21 მარტი: ბენიტო ხუარესი დაიბადა

ბენიტო პაბლო ხუარეზ გარსია "ამერიკის დამსახურებული"

სან პაბლო გუელატაო, ოაქსაკა - 1806 წლის 21 მარტი

მექსიკის DF. - 1872 წლის 18 ივლისი

”ინდივიდთა შორის, ისევე როგორც ერთა შორის, სხვისი უფლებების პატივისცემა მშვიდობაა”.

მექსიკელი იურისტი და პოლიტიკოსი, ადგილობრივი წარმოშობის ზაპოტეკიდან. მას შეეძლო წაეკითხა ტექსტები ლათინურ, ფრანგულ და ინგლისურ ენებზე, ასევე იცნობდა კანონიკურ სამართალს და სამოქალაქო სამართალს. ის იყო მექსიკის პრეზიდენტი თოთხმეტი წლის განმავლობაში (1858-1872) და ის არის პირველი და ერთადერთი მკვიდრი პრეზიდენტი, რომელიც მექსიკას ჰყავდა.

მას მიენიჭა "ამერიკის დამსახურებული" წოდება ხალხისა და სამშობლოს თავისუფლებისთვის ბრძოლაში სიმტკიცის, აგრეთვე თავისუფლების დაცვისათვის.

ბენიტო ხუარესი ცხოვრობდა ერის, როგორც რესპუბლიკის კონსოლიდაციის დროს, ყველაზე მეტად მნიშვნელოვანია მექსიკის ისტორიული პერიოდისთვის, რომელიც "La Reforma" - ს სახელით არის ცნობილი და ისტორიაში წყალგამყოფი იყო ეროვნული

* ხუარესი შედის ქალაქის სემინარიაში სასულიერო პირის სალანუევას მხარდაჭერით, რომელსაც მომავალში იგი თავის ნათლიად თვლის. * მან მიატოვა სემინარია და გადაწყვიტა იურიდიული ფაკულტეტი შეესწავლა, ჩაირიცხა ოაქაკის მეცნიერებათა და ხელოვნების ინსტიტუტში, სადაც მიიღო ხარისხი 1834 წელს.

* იურისტის დამთავრების შემდეგ, იგი გარკვეული პერიოდის განმავლობაში მუშაობდა ადგილობრივი თემების დაცვაში.

* 1830 წლიდან ბენიტო ხუარესს ეკავა მთელი რიგი თანამდებობები როგორც ინსტიტუტში, სადაც ის სწავლობდა, ასევე იუსტიციის სასამართლოში. ოაქსაკა, საკანონმდებლო ორგანოში, სამოქალაქო მილიციის ბატალიონში, იუსტიციის უმაღლესი სასამართლოში, ჯანმრთელობის საბჭოში, საარჩევნო კოლეგიაში, სხვებს შორის. * ის დაქორწინებულია მარგარიტა მაზაზე, მისი ყოფილი დამსაქმებლის ანტონიო მაზას ქალიშვილზე. ქორწილის დროს ის 37 წლის იყო, ის კი 17 წლის.

* ბიუროკრატად მსახურობდა როგორც ცენტრალისტებისთვის, ასევე სანტანდერისტებისთვის.

* 1844 წელს მას მიენიჭა ოაქსაკანის უზენაესი სასამართლოს პროკურორის დანიშვნა.

* 1847 წელს აირჩიეს ფედერალურ მოადგილედ. ის იყო ერთ-ერთი მათგანი, ვინც დაეხმარა სანტა ანას პრეზიდენტად არჩევაში და გომეზ ფარიასის ვიცე-პრეზიდენტად არჩევაში. მან ხმა მისცა სესხს, რომელიც გომეზ ფარიასმა ეკლესიიდან 1847 წელს მოითხოვა შეერთებული შტატების წინააღმდეგ ომის დასაფინანსებლად. 15 იანვარს მან დაიწყო მექსიკის ეროვნული რიტუალის მასონობაში, მასონური სახელის გიილერმო ტელის მიღება.

* იმავე წელს, იგი დაინიშნა ოაქაკას დროებითი გამგებლად, რომელიც ხასიათდება ეკონომიკური ბალანსის მიღწევით და ისეთი საზოგადოებრივი სამუშაოების შესრულებით, როგორიცაა გზები, მთავრობის სასახლის რეკონსტრუქცია, ნორმალური სკოლების საფუძველი, გეოგრაფიული რუკის შედგენა და ქალაქ ოაქსაკის გეგმა, გაორმაგდა სკოლების რაოდენობა 50 – დან 100 – მდე, შექმნეს ჰუატულკოს პორტი და ააშენეს გზა დედაქალაქიდან მისკენ, შეამცირეს ვერაკრუზიდან ჩამოტანილი სხვადასხვა საქონლის ღირებულება. აკაპულკო. მან ასევე მოახდინა ეროვნული გვარდიის რეორგანიზაცია და ნარჩენები დატოვა ხაზინაში. მან დაადგინა სამუშაო მაგიდა, რათა ნებისმიერ მსურველს შეეძლო მასთან საუბარი, მათი სოციალური და ეკონომიკური მდგომარეობის მიუხედავად. ხუარესმა ხელი შეუშალა გაქცეულ სანტა ანას ოაქსაკაში, რომელიც აშშ-ს ოკუპაციის გამო გაურბოდა ქვეყნის დედაქალაქს.

* 1853 წელს სანტა ანამ, პრეზიდენტობის ადგილამდე მეთერთმეტედ მიღწევისთანავე, შური იძია ხუარესისთვის, რადგან მან ხელი არ შეუშალა მასში შესვლაში, იგი გაგზავნა დასაპატიმრებლად, გამოკეტა სან ხუან დე ულხას ქილებში და მალევე გაგზავნა ვერაკრუში, სადაც ისინი გაგზავნეს გადასახლება კუბაში. * ხუარესი ჩამოდის ჰავანაში და გადადის ახალ ორლეანში, სადაც ის ადგილობრივი მასონური ლოჟების მხარდაჭერას ეძებს. შეხვდით მელქორ ოკამპოს და დიქტატორისგან დევნილ ან პოლიტიკურად დევნილ ლტოლვილებს. ყველა მათგანი იმ ქალაქში ფარულად შეხვდა, რომ სანტა ანას წინააღმდეგ გადატრიალება დაგეგმეს.

* გადასახლებაში ხუარესი მხარს უჭერს აიუტლას გეგმას და ურჩევს აკაპულკოს უფროსს, ხუან ნ. ელვარესი, რომელიც ახერხებს გახდეს დროებითი პრეზიდენტი, 1855 წელს ბენიტო ხუარესი დანიშნა იუსტიციისა და საჯარო ინსტრუქციების მინისტრად. * გამოსცემს ხუარესის კანონს, ოფიციალურად "კანონი ქვეყნის მართლმსაჯულების და ორგანოს სასამართლოების შესახებ, ქვეყნის, რაიონისა და ტერიტორიების შესახებ", რომელიც ზღუდავს სამხედრო და საეკლესიო პირთა უფლებებს და ემსახურებოდა იგნაციო კომონფორტს და სებასტიან ლერდო დე ტეჰადას, რათა მოგვიანებით გამოეყოთ ეკლესია ეკლესიისაგან. მდგომარეობა * 1855 – დან 1857 წლამდე ის იყო ოაქსაკას გუბერნატორი, რომელმაც თავის შტატში გამოაქვეყნა 1857 წლის კონსტიტუცია, მოგვიანებით შინაგან საქმეთა მინისტრი და უზენაესი სასამართლოს პრეზიდენტი. დეკემბერში, სახელმწიფო გადატრიალების დროს, სადაც კომონფორტმა უგულებელყო 1857 წლის კონსტიტუცია და რომელშიც კონფლიქტები იყო კონსერვატორებს შორის, რომლებიც მხარს უჭერდნენ ეკლესიას და ლიბერალებს, რომლებიც მხარს უჭერდნენ ეკლესია-სახელმწიფო განცალკევებას, ხუარესი დააპატიმრეს გადატრიალების ლიდერების ეჭვების გამო, მისი პოზიციის შესახებ რომ ხუარესი არასდროს გამოცხადებულა კონფლიქტის წინააღმდეგი ან მომხრე, ირონიულად გამოწვეული კანონით, რომ მან თავად შეუწყო ხელი ბაზები.

* 1858 წელს კომონფორტმა დახმარება სთხოვა ხუარესს, რადგან შეთანხმება ვერ შედგა და მთავრობა სულ უფრო და უფრო სუსტდებოდა. ხუარესი გუანახუატოში წავიდა გენერალ მანუელ დობლადოს (გუანახუატოს გუბერნატორი) დახმარების თხოვნით, მაგრამ ის, სხვა გუბერნატორებთან ერთად, უკვე უცნობი იყო კომონფორტი და თვითონ ხუარესი დაასახელა შემცვლელად, ხოლო ზულოაგა მეხიკოში აჯანყდა კომონფორტის და ლიბერალები. ამან გამოიწვია სამი წლის ომი ან რეფორმის ომი.

* 1858 წელს ხუარესი პირველად გახდა რესპუბლიკის პრეზიდენტი და მოუწია გაქცევა რამდენიმე შტატის გავლით, მათ შორის პანამაში, ჰავანაში და ახალ ორლეანში ზულოაგისგან თავის დაღწევა, რომელსაც მხარს უჭერდნენ არმია და სასულიერო პირები, რომლებმაც გავლენა მოახდინეს კომონფორტის მიერ გამოცემულმა კანონებმა, კანონის საფუძველზე ხუარესი

* 1859 წლის 12 ივლისს ბენიტო ხუარესმა გამოსცა რეფორმის პირველი ნორმა: "საეკლესიო აქტივების ნაციონალიზაციის კანონი".

* 1861 წლის 15 ივნისს, რეფორმების ომის დასრულებისთანავე, ლიბერალების ტრიუმფით, იგი კონსტიტუციურად აირჩიეს პრეზიდენტობის გასაგრძელებლად.

* საფრანგეთის შემოჭრის შემდეგ ხუარესი შესანიშნავად უჭერს მხარს მის მთავრობას კონსერვატორებისა და ფრანგების წინააღმდეგ 1863–1867 წლებში მომლოცველობებს მექსიკასა და შეერთებულ შტატებში. მისი შვილები ტოჟიტო და პეპიტო იღუპებიან ნიუ-იორკში, სადაც მარგარიტა მკვიდრდება მექსიკიდან წასვლისას. * 1867 წლის 15 ივლისს იგი შეერთებული შტატების მხარდაჭერის წყალობით ტრიუმფალურად დაბრუნდა მეხიკოში. მოახერხა მაქსიმილიანოს, გენერალ მეხიას და ახალგაზრდა მაკაბეოს, მიგელ მირამონის დახვრეტა ინტერვენციის საპასუხოდ ევროპის

სიკვდილით დასაჯეს მაქსიმილიანო და ხუარესი, რომლებიც დაბრუნდნენ მეხიკოში, მან დანიშნა არჩევნები მისი მთავრობის ლეგიტიმურობისთვის, გამარჯვებული 1868 წლის 16 იანვარს.

* ამ პერიოდში ხუარესმა შექმნა ორი ახალი ოფისი, ერთი საჯარო ინსტრუქციისა და ერთი განვითარებისათვის, გაფართოვდა საზოგადოებრივი განათლება უფასო და საერო საფუძველზე.

მთელი ქვეყნის მასშტაბით აშენდა ასობით სკოლა (მექსიკის მოსახლეობა 7 მილიონს შეადგენდა, აქედან 5 უმეცარი და ღარიბი იყო). მხოლოდ 800,000 იყო იურისტი. რესურსების მოპოვების მიზნით, ხუარესმა გაათავისუფლა 60 ათასი ჯარისკაცი (”მასწავლებლები ჯარისკაცებისთვის”, - თქვა მან); მან ასევე სთხოვა საგარეო ვალის გადახდის გადავადებაზე მოლაპარაკება ზოგიერთ ქვეყანასთან, მაგალითად ინგლისთან. ინფრასტრუქტურასთან დაკავშირებით, მას სურდა დაემთავრებინა სარკინიგზო ხაზი ვერაკრუზიდან მეხიკოში (478 კმ რკინიგზა შესაბამისი ხიდებით, გვირაბები და წყლის გადაყვანა). ხუარესს შეეძლო 5000 კმ ტელეგრაფის დაყენება სამ წელიწადში მექსიკელი და უცხოელი ინვესტორების დახმარებით.

* 700-მდე კონსერვატორმა დაგეგმეს შეთქმულება ხუარესის წინააღმდეგ, ისინი ფარულად შეხვდნენ სან ანდრესის ტაძარში, რომლის დანგრევა ხუარესმა 1868 წელს გადაწყვიტა, რითაც პოპულარობა შეამცირა. ”ტელეგრაფები, სკოლები, გზები, მომავალი და არა წარსული არის ის, რაც მექსიკას სჭირდება”, - თქვა ხუარესმა.

* პორფირიო დიაზი თავს იჩენს ხუარესის წინააღმდეგ და არ არჩევის დროშით იგი ხელს უწყობს აჯანყებას ქვეყნის სხვადასხვა ნაწილში. * 1871 წლის 2 იანვარს მარგარიტა გარდაიცვალა, კიბოს მსხვერპლი.

* 1871 წლის ივლისში არჩევნები იქნებოდა, კანდიდატები იყვნენ სებასტიან ლერდო, პორფორიო დიაზი და ბენიტო ხუარესი, ხუარესი კი 5,837 ხმით აირჩიეს. მას ბრალი ედება საარჩევნო გაყალბებაში. * პორფირიო დიაზი გამოთქვამს Plan de la Noria- ს, სადაც ის არ იცნობს ხუარესს და მოუწოდებს ადგეს მის წინააღმდეგ. "არავითარი ხელახალი არჩევა" ხუარესის ერთ-ერთი მთავარი ბრალდება იყო, პორფორიომ ის დაადანაშაულა დიქტატორში.

ხუარესი ყოველთვის იბრძოდა თანასწორობის, თავისუფლების, კანონიერების და დემოკრატიისთვის, ყოველთვის არახელსაყრელ სიტუაციებში და თითქმის ყოველთვის დაქვემდებარებული ძალებით.

თავისუფლების იდეალების დაცვა და რთული და სახიფათო გზას გაჰყვა, თუმცა მან გაათავისუფლა ყველა ის დაბრკოლება, რომელიც მას შეექმნა.

მისი იდეალები, კანონები, აზრები, ბრძოლები და პრობლემები მექსიკაში თავისუფლებისა და სამართლიანობის მისაღწევად ამ ქვეყნის სინამდვილეში რჩება და შესაძლოა ამერიკისაც.