მოკლე შინაარსი საბრძოლო გემი პოტემკინი

ტიტულო: საბრძოლო გემი პოტემკინი

მიმართულება: სერგეი ეიზენშტეინი

წარმოება: იაკობ ბლიოხი

სცენარი: ნინა აგადჟანოვა და სერგეი ეიზენშტეინი.

მუსიკა: ედმუნდ მაიზელი და ნიკოლაი კრინკოვი.

Ფოტოგრაფია: ედუარდ ტისე

მონტაჟი: სერგეი მ. ეიზენშტეინი

განაწილება: ალექსანდრე ანტონოვი, ვლადიმერ ბარსკიი, გრიგორი ალექსანდროვი, ივან ბობროვი, მიხეილ გომოროვი, ალექსანდრე ლევშინი, ბეატრის ვიტოლდი და ჯულია ეიზენშტეინი

ქვეყანა: Საბჭოთა კავშირი

წელი: 1925

ხანგრძლივობა: 77 წუთი

"Battleship Potemkin" - ასე ჰქვია ფილმს რეჟისორი სერგეი ეიზენშტეინი, რომელიც გადაღებულია რეალურ და ისტორიულ მოვლენაზე, რუსული საბრძოლო ხომალდის ამბოხის შესახებ. სახელად "პოტიომკინი", ეკიპაჟის ცხოვრების დაბალი ხარისხის გამო, რომელმაც გადაწყვიტა აჯანყებულიყო არასათანადო მოპყრობის წინააღმდეგ, მას შემდეგ რაც მათ ხორცს მიართმევდნენ დამპალი საჭმელად და ასე დასრულდნენ ისინი, რომ უფროსებს გადააგდონ გემი და აიღონ გემი, ხოლო ოდესელები ადგნენ მხარს მეზღვაურებს, აჯანყების ლიდერის, ვაკულინჩუკის გარდაცვალების შემდეგ, სწორედ აქ ხდება ამ დაპირისპირების ერთ – ერთი ყველაზე დასამახსოვრებელი მოვლენა, დიდი რაოდენობით მშვიდობიანი მოქალაქე ოდესის ცნობილ კიბეზე, იმავდროულად რუსეთის არმიის გემებს ევალებათ შეწყვიტონ საბრძოლო ხომალდში აღშფოთებული ამბოხი პოტიომკინი.

ფილმი "საბრძოლო პოტიომკინი" საბჭოთა სკოლის ყველაზე მნიშვნელოვანი წარმომადგენლობაა, რომელშიც მიზანი იყო მაყურებელში შექმნა, ფილმების, საბჭოთა ნაციონალისტური იდენტურობის მიზანი, რომელსაც ეს ფილმი დიდი წარმატებით აღწევს, რადგან ხალხს ახსენებს ისტორიულ ფაქტს, რომელშიც იმდენი ადამიანი დაიღუპა და იმდენად სასტიკად ცარისტული არმიის ხელში, პროსოვიტთა იდეოლოგია სჯერა მათ, ანუ ახალი რეჟიმი საუკეთესო ვარიანტია, კარგია; როდესაც ფილმი ჩანს იმ დროის ისტორიული, იდეოლოგიური და სოციალური კონტექსტის გათვალისწინებით, ახლადშექმნილ საბჭოთა კავშირში, ჩვენ შეგვიძლია დავაფასოთ ფილმი ძალიან განსხვავებული გზით, თუ როგორ გავაკეთებდით ამას ამ ტიპის ინფორმაციის ცოდნის გარეშე, უდავოდ ფილმის ყველაზე გამორჩეული ელემენტია ზუსტად ეს იდეოლოგია სურდა რუსეთის კომუნისტურ მთავრობას, რომ მის მოსახლეობას მიეღო და ამის მიღწევის უკეთესი გზა, ვიდრე კინოთეატრის საშუალებით, კომუნიკაცია, რომელიც გაჩაღდა და ამიტომაც შეგვიძლია განვიხილოთ საბჭოთა კინემატოგრაფია, როგორც 100% პროპაგანდისტული კინოთეატრი რეჟიმის პრო კომუნისტი