საჯარო ხარჯების განმარტება

ფულის გადახდა ვალდებულებების შესასრულებლად

ხარჯების კონცეფციას აქვს განმეორებადი გამოყენება ჩვენს ენაში და ასევე ხშირი მოქმედებაა ჩვენს ყოველდღიურ ცხოვრებაში. დახარჯვა არის ფულის ხარჯვა, რომელსაც ადამიანები აკეთებენ ვალდებულებების შესასრულებლად და ასევე შეიძინონ საქონელი, რომელიც საჭიროა გადარჩენისთვის ან სხვა, რომლებიც აკმაყოფილებს საჭიროებებს მოხმარება ბევრჯერ შეიძლება ხარჯები აღმოჩნდეს ინვესტიცია, რომელიც მომავალში საშუალებას მოგვცემს უფრო მეტი მივიღოთ შემოსავალიმაგალითად, ისეთი მანქანის შეძენა, რომლითაც უფრო მეტ საქონელს გამოვიმუშავებთ და, რა თქმა უნდა, საშუალებას მოგვცემს მეტი პროდუქტი გავყიდოთ, მოვიყვანოთ მაგალითი.
ეს სიტუაცია შეიძლება ჩამოყალიბდეს კერძო ქმედებების ჩარჩოებში, მაშინ, როდესაც ამას სახელმწიფო ხარჯებს უწოდებენ ეს არის ის, ვინც ახორციელებს ქვეყნის საზოგადოებრივ სექტორს ხარჯების დასაფარავად და შესყიდვების შესასრულებლად მართავს.

ხელისუფლების მიერ ხელისუფლების განხორციელებისას გაწეული ხარჯები

მთავრობის სავარჯიშოების ფარგლებში, საჯარო დანახარჯად არის განსაზღვრული ან ითვლება ფულის ის ნაკადის, რომელიც წარმოადგენს კაპიტალის უარყოფითი კომპონენტი და ეს ხდება როგორც საბიუჯეტო, ისე არასაბიუჯეტო ოპერაციების შედეგად საბიუჯეტო. ეს არის აქტივების ცვალებადობისა და ვალდებულებების შედეგი, რომლებიც ხდება მთავრობის პერიოდში

.

ბუღალტრული აღრიცხვის ნებართვამეორეს მხრივ, არის ფორმალური სახელი, რომელიც იღებს ოპერაციას, რომლის საშუალებითაც ვლინდება ის, რაც ზემოთ ვახსენეთ. შემდეგ, კომპეტენტური ორგანო, რომელსაც ის ემსახურება ამ საქმიანობის განსახორციელებლად, იქნება პასუხისმგებელი ფიგურის მაქსიმალურად განსაზღვრასა და მისი დაზოგვაზე ამ მიზნით.

სახელმწიფო ხარჯვის წარმოშობა და დანიშნულება

ზოგადად მთავრობის მიერ გაწეული ხარჯები არის ბუნებით ძალიან მრავალფეროვანია და ისინი შეიძლება დაწყებული იქნეს მოცემული მომენტის გარკვეული მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებით, როგორიცაა აქტივის შეძენა, რომელიც აუცილებელია მისი მენეჯმენტისთვის, დასრულებული ვალდებულებებით წინა წლების განმავლობაში იქნა აღებული, ხოლო სახელმწიფო ხარჯების დიდი ნაწილი მიზნად ისახავს იმათ საჭიროების დაკმაყოფილებას, ვისაც ყველაზე ნაკლები აქვს და ამით თანდათანობით ამცირებს უთანასწორობა შემოსავლების განაწილების თვალსაზრისით, რაც უმეტესწილად გავლენას ახდენს პლანეტის თითოეულ ქვეყანაზე.

მთავრობის მიერ განხორციელებული სახელმწიფო დანახარჯები ძირითადად სამ სფეროში ხდება, თავად მთავრობაში სოციალური განვითარება და ეკონომიკის განვითარებაში.

ჯანმრთელობა, განათლება, ურბანიზაცია, საცხოვრებელი ფართი, კანალიზაცია, წყალი და სანიტარია, სოციალური დახმარება, სიღარიბის საწინააღმდეგო გეგმები, რეგიონული განვითარება და ა.შ. სოციალური დაცვა არის რამდენიმე სოციალური სფერო, სადაც მთავრობა ხარჯავს თანხას, რომელიც აგროვებს გადასახადებისთვის, გადასახადებისთვის სხვები

როდესაც საქმე ეხება ერის ეკონომიკური განვითარების უზრუნველყოფას, იმ სფეროებსა თუ სექტორებს, სადაც ის დახარჯავს მთავრობა არის ზოგიერთი მათგანი: კომუნიკაციები, ტრანსპორტი, სოფლის მეურნეობის განვითარება, მეცნიერება და სხვა ტექნოლოგია, ტრენინგი, დასაქმების ხელშეწყობა, ენერგია, საჩუქარი ინფრასტრუქტურა.

ის, რომ მთავრობა რეგულარულად და საჯაროდ ანგარიშს უწევს ხარჯებს, რაზეც ხარჯავს, ამის გამჭვირვალობის ნიშანია. მენეჯმენტი, რომელიც ამას არ აკეთებს და მალავს, ფარულად გვეტყვის, რომ იმ ნივთებზე, რომლებზეც იხარჯება, პრიორიტეტებთან საერთო არაფერი აქვს. საჭიროებებს.

დისბალანსი სახელმწიფო ხარჯებში

სამწუხაროდ, ეს მდგომარეობა ძალიან ხშირია საჯარო ადმინისტრაციებში, რომ აღმასრულებელი ხელისუფლება ან მისი სფეროები დამოკიდებულია სახელმწიფო სახსრების დახარჯვაზე, რომელსაც ყველა მოქალაქე უწევს გადასახადების გადახდა, ზედმეტ საკითხებზე ან არ ექვემდებარება მათ რომ მოქალაქეობა ნებისმიერი სახის სარგებელი.

Ბალანსი სახელმწიფო ხარჯების ფუნდამენტური საკითხია ეკონომია ჯანმრთელი და გაწონასწორებული. იმავდროულად, როდესაც მთავრობა დახარჯავს უფრო მეტს, ვიდრე საჭიროა, მოხდება ფისკალური შეუსაბამობა და დასრულდება ინფლაციური სცენარის გამომუშავება, რომელიც, რა თქმა უნდა, პირდაპირ ზიანს მიაყენებს მთლიანობას მოქალაქეობა

ფორმალურად, ამ სახელმწიფოს საჯარო დეფიციტს უწოდებენ და გულისხმობს, რომ საქართველოს მიერ გაწეული ხარჯები მოცემული პერიოდის განმავლობაში სახელმწიფო ბევრად აღემატება არაფინანსურ შემოსავალს, რაც, ძირითადად, არის ერთი წელი.

დეფიციტთან ბრძოლის ძირითადი პოლიტიკა გულისხმობს შემოსავლის ზრდას პირდაპირი ან არაპირდაპირი გადასახადები, ხარჯების შემცირება ან ორივეს კომბინაცია, რაც დამოკიდებულია კონტექსტი
რა თქმა უნდა, ეს არ არის მარტივი ამოცანა და ის ყოველთვის გულისხმობს კორექტირებას, რომლის გადახდაც ხდება მოქალაქეების მიერ, როგორც უკვე ვთქვით, მეტი გადასახადის გადახდის გზით, რომელიც ემატება უკვე გადახდილთ

საზოგადოებრივი ხარჯების საკითხები