ. პოლიტიკურ პარტიებს აქვთ მონაწილეთა და ამომრჩეველთა დიდი რაოდენობა, რომლებიც მხარს უჭერენ მათ სხვადასხვა დემონსტრაციებსა და პროექტებში. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ხალხი პოლიტიკური პარტიის ნაწილია ან მხარს უჭერს მის ინიციატივებს რწმენის გამო, რადგან თვლის, რომ ეს ინიციატივები სასარგებლო იქნება საზოგადოება. ამასთან, ზოგიერთმა პოლიტიკურმა პარტიამ შეიძლება შესთავაზოს საჩუქრები (ბენზინი, საკვები, ფული და ა.შ.) პარტიული ნიშნის ტარების ან მის მიტინგებში მონაწილეობისთვის.
4. ლათინურ ამერიკაში ტერმინი "კლიენტელიზმი" გამოიყენებოდა პატრონ-კლიენტის ურთიერთობების აღსაწერად მიწის მფლობელობასთან დაკავშირებით. მიწის მესაკუთრეებმა გარკვეული მიწის ნაკვეთების არასაკმარისი მფლობელობა მიანიჭეს. ეს გაკეთდა ოფიციალურად სამუშაოს ან მომსახურება, მაგრამ არაფორმალურად მისი ერთგულება.
5. კლიენტის კაპიტალიზმი: ნავარაუდევია, რომ კაპიტალისტურ ეკონომიკებში წარმატება ხდებოდა ბიზნესი ეს დამოკიდებულია მხოლოდ ბაზარზე. ამასთან, ინტიმური ურთიერთობა კომპანიებსა და ოფიციალურ პირებს შორის ამ მოსაზრებას არღვევს. პრაქტიკაში წარმატება დამოკიდებულია იურიდიული ნებართვების განაწილებაზე, მთავრობის გრანტებზე, საგადასახადო სპეციალურ შეთანხმებებზე და სხვა შეღავათებზე. ამ ტიპის კლიენტელიზმი გვხვდება ყველა ეკონომიკაში, ყველაზე მყარიც კი მსოფლიოში, მაგალითად, იაპონიაში ან სამხრეთ კორეაში.