ლიტერატურული აბზაცების 10 მაგალითი

ლიტერატურული აბზაცები

The ლიტერატურული აბზაცები არის ის აბზაცები, რომლებიც გამოიყენება ლიტერატურული ტექსტები, ანუ გვხვდება ტექსტებში, რომლებშიც ენა ესთეტიკურად ან პოეტურადაა გამოყენებული. ეს აბზაცები ხშირად გამოიყენება ძირითადად თხრობითი ტექსტები, Რა რომანები, მოთხრობები, ლიტერატურული ქრონიკები, მითები, ლეგენდები და ესეები.

აბზაცი არის ტექსტის ერთეული, რომელიც შედგება ერთი ან მეტი წინადადებისგან, რომელიც იწყება დიდი ასოებით და მთავრდება ახალი პუნქტი. ტექსტები ისეა მოწყობილი, რომ თითოეული აბზაცი ეხება ცენტრალურ იდეას. თუმცა, ზოგიერთ ლიტერატურულ ტექსტში აბზაცების დაყოფის ეს ხერხი არ არის დაცული, რადგან ის ცდილობს გარღვევა წერის ტრადიციულ გზას.

ლიტერატურული აბზაცები შეიძლება იყოს:

თუმცა, იმავე აბზაცში შეიძლება იყოს ნარატიული, აღწერითი და დიალოგის ელემენტები და, ზოგადად, ეს აბზაცები ტექსტი, რომელიც მოგვითხრობს გამოგონილ ისტორიას და რომელშიც ენა გამოიყენება ენის მნიშვნელობის გარდა სხვა მნიშვნელობით მიმდინარე.

ლიტერატურული აბზაცების მაგალითები

1. მთიელები სალონში შევიდნენ. არ იყო ძალიან დიდი, მაგრამ მყუდრო იყო, თავისი დიდი ფანჯრებით და სავარძლებით. ხავიერმა ატმოსფეროს გასათბობად ბუხარი აანთო და სანდრამ სენდვიჩების მომზადება დაიწყო. ცეცხლთან ისხდნენ, რადგან ძალიან ციოდა.
   instagram story viewer
   (ნარატიული ლიტერატურული აბზაცი)
2. მიგელს მსგავსი ობიექტი აქამდე არ ენახა. ეს იყო კაშკაშა ლურჯი ყუთი, რომლის გახსნა არ შეიძლებოდა, რადგან არ ჰქონდა ბზარები ან გასაღებების ადგილი. თითქოს ღრუ იყო, რადგან დაარტყა და ოდნავ აჟრჟოლა. ეტყობოდა, შიგნით არაფერი ჰქონდა, რადგან შეარხია და არაფერი ისმოდა. ეს იყო ძალიან იდუმალი ყუთი და მიგელს არ ესმოდა, რატომ დარჩა მისი სახლის შესასვლელთან. (აღწერითი ლიტერატურული აბზაცი)
3. ენცომ კოლეგას დრო ჰკითხა, მაგრამ არ უპასუხა, რადგან არ გაუგია. ენცომ მას ისევ იგივე კითხვა დაუსვა და მისმა კოლეგამ უპასუხა, რომ ორი ოცდაათია. ენცომ უთხრა, რომ საქმის დასრულება უნდა ეჩქარათ, რადგან უფროსს უნდა წარედგინათ ერთ საათზე ნაკლებ დროში, მაგრამ მისმა კოლეგამ ძალიან მშვიდად უპასუხა, რომ ათში ყველაფერი მზად ექნებოდათ წუთები. (დიალოგის ლიტერატურული აბზაცი)
4. მეზღვაური მივიდა სტერნისკენ, მიხვდა, რომ ქარიშხალი მოდიოდა და კაპიტანთან გაიქცა, რათა გაეფრთხილებინა, რომ გზა უნდა შეეცვალათ. კაპიტანმა გადაწყვიტა, რომ წასულიყვნენ კუნძულზე, რომელიც მან იცნობდა და ახლოს იყო იქ, სადაც ისინი იყვნენ. საბედნიეროდ, ქარი ახალი კურსის მიმართულებით უბერავდა და მათ ჩამოსვლას დიდი დრო არ დასჭირდათ. (ნარატიული ლიტერატურული აბზაცი)
5. ველი იყო ხეობაში, რომელიც გარშემორტყმული იყო თოვლით დაფარული მთებით. ძალიან ფერადი იყო, რადგან მრავალი სახეობის ყვავილის პლანტაციები იყო და, შესაბამისად, ძალიან კარგი სუნი ასდიოდა. ბილიკის მარცხნივ, რომელიც კვეთდა ამ უზარმაზარ ადგილს, იყო სალონი, რომელსაც ჰქონდა ბუხარი, რომელიც აორთქლდა. სალონის გვერდით ორი ცხენი იღებდნენ წყალს პატარა ნაკადულიდან. სახლს გარეთ ხალხი არ იყო, მაგრამ კარი ღია იყო. (აღწერითი ლიტერატურული აბზაცი)
6. "დილა მშვიდობისა, იცით თუ არა ეს მატარებელი ჩრდილოეთისკენ მიდის?" ჰკითხა კარმენმა სადგურზე მყოფ კაცს. (დიალოგის პირველი ლიტერატურული აბზაცი)
   ”დარწმუნებული არ ვარ, მე ამ ადგილიდან არ ვარ, მაგრამ შეგიძლიათ იმ ფანჯარაში იკითხოთ”, - თქვა კაცმა და მიუთითა სადგურის ბილეთების ოფისზე, ”ვიცი, რომ ის ჩერდება პარიზის მთავარ სადგურთან”. (დიალოგის მეორე ლიტერატურული აბზაცი)
   -შესანიშნავი! იმიტომ რომ იქ უნდა წავიდე. მადლობა. (დიალოგის მესამე ლიტერატურული აბზაცი)
7. მონადირემ დაკარგა ყველა თავისი სანადირო იარაღები, მაგრამ მიხვდა, რომ ისინი არ სჭირდებოდათ, რადგან შეეძლო ხეებზე ამოსული ხილით ეკვება. მას ძალიან გაუხარდა ეს გადაწყვეტილება და გადაწყვიტა, როცა ქალაქში ჩავიდოდა, ეთქვა მის მეგობრებს რომ აღარასდროს ივარჯიშებდა ამ საქმიანობას, რადგან ისწავლა პატივისცემა ბუნება. (ნარატიული ლიტერატურული აბზაცი)
8. ყველა ხალხი სწრაფად მიდიოდა, როცა მიტოვებული სახლის შესასვლელთან გაიარა და მართლა მესმის რატომაც; სახლი საშინელი იყო. შემოსასვლელში თეთრად შეღებილი ცხაური ჰქონდა, მაგრამ ძლიერ დაჟანგული. წინა ეზოში ბალახი დაიწვა და ჭიშკარამდე ქვის ბილიკი იყო. კარს ორი ორმეტრიანი ხის ფოთოლი ჰქონდა, რომელზედაც გეტყოდათ, რაღაც მომენტში ძალიან ლამაზი იყო, მაგრამ აღარ იყო. ოთხი სარკმელი იყო, ორი პირველ სართულზე და ორი ბოლო სართულზე, რომლებიც აგურით იყო გაშენებული. არავინ იცოდა ვისი სახლი იყო, თითქოს ყოველთვის ასე იყო, მიტოვებული. (აღწერითი ლიტერატურული აბზაცი)
9. ზარი დაირეკა და ესტელამ უპასუხა, ვინ იყოო, მაგრამ არავინ უპასუხა. შემდეგ გაისმა ხმა, რომ ეს პედრო იყო. ესტელამ უპასუხა, რომ არ იცნობდა არცერთ პედროს და რომ სჯეროდა, რომ ის იბნეოდა ტემბრზე. პედრომ ჰკითხა შენობის მენეჯერს, ცხოვრობდა თუ არა იქ მარკოსი და კარისკაცმა უპასუხა, რომ ის არ იცნობს ვინმეს ამ სახელით, ვინც ცხოვრობდა ამ შენობაში. (დიალოგის ლიტერატურული აბზაცი)
10. გაბრიელა სასეირნოდ გავიდა, ნახევარი ბლოკი გაიარა და მარჯვნივ შეუხვია. უყურებდა მაღაზიების გახსნას და მზე იწყებს ასფალტის გაცხელებას. ის განაგრძობდა სამხრეთისკენ სიარულს, სადაც მთავრდებოდა ასფალტი და, შესაბამისად, სადაც მთავრდებოდა ქალაქი. ბალახზე რომ დააბიჯა, თავს უკეთ გრძნობდა, რადგან იცოდა, რომ უკვე ტყესთან ახლოს იყო. მან კიდევ ერთი კილომეტრი გაიარა, სანამ პირველი ხეები და ტბის სანაპირო არ დაინახა. (ნარატიული აბზაცი)

Იხილეთ ასევე: