მოსაზრებების სტატიების მაგალითები

მოსაზრების სტატია

ა მოსაზრება ეს არის ჟურნალისტური ტექსტი არგუმენტირებული რომელიც იკვლევს საზოგადოებრივი აზრის საინტერესო თემას, ავტორის პირადი მოსაზრებების საფუძველზე.

ეს არის პირადი ტექსტი და, რედაქტორისგან განსხვავებით, მას ყოველთვის ხელს აწერს მისი ავტორი, რომელიც იყენებს არგუმენტებს და შეფასებებს გარკვეულ თემაზე საკუთარი მოსაზრების დასადასტურებლად.

ეს სტატიები ცდილობენ მკითხველში გააღვიძონ კრიტიკული განცდა ამ საკითხის ირგვლივ, ხაზს უსვამენ ასპექტებს და მოსაზრებებს, რომ დებატები შეზღუდონ მათი თვალსაზრისით. ამისათვის ისინი ჩვეულებრივ იყენებენ თხრობები, შედარებები და კიდევ გარკვეულწილად პოეტური მწერლობა.

მოსაზრებების სტატიები განამტკიცებს იმ მედიასაშუალების რედაქტორულ ხაზს, რომელშიც ისინი ქვეყნდება. ისინი ქმნიან ჟურნალისტური გამოცემის ერთ-ერთ ყველაზე კითხვად განყოფილებას, რადგან მას ჩვეულებრივ უწოდებენ პიროვნებები პოლიტიკური, კულტურული ან მედია სამყაროდან, რომ გაიზიარონ თავიანთი მოსაზრება და აზრი

მოსაზრების ნაწილის სტრუქტურა

მოსაზრების ტრადიციული სტრუქტურა მოიცავს:

მოსაზრებების ნიმუშების მაგალითები

1. ”სამოქალაქო ომის განაპირობა კვლავ ითვლის” ხოსე ანდრეს როხო.

განთავსებულია დღიურში Ქვეყანა ესპანეთის, 2016 წლის 21 ნოემბერს.

მომხდარის ცოდნის სურვილი ძალიან განსხვავებული იდეოლოგიის ადამიანებს აერთიანებს

სამყარო არ შეიცვლება, თუ ამ ეტაპზე გავარკვევთ, რომ ფრანკოს მხრიდან რამდენიმე საზრიანი იყო, ვინც მდინარე მანზანარესი გადაკვეთა რამდენიმე დღის განმავლობაში იმ თარიღამდე, რომელსაც ისტორიკოსები აქამდე კარგს თვლიდნენ და რომ მიაღწიეს არგუელესაც, სადაც მოხდა შეტაკებები ძალებთან რესპუბლიკელები. რაც აიხსნა, რაც მეტ-ნაკლებად დაფიქსირდა სამოქალაქო ომის მკვლევარების მიერ, არის ის, რომ აჯანყებული სამხედროების ჯარები მხოლოდ მათ მოახერხეს მდინარის გადაკვეთა მას შემდეგ, რაც Casa de Campo დაიპყრეს და ეს მხოლოდ 1936 წლის 15 ნოემბერს გააკეთეს, სამარცხვინო გადატრიალებიდან რამდენიმე თვის შემდეგ. ივლისის ამან მათ დიდი სარგებელი არ მოუტანა. მადრიდმა მოახერხა წინააღმდეგობის გაწევა და ომი გაგრძელდა.

მაგრამ აღმოჩნდა, რომ არსებობს რამდენიმე ნაშრომი, რომლებიც ცხადყოფს, რომ ადგილი ჰქონდა წინა შეტევას, როგორც ეს გაზეთი გუშინ იტყობინებოდა თავის კულტურის გვერდებზე. თავდასხმა, რომელიც ძალიან შორს არ წასულა და ვერ შეძლო მყარი პოზიციის დამყარება, როგორც შემდეგ მოხდა ფრანკოს ჯარები მივიდნენ უნივერსიტეტის ქალაქში და იქ დარჩნენ ბოლომდე ომი ეს რელევანტურია და შეიცვლება თუ არა ეს ისტორია მადრიდის ბრძოლის შესახებ? რა თქმა უნდა, არა, თუ უფრო დიდი წონის სხვა მტკიცებულებები არ გამოჩნდება, მაგრამ ფაქტია, რომ ნამდვილად მნიშვნელოვანია დავუბრუნდეთ დოკუმენტებს, გავაგრძელოთ ფრონტის დაუღალავად მოწევა და შეისწავლოთ. წარსული ყოველთვის არის უცნობი უზარმაზარი ტერიტორია და ბევრი მას ისე განიხილავს, როგორც ყურზე რთულ ქულას.

რაც ამ ნაშრომებში ნამდვილად ჩანს, არის ის, რომ მშვიდობაში, ისევე როგორც ომში, სიმართლე: იმიტომ, რომ ეს არ არის მოსახერხებელი, რადგან ართულებს საქმეს, რადგან ის განსხვავებულ სურათს გვაძლევს იმისგან, რაც ჩვენ გვინდა პროექტირება. რესპუბლიკელებმა კარგად არ გააკეთეს იმის ცოდნა, რომ ფრანკოისტები აქამდე იყვნენ მოსულები მალე, დედაქალაქზე შეტევის დაწყებიდან ძალიან მალე, როდესაც ისინი აპირებდნენ საბოლოო შეტევას. ფრანკოისტებს კი აღიზიანებთ ის ფაქტი, რომ მათ აიძულა ისინი უკან დაეხიათ. ეს იყო ხანძარი, ომში გავრცელებული; როგორც კი გათიშა, არავინ გადაიხადა მეტი პროცენტი.

გარდა იმ რამდენიმე ადამიანისა, რომლებიც თხრიან ხოლმე და რომლებიც სულ ეკითხებიან და დაუღალავად მისდევენ ყველა ცნობას რომ მომხდარის ანგარიში უკეთესად და უკეთესად არის მორგებული იმასთან დაკავშირებით რაც სინამდვილეში მოხდა იმ საბედისწერო (და ქაოტურ) სიტუაციაში დღეები ამ დაუღალავი დამთვალიერებლების უმეტესობა მადრიდის ფრონტის სასწავლო ჯგუფის (Gefrema) ნაწილია.

აღსანიშნავია, რომ ამ ჯგუფში მნიშვნელოვანია სურვილი იცოდეს რა მოხდა და გამოიკვლიოს და შეისწავლოს ყველაფერი, რაც რჩება აღმოსაჩენი და ახსნილი. ზოგი ოჯახიდან მოდის, რომლებიც მეამბოხეებთან ომში იყვნენ, სხვები კი რესპუბლიკის დამცველების ან იმათ შთამომავლები არიან, ვინც გაგიჟდნენ რევოლუციის შესასრულებლად. იცნობთ ძმებს თავიანთი იდეოლოგიის მიღმა და ეს წარსულისკენ დაბრუნების ჭკვიანური გზაა. არ მოაგვაროს მოლოდინის ანგარიში: უკეთ იცოდეს იგი.

1. "გაურკვევლობის წონა" გაიტანა გუსტავო როუზენმა.

განთავსებულია დღიურში Ნაციონალური ვენესუელას, 2016 წლის 20 ნოემბერს.

კოლუმბია და პლებისციტი სამშვიდობო შეთანხმებაზე, ინგლისი და ევროკავშირის დატოვების გადაწყვეტილება, შეერთებული შტატები და საპრეზიდენტო არჩევნები მხოლოდ სამი შემთხვევა, როდესაც მოულოდნელობამ გადალახა ვარაუდი, მაგრამ ისინი ასევე, განსაკუთრებით განსაკუთრებით, მანძილზე სამი დემონსტრირებაა პოლიტიკურ ლოგიკასა და ხალხს შორის, გამოკითხვების შედგენასა და რეალური და ღრმა აღქმისა და მისწრაფებების სურათს შორის. საზოგადოება. ამ ხარვეზის შედეგი, რომელსაც ხალხის დავიწყება ან უვიცობა განაპირობებს, სხვა არაფერია, თუ არა უნდობლობის გაჩენა, პოლიტიკურ მოქმედებებში მოქალაქეთა პასუხისმგებლობის მიტოვება და ანარქიისა და დემაგოგიის ძალიან მრავალფეროვანი ფორმების აყვავება.

თავისუფლებისა და დემოკრატიისთვის რამდენიმე რამ არის უფრო საშიში, ვიდრე ნდობის დაკარგვა პოლიტიკოსები, ხალხის განცდა, რომ მათ არ ესმით ან შეცდომაში შეჰყავთ ის, ვინც მათ წარმომადგენლობას ისწრაფვის წარმართავს მას. ვენესუელაში, კერძოდ, ზოგი ფიქრობს, რომ წინადადებები არ პასუხობს მათ, როგორც ქვეყნის, მისწრაფებებს; სხვებმა ყურადღება მიაქციეს პოლიტიკურ თამაშს მოსახლეობის ნამდვილი ინტერესების საზიანოდ. ნებისმიერ შემთხვევაში, ეჭვები უფრო იზრდება, ვიდრე რეალობა.

მთავრობასა და ოსაპოზიციის წარმომადგენლებს შორის Mesa de la Unidad- ში ორგანიზებული პირველი შეთანხმებების შედეგად, ამ განწყობებმა მოულოდნელი ძალა მიიღო. სტრატეგიისა და მიზნების ახსნის მცდელობის მიუხედავად, აღიქმება, რომ პოლიტიკური წარმომადგენლობა ოპოზიცია არ გამოხატავს ძალას, რომ საჭიროა სიტუაციის სიმძიმე და აქტუალობა გადაწყვეტილებები; რომ იგი არ აღწევს პოლიტიკურ მიზნებს, რომელსაც იგი გვთავაზობს და გვთავაზობს; აცხადებს ვადებსა და მიზნებს, რომელთა შენარჩუნებას ვერ შეძლებს; ეს კარგავს მის პოლიტიკურ კაპიტალს და ხალხის მხარდაჭერას; რომ თქვენ არ აკეთებთ იმას, რაც უნდა გაახაროთ თქვენი ენთუზიაზმი; რომ არსებობს დისკურსი დიალოგის მაგიდების ინტერიერისკენ და სხვა ქუჩისთვის; რომ განმარტებები ტონისა და სტრატეგიის შესახებ საკმარისად დამაჯერებლად არ ჟღერს. ხალხს ესმის მოლაპარაკება, მაგრამ პროგრესის დანახვა სურთ. ხალხი ელოდება, რომ მაგიდაზე არსებული წერტილები გადაწყდება არა იმიტომ, რომ თვლიან რომ ისინი უნიკალურია, არამედ იმიტომ, რომ ისინი მათ დაუყოვნებლივ, საგანგებოდ აღიქვამენ.

ამ ნდობის დაკარგვის შედეგი იწყებს პროცესის დაჩქარებას, რომლის დროსაც იმედის ნაოჭს ვეღარ ხსნის. ვინც შეზღუდავს თავის გეგმას B, ახლა გრძნობს, რომ ვეღარ შეძლებს მისი გადადებას. აქედან გამომდინარეობს ემიგრაციის ზრდა. მაგალითად, აქედან გამომდინარე, ვენესუელელი ექიმების რიცხვი იზრდება, რომლებიც ჩილეში ტესტებს აკეთებენ ამ ქვეყანაში საზოგადოებრივ ქსელში სამუშაოდ. შარშან 338 იყო, წელს უკვე 847. ამ ექიმების მსგავსად, ათასობით სხვა პროფესიონალი და მეწარმე, რომლებიც აუქმებენ თავიანთ ოცნებას ქვეყანაში შესაძლებლობების მოძიებაში მათ საზღვარგარეთ. შეცბუნება ბევრს არ აძლევს ნაოჭის შემდგომი გატარების საშუალებას. დგება დრო, როდესაც რეალური მიზეზები, ეკონომიკისა და პირადი მიზეზების გამო, მეტს არ მოითხოვს. სიტუაციის გახანგრძლივება ხალხის იმედს ამოწურა. ამის წინაშე საკმარისი არ არის ლოზუნგის დამახსოვრება, რომ ის, ვინც დაიღალა, კარგავს.

პოლიტიკის განხორციელებას დღეს, როგორც არასდროს აქვს ხალხის აღქმის, მათი მოტივაციების, მათი მისწრაფებების, იმის შესახებ, თუ რა არის ყველაზე დაუყოვნებელი და ხილული განსაკუთრებით სიღრმის შესახებ, რა არის ნათქვამი და რა დუმს, რას აცხადებენ საჯაროდ და რა ტარდება კერძო, რა აღმოაჩინეს სხვების წინაშე და რა ინახება შიდა იურისდიქცია. სწორად განმარტავენ ადამიანებს, ესმით მათი მისწრაფებები, მათი მოტივაციები, მათი შიში, მათი ამრიგად, მოლოდინები ერთადერთი გზაა საზოგადოებაში მისასვლელად და მისთვის გასაგები მისი. ამის შესახებ ლუის უგალდემ თქვა: ”დემოკრატებმა უნდა აცნობონ ხალხს და მოუსმინონ ხალხს ისე, რომ მოსახლეობის ტკივილი და იმედი მოლაპარაკებების სათავეში და სათავეში ჩაუდგეს”. თუ მიზნად ისახავს ნდობისა და იმედის გაღვივებას, უეჭველია, კარგი კომუნიკაცია სავალდებულო პირობაა.