Concept in definitie ABC

Geneeskunde is het geheel van technieken en kennis gericht op het behouden of herstellen van de gezondheid van de mens. Om haar doelen te bereiken, is de geneeskunde gebaseerd op een reeks procedures: diagnose, die bestaat uit de juiste identificatie van de problemen waarmee de patiënt te kampen heeft; behandeling, die bestaat uit de maatregelen die moeten worden genomen om ziekten te verlichten, proberen te bereiken genezing en tot slot preventie, die bestaat uit de maatregelen die worden genomen om kwaad te voorkomen mogelijk. Bijgevolg heeft de beoefening van de geneeskunde als voornaamste doel het behoud of herstel van de gezondheid van mensen, opgevat als de staat van biologisch, psychologisch en sociaal welzijn van de individuen. De reikwijdte van de medische wetenschap gaat echter verder dan dit hoofddoel en is ook gericht op de bevordering van de gezondheid (onderwijs van de mensen zelf en van de bevolking algemeen, met een grotere relevantie voor die inwoners met een groter risico) en voor de taak om die individuen te helpen bij wie herstel van de gezondheid niet mogelijk is, zoals terminaal zieken of ernstig gehandicapten.

Sinds onheuglijke tijden hebben alle beschavingen individuen gehuisvest die bestemd waren voor het vergaren van wijsheid over gezondheidszorg. De westerse geneeskunde is echter geworteld in het klassieke Griekenland en erkent in sommige van de praktijken die daar worden uitgevoerd de kiem van de huidige medische traditie. Zo verdient de figuur van Hippocrates de aandacht, die wordt gecrediteerd met een compilatie van verhandelingen over medische ethiek, diëtetiek, interne geneeskunde, anatomie, enz. Ook belangrijk is de figuur van Galenus, die bijdragen zou hebben geleverd zoals de uitleg van de werking van de slagaders van de nier, de blaas, de kleppen van de hart-, enz.; hij bestudeerde ook ziekten en wijdde zich aan de bereiding van medicijnen.

De kennis van de Griekse beschaving zal een opmerkelijke invloed hebben op de Middeleeuwen. In die zin valt de grote bijdrage van de Arabische volkeren op, die tijdens de bezetting van deze naties in Europa concepten van de medische handeling verspreidden die in het Midden-Oosten waren verworven. Later, al in de Renaissance, worden belangrijke bijdragen toegevoegd over anