იძულებითი განზოგადების სინდრომის მაგალითი

განზოგადების სინდრომიეს არის დაავადება, რომელიც კლასიფიცირებულია, როგორც ერთ – ერთი აკვიატებული სინდრომი, რომელიც არსებობს უბრალო ადამიანებში; იგი პატივს არ სცემს ასაკებსა და სოციალურ კლასებს, თუმცა უფრო ხშირად გვხვდება საშუალო და საშუალო ასაკის ადამიანებში.
იძულებითი შემნახველი ჩვეულებრივ იწყება საგნების მარტივი დაგროვებით, მაგრამ გარკვეული პერიოდის შემდეგ მას აქვს სტატიების სარგებლიანობის დილემა და ამით ხდება დაგროვება. ის ხდება აკვიატებული და შეიძლება დაკავშირებული იყოს პარანოიასთან და ჩვეულებრივ კლასიფიცირდება როგორც დისტოფობია, რომლის დროსაც ადამიანს ძალზე აშკარად ეშინია მატერიალური ნივთების დაკარგვის.
ამ პრობლემის წარმოშობა ჯერ არ გამოვლენილა, მაგრამ ის შეიძლება ასოცირდეს:
• დაუცველობა
• Შეშინებული
• შფოთვა
ეს ხალხს იძულებულს ხდის მოზიდულ და მედიტაციურს და იზოლირებულსაც კი, ისინი უარყოფენ თავიანთ საკუთრებაში გადასვლას და იწყებენ ნივთების ერთმანეთზე დალაგებას სრულიად უწესრიგოდ.

იგი ფართოდ ასოცირდება ნეიროტრანსმიტერებში არსებულ დარღვევებთან და წარმოდგენილია როგორც გამორჩეული:
• ხარვეზები საგნების შეფასებისას მათი ხასიათის შესაბამისად

• დაუცველობა ზედმეტი
• ყოველთვის თავდაცვით ქცევაზე
• მატერიალურ ობიექტებს არარსებულ მნიშვნელობას ანიჭებს.
• წესრიგის დაკარგვა როგორც პირადად, ასევე იმასთან დაკავშირებით, რაც მას გარშემო იმყოფება.
იძულებითი შემნახველი შეიძლება კატეგორიულად თქვას უარი ნივთების გადაგდებაზე, განსაკუთრებით მათი დაკარგვის შიშით და მათთან გარკვეული ემოციური მიჯაჭვულობის გამო, (აფექტურად ასოცირდება თითოეული რამ ადამიანთან, ფაქტთან ან გარემოება)

იძულებითი კუმულაციური სინდრომის მაგალითი:
ქალბატონი პერეზი მეუღლის გარდაცვალების შემდეგ ძალზე გაიყვანა და უკანასკნელი ქალიშვილი იქორწინა.
ერთ სახლში მცხოვრები ქალბატონიც კი. პერეზი თავშეკავებული დარჩა და თავის ოთახში შეიკეტა. ყველამ ეს მიიჩნია სახლის მბრძანებლის სიკვდილის ეფექტად, მაგრამ დროთა განმავლობაში ეს მოხდა მთელი მისი მოგონებების შეგროვება თავის ოთახში, მთელი ავეჯის დაკავება და კიდევ ბევრი საწოლი.
ეს ეხებოდა უბრალო საგნებს, როგორიცაა ჟურნალები, ძველი გაზეთები, ტანსაცმელი და ა.შ., მაგრამ რაც დრო გადიოდა, ის გროვდებოდა ახალი საგნები, მაგალითად, ვაზები, სათამაშოები და სამზარეულოს ჭურჭელიც კი, რომლებიც მან მისი ნაწილად მიიჩნია პატივისცემით.
შვილიშვილების, ძმისშვილებისა და მეზობლებისგან საჩუქრებიც კი დაემატა.
ამის მიუხედავად, ცოტა ხნის შემდეგ მან ქუჩაში ნაპოვნი ნივთების შენახვა დაიწყო, როგორიცაა ბოთლები, ბარათები, ჭურჭელი და გატეხილი იარაღი, რომელიც სხვა ადამიანებმა გადააგდეს.
ამ პრობლემის წინაშე მდგარი ოჯახი მას უფრო მეტ ოჯახურ საქმიანობაში შეჰყავდა, მაგრამ ის იმდენჯერ აგრძელებდა უკან გასვლას, რომ მისი პირადი სისუფთავის შემცირება დაიწყო.
დასასრულს, მათ კონსულტაციები გაუწიეს ფსიქოლოგის პროფესიულ რჩევას, რომელმაც იგი დაარწმუნა ნათესავების მონახულება და მუდმივად მოგზაურობაში წასვლა და ასევე ნათესავებთან უფრო ჰარმონიული თანაცხოვრება.
ანორექსიისა და ბულიმიის მსგავსად, იძულებითი განკარგვის სინდრომის მკურნალობა მოითხოვს ფართო და ფრთხილად თანამშრომლობას ოჯახის წევრებისა და მათთვის, ვინც მასზე ზრუნავს.