საჯარო სამსახურის განმარტება

საჯარო სამსახური არის ქმედება, დაწესებულება ან სახელმწიფოს მიერ დაწინაურებული დებულება თანასწორობა მოქალაქეებს შორის.

Თანაბარი უფლებები

ადმინისტრაცია ერთმა ქვეყანამ უნდა უზრუნველყოს, რომ ყველა მოქალაქეს ჰქონდეს იგივე უფლებები. ამისათვის აუცილებელია საზოგადოების სტრატეგიულ სექტორებში არსებობდეს მთელი რიგი საჯარო მომსახურებები: განათლებაჯანმრთელობა, ტრანსპორტი, უსაფრთხოება, ნარჩენების დამუშავება, დასაქმება და ხანგრძლივი და ა.შ. ცხადია, რომ ყველა მათგანი ფინანსდება გადასახადების გადახდით და მათ მართავენ საჯარო მოსამსახურეები.

სახელმწიფოს პასუხისმგებლობა

საჯარო სამსახურების პასუხისმგებელი პირი არის სახელმწიფო ადმინისტრაცია, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ის აუცილებლად არის საზოგადოებრივი კომპანია ის, ვინც გთავაზობთ მომსახურებას, რადგან ზოგჯერ ადმინისტრაცია ქირაობს კერძო კომპანიას, რომელიც თავის თავზე აიღებს მომსახურებას საზოგადოებრივი. ეს ნიშნავს, რომ მოქალაქე იღებს კონკრეტულ მომსახურებას (მაგალითად, წყალზე წვდომა), მაგრამ არ არის აუცილებელი, რომ ეს სუბიექტი იყოს საზოგადოების საკუთრებაში. ამ გარემოებას თან ახლავს გარკვეული დაპირისპირება და ზოგისთვის ეს არის სახელმწიფოს უფლებამოსილების პრივატიზების გზა და ის უარყოფითია. პრივატიზაციის დამცველებისთვის, კერძო ობიექტის საშუალებით მომსახურების ქვეკონტრაქტი ითვალისწინებს ეკონომიკურ დაზოგვას სახელმწიფოს სალაროსთვის. გარდა დებატებისა თუ ვინ უზრუნველყოფს მომსახურებას (სახელმწიფო პირდაპირ თუ კერძო კომპანიას), არსებობს შეთანხმება ზოგადად, სხვადასხვა სერვისებზე წვდომის ხელშესაწყობად, დისბალანსის თავიდან ასაცილებლად სოციალური

იდეა, რომელიც არეგულირებს ნებისმიერ საჯარო სამსახურს, არის ყველა პიროვნების თანასწორობა, მათი სოციალური სტატუსის ან სხვა გარემოებებისგან დამოუკიდებლად.

სხვადასხვა ერში, სხვადასხვა დაწესებულებებში (სახელმწიფო, ფედერალური, რეგიონალური, მუნიციპალური და ა.შ.) განსაზღვრულია საჯარო სამსახურის ცნება.

საზოგადოებრივი მომსახურებები იდეოლოგიის შესაბამისად

ლიბერალისგან ან ნეოლიბერალი, საჯარო სექტორი უნდა იყოს მცირე და მაქსიმალურად შეზღუდული. ამ ხედვის მიხედვით პოლიტიკა, სახელმწიფო რაც შეიძლება ნაკლებად უნდა ჩაერიოს მოქალაქეთა ცხოვრებაში, რომლებიც თავისუფლად უნდა იღებდნენ გადაწყვეტილებებს მათი საჭიროებების შესახებ.

სოციალ-დემოკრატიული თვალსაზრისით, გასაგებია, რომ სახელმწიფოს აქვს ვალდებულება გარკვეული საჭიროებების დაფარვა ისე, რომ კომპანიების ეკონომიკურმა ინტერესებმა არ გადააქციოს საჯარო სამსახურები მომგებიან საქმიანობად, ანუ ბიზნესად.