6 დღიანი ომის განმარტება

ექვსდღიანი ომი იყო სამწუხარო ომი, რომელიც მოხდა 1967 წლის ივნისში (მე – 5 – მე –10 დღეს) ისრაელსა და საქართველოს შორის კოალიცია არაბული, რომელიც ოფიციალურად შედგებოდა ეგვიპტის, იორდანიის, სირიისა და ერაყის ქვეყნებისგან. სხვა ქვეყნები, როგორიცაა საუდის არაბეთი, ტუნისი, სუდანი, მაროკო და ალჟირი (ყველა მათგანი არაბია) თანამშრომლობდნენ არაბულ კოალიციასთან, რასაც ისინი თვლიდნენ მუქარა მისი ტერიტორია.

კონფლიქტი ომმა წინა წლებში რამდენიმე წინაპარი იპოვა დაარსება მეორე მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ, ისრაელის სახელმწიფოს მიერ ღაზას სექტორის მიდამოებში იძულებული გახდა, ნაცისტების მიერ ებრაელების მიერ ჩადენილი დანაშაულების ანაზღაურება. ამასთან, ამ პოლიტიკურ-ტერიტორიული დაყოფა და ორგანიზაცია არ იყო განწესებული მშვიდობიანი, რადგან მიაღწია მას კონსოლიდაცია არსებული სახელმწიფოები უნდა გადანაწილდეს. ისრაელის ყოფნა მთლიანად არაბული ქვეყნებისგან, არასდროს შეუწყვეტია საეჭვო ელემენტს ამ ქვეყნებისათვის.

ექვსდღიანი ომი დაიწყო თირანის სრუტეზე ეგვიპტის დახურვით და მოქმედება, რამაც ზიანი მიაყენა ისრაელს ტერიტორიულად, ეკონომიკურად და პოლიტიკურად. მიუხედავად იმისა, რომ ეს

ქვეყანა არ ეთანხმებოდა სამხედრო მოქმედებას, ესმოდა, რომ ეგვიპტის წინსვლა და არაბული კოალიციის კონსოლიდაცია მას სხვა ვარიანტს არ ტოვებდა, თუ მას სურდა შეენარჩუნებინა და დაეცვა სუვერენიტეტი მოგებულ სივრცეებზე.

მონაწილეობა ისრაელის ომმა შედეგი გამოიღო კოალიციასთან მიმართებაში, მით უმეტეს, რომ ამ ქვეყანას ჰქონდა შეერთებული შტატების ეკონომიკური და სამხედრო მხარდაჭერა. სხვადასხვა ქმედებებით და დაგეგმილი წინასწარი სტრატეგიით ისრაელმა მოახერხა ეგვიპტის მიერ შეჭრილი სივრცეების დაპყრობა და მისი წინსვლის შენელება. მიუხედავად იმისა, რომ ისრაელს 700 – დან 900 – მდე ჯარისკაცის სიკვდილი მოუწია, არაბულმა კოალიციამ 21 ათასი დაკარგა კაცები, რითაც აღინიშნა განსხვავება ქვეყანას შორის, რომელიც მოქმედებდა ინდივიდუალურად, რამდენიმე ქვეყნის კავშირის წინააღმდეგ არაბები.

თემები 6 დღიან ომში