სოციალური სამართლიანობის განმარტება

სოციალური სამართლიანობა შედგება მთელი რიგი პოლიტიკისა, რომლის ამოცანაა გადაჭრას სიტუაციები უთანასწორობა და გამორიცხვა მოცემული ადგილის სოციალურ ჯგუფში. მისიაა, რომ მათი საშუალებით სახელმწიფო იმყოფება ისეთი სერვისების წარდგენით, რომლებიც ეხმარება მათ იყვნენ სოციალურად დაუცველი მდგომარეობის გადალახვის ან გამოსვლისგან.

თითოეული ერი აქვს სტატისტიკური საშუალებები, რომლებიც საშუალებას მოგცემთ გაეცნოთ მგრძნობიარე სფეროებს, რომლებსაც განიცდის სამართლიანობის ნაკლებობა ამიტომ, ზემოთ დასახელებული დახმარების ძალისხმევა იქ უნდა იყოს მიმართული, რათა ეფექტური მოგვარდეს პრობლემური. პირველ რიგში, დაზარალებულ პირებს შეიძლება შესთავაზონ სუბსიდირება, მაგრამ უნდა აღვნიშნოთ, რომ იდეალურია ამის თანხლება პოლიტიკა მეორესთან ერთად, რაც გულისხმობს სამუშაოების განვითარებას, რაც ასევე უზრუნველყოფს ადამიანის ღირსებას და თავისუფლებას.

პროტესტი, როგორც სოციალური ბრძოლის მექანიზმი

მსოფლიოში ყველაზე გავრცელებული გზაა, როდესაც საქმე ეხება სოციალური სამართლიანობის ეფექტურობას, როდესაც სახელმწიფო არ ზრუნავს მასზე, რადგან ამის გარანტია უნდა გაუწიოს და მისი პოპულარიზაცია არის პროტესტი ხალხში, რომელიც ჩვეულებრივ ფოკუსირებულია ქუჩებსა და იმ საზოგადოებრივ ადგილებში, საიდანაც პასუხი არ მიიღება.

კონცეფციის წარმოშობა

სოციალური სამართლიანობის კონცეფცია არის ცნება, რომელიც მეცხრამეტე საუკუნის შუა პერიოდში გაჩნდა უნდა მიაღწიონ სოციალური საქონლის სამართლიან განაწილებას, რადგან საზოგადოებაში, რომელშიც სამართლიანობა ჭარბობს სოციალური, ადამიანის უფლებები მასში მცხოვრები პირების პატივისცემა მოხდება და ყველაზე დაუცველ სოციალურ კლასებს ექნებათ განვითარების შესაძლებლობები.

სოციალური სამართლიანობა შედგება სახელმწიფოს მხრიდან ვალდებულება აანაზღაუროს უთანასწორობა, რომელიც წარმოიშობა ბაზარზე და საზოგადოების სხვა მექანიზმებში. შესაბამისი ორგანოები არიან ისეთები, ვინც უნდა უზრუნველყონ გარკვეული საკითხები და ხელი შეუწყონ გარკვეულ პირობებს, რომ იყოს ეს სცენარი, რომელშიც სოციალური სამართლიანობა დომინირებს ფაქტია და რომ მაგალითად, ყველა მოქალაქეს აქვს ეკონომიკური განვითარების ერთსა და იმავე შესაძლებლობა, ანუ იქ არ არის რამდენიმე მილიარდერი და ძალიან ბევრი ღარიბი

რადგან, თუ, მაგალითად, საზოგადოების 30% იღებს 400 ათასი პესოს შემოსავალს თვეში და 70% დარჩენილი, პირიქით და მხოლოდ 1200 დოლარი თვეში, ამ შემთხვევაში სამართლიანობა არ იქნება სოციალური

ამასობაში, სხვადასხვა ნაკადი ფიქრობდა შემოგვთავაზეთ სხვადასხვა ალტერნატივა სოციალური სამართლიანობის ამ პრობლემის წინაშე.

ლიბერალიზმისა და სოციალიზმის წინადადებები წინააღმდეგობაში მოდის გადაწყვეტაში

ლიბერალიზმი ამტკიცებს, რომ სოციალური სამართლიანობა შესაძლებელი იქნება შესაძლებლობების შექმნისა და კერძო ინიციატივების დაცვის შემთხვევაში. თავის მხრივ,სოციალიზმიხოლო მემარცხენე შეთავაზებების უმეტესობა გვთავაზობს სახელმწიფო ჩარევას სოციალური სამართლიანობის მისაღწევად. როგორც ჩანს, ორივე წინადადება აბსოლუტურად წინააღმდეგობრივი და წინააღმდეგობრივია.

მოკლედ, მეტი წინადადება, ნაკლები წინადადება, სიმართლე და კონკრეტული ის არის, რომ ის ქვეყნები, რომლებიც თავიანთ მოქალაქეებს ცხოვრების შესანიშნავ ხარისხს სთავაზობენ, ხელი უნდა შეუწყოს სოციალურ სამართლიანობას და, რა თქმა უნდა, მივაღწიოთ მას და ისიც უნდა ვთქვათ, რომ სოციალური სამართლიანობა არ ნიშნავს მდიდრებისგან უფრო და უფრო მეტის აღებას ღარიბებისთვის, ვისთვისაც მას ნაკლები აქვს, მაგრამ აქცენტი უნდა გაკეთდეს სიმდიდრის გადანაწილებაზე, რაც აბსოლუტურად სამართლიანია, რომ თავიდან იქნას აცილებული არეულობები, მაგალითად, ორ სექტორს შორის. სოციალური უთანასწორობა და უთანასწორობა ყოველთვის ხელს შეუწყობს ძალადობა და სოციალური დაპირისპირებები მათ შორის, ვისაც უფრო მეტი აქვს და მისი დაკარგვა არ სურს და მათ, ვისაც ნაკლები აქვს და უფრო მეტის მიღწევა სურს.

სოციალური სამართლიანობის საერთაშორისო დღე

ბევრი ორგანიზაციები საერთაშორისო ორგანიზაციებსა და არასამთავრობო ორგანიზაციებს განსაკუთრებით აწუხებთ სოციალური სამართლიანობის საკითხი, რომელსაც სხვათა შორის ბოიკოტი გამოთქვამენ, თუნდაც გაერომ მიიღო გადაწყვეტილება სოციალური სამართლიანობის საერთაშორისო დღის დანიშვნის შესახებ, რომელიც ყოველი წლის 20 თებერვალს წარმოადგენს. თარიღი, როდესაც გლობალურ დონეზე ცნობიერების ამაღლებას ისახავს მიზნად, ადამიანის ღირსების ამაღლების მიზნით, დასაქმება, თანასწორობა და კეთილდღეობა და განვითარება ყველა გაგებით.