ბავშვთა ამბავი მეგობრობის შესახებ

საბავშვო მოთხრობა მეგობრობის შესახებ: დათვი და ფუტკარი

ერთხელ, ა ტყე შორეული და ფოთლოვანი, დათვი, რომელიც ცხოვრობდა მიწისქვეშა გამოქვაბულში, საიდანაც მხოლოდ საჭმელად გამოდიოდა. მისი ცხოვრება მარტოსული და ზარმაცი იყო, მიდიოდა სადაც უნდოდა და ჭამდა რაც სურდა, მაგრამ ზედმეტად არაფერი აღელვებდა. ის იყო, სიღრმეში, ოდნავ მოწყენილი დათვი.

ერთ-ერთ იმ დღეს, როცა შიმშილით ტოვებდა გამოქვაბულს, დათვმა შენიშნა, რომ მახლობლად ხეზე იყო ნივთი, რომელიც მანამდე არასდროს უნახავს. ეს იყო თაფლი, ბურთივით მრგვალი, ამდენი ზუზუნით მწერები შიგნით. დათვი მიუახლოვდა და დიდხანს აყნოსა თაფლის ჭურვი, არ იცოდა რაზე იყო საქმე. შემდეგ კი ფუტკრები გამოვიდნენ, რადგან იცოდნენ, რომ დათვებს, ზოგადად, თაფლი უყვართ.

- ჰეი, დათვი! - ერთხმად თქვეს ასობით ფუტკარმა, რომლებსაც, როცა დათანხმდნენ, შეეძლოთ ხმა გაეერთიანებინათ და ერთ ადამიანად ლაპარაკობდნენ, - რატომ სუნთავთ ჩვენს თაფლს? ის თაფლის მოპარვა გინდა, რომელიც ამხელა შრომას გვიჯდება?

დათვი, რომელსაც ასეთი ფუტკრები აქამდე არ უნახავს, ​​საგონებელში ჩავარდა.

-Ვინ ხარ? რა არის ის თაფლი, რომელზეც ლაპარაკობთ? - ჰკითხა მათ.

- არ გვატყუებ დათვი. მათ უპასუხეს.

- იქ ცხოვრობ? რატომ უნდა ვინმეს შენს სახლში შეჭრა? დათვმა დაჟინებით მოითხოვა, მრგვალი სკამი ისევ ამოისუნთქა.

- ჩვენი თაფლის მოპარვა, რა თქმა უნდა.

- და რისთვის არის? დათვს უნდოდა გაეგო.

-არ იცი რისთვის არის თაფლი? ფუტკრებმა გაიცინეს, - ასეთი სულელური დათვი არ გვინახავს!

დათვს არ მოსწონდა ის პაწაწინა მწერები რომ დასცინოდნენ, რაც ა ცხოველი დიდი და ძლიერი.

- რა უხეში ფუტკრებია! იღრიალა მან: "მხოლოდ ამისთვის უნდა გავანადგურო მათი სკა!"

ფუტკრებმა მაშინვე შეწყვიტეს სიცილი და დათვს აჩვენეს ნაკბენები.

„სკაია რომ დაგვატეხოთ, ყველას დაგკბენთ“, გააფრთხილეს.

მაგრამ უკვე გვიანი იყო. კლანჭებით ერთი დარტყმით დათვმა შეარხია სკა და დიდი ნაკაწრი გაუკეთა, რომლითაც თაფლმა დენა დაიწყო. თაფლი მიწაზე დაეცა და მთლიანად გაფუჭდა. დათვმა რეფლექსურად აწია კლანჭები პირისკენ და დატკბა იმ დელიკატესით, რომლის შექმნა მხოლოდ ფუტკრებს შეეძლოთ.

- ვიცოდით! ფუტკრებმა დაადანაშაულეს: "ჩვენი თაფლის საჭმელად მოხვედი!" ახლა თქვენ აპირებთ გადაიხადოთ ის, რაც გააკეთეთ!

და სიტყვის თქმის გარეშე დათვი დათვი დათვი, სანამ არ გაქცეულა.

დათვმა მთელი დღე ტყის სხვა კუთხეში მიმალული გაატარა და ელოდა კბენის ტკივილის გაქრობას, მაგრამ ვერ ივიწყებდა თაფლის გემრიელ გემოს. მას არ ესმოდა, როგორ შეეძლოთ ფუტკრის მსგავსი პატარა ცხოველების შექმნა ასეთი გემრიელი და ამავდროულად მტკივნეულად კბენა. ბოლოს დაღამდა და დათვს სურდა თავის გამოქვაბულში დაბრუნება, მაგრამ როცა ცდილობდა მიხვდა, რომ ფუტკრები შევიდნენ მის გამოქვაბულში და ცდილობდნენ ახალი თაფლის თაფლის გაკეთებას.

- გაჩერდი, დათუნია! უთხრეს: თორემ ისევ ისე დაგკბენს, როგორც ამას იმსახურებო.

- თქვენთან საბრძოლველად კი არ მოვსულვარ, ფუტკრებო, ჩემს გამოქვაბულში დასაძინებლად. დაბრუნდი შენს თაფლში და ვიფიქროთ, რომ არაფერი მომხდარა - შესთავაზა დათვმა.

- თაფლის საჭურველს ვეღარ დავუბრუნდებით დათვი, რადგან კლანჭებით გააფუჭე. იცი რამდენი დრო დაგვჭირდა მის აშენებას?

- Არა არ ვიცი. თქვა დათვმა, რომელიც, მიუხედავად ყველაფრისა, გულწრფელი დათვი იყო, - მაგრამ ვიცი, რომ გამოქვაბული რომ დავკარგო, ძალიან დამწყენდება.

- ეს არაფერია, - განუმარტეს ფუტკრებმა, - იმიტომ, რომ შენ გაქვს ეს გამოქვაბული, სამაგიეროდ ჩვენი სახლი ჩვენი ხელით უნდა გავაკეთოთ. ეს არის მესამე თაფლი, რომელიც უნდა გაგვეკეთებინა.

- და რა ბედი ეწიათ წინაებს? ჰკითხა დათვმა.

- ადამიანებმა გაანადგურეს ისინი.

- აჰ, ადამიანები! იღრიალა დათვმა, რომელსაც საერთოდ არ უყვარდა ადამიანები, - აქამდე მოდიოდნენ, მაგრამ როცა ჩემი ღრიალი გაიგონეს, შეშინებულები გარბიან. დიდი ხანია არ ჩამოსულან.

- იღბლიანი, დათვი. ჩვენ არ ვიცით ღრიალი, ჩვენ მხოლოდ ჩხვლეტა ვიცით. მაგრამ მათ აქვთ სპეციალური კოსტიუმები, რომლებიც ხელს გვიშლის მათ დაკბენაში, ცეცხლი კი კვამლს გამოყოფს და გვაიძულებს თაფლიდან გამოვიყვანოთ.

დათვი წამით დაფიქრდა და ბოლოს იდეა გაუჩნდა.

- მისმინე, ფუტკრებო, როგორ გვყავს მღვიმე?

- გავაზიაროთ? ფუტკრებმა დაბნეულებმა გადახედეს ერთმანეთს.

- გამოქვაბულს მოვუვლი, რომ ადამიანები არ შემოვიდნენ და შენ შეგიძლია მშვიდად იცხოვრო შიგნით. ასე რომ, შეგიძლია მაპატიო ის თაფლი, რომელიც შენთვის გავტეხე.

- ამას მართლა ჩვენთვის გააკეთებდი?

- გასაგებია!

ფუტკრებმა სიხარულისგან ზუზუნი დაიწყეს. ისინი გულუხვი ფუტკრები იყვნენ, უნდობლები იყვნენ.

- დათვი, შენს გამოქვაბულს ჩვენთან რომ გაიზიარებ, ჩვენ თაფლს გაგიზიარებთ. ძალიან ვწუხვართ, რომ დაგიკბინეთ და თავიდან გაგეცინათ.

მიუხედავად იმისა, რომ ჩახუტება და ხელის ჩამორთმევა არ შეეძლოთ, ფუტკრებმა და დათვმა მშვიდობა დაამყარეს. მას შემდეგ მათ გაიზიარეს გამოქვაბული და თაფლი და ისწავლეს დაფასება სიკეთე, რომელიც თითოეულმა უნდა შესთავაზოს. და ეს რომ არ იყოს საკმარისი, დათვს აღარასოდეს უგრძვნია თავი ასე მარტოდ.

ცნობები:

• "თხრობა" in ვიკიპედია.
• "მეგობრობა" in ვიკიპედია.

რა არის ამბავი?

The მოთხრობები არის მოთხრობები, რამდენიმე პერსონაჟები და ერთი სიუჟეტით, რომელიც შეიძლება ეფუძნებოდეს რეალურ ან გამოგონილ მოვლენებს. არიან თხრობითი ტექსტები ერთად არგუმენტი შედარებით მარტივი, რომელშიც პერსონაჟები მონაწილეობენ ერთ ცენტრალურ მოქმედებაში. ადგილები ასევე შეზღუდულია: მოვლენები ჩვეულებრივ ხდება არა უმეტეს ერთ ან ორ ადგილას.

მიჰყევით: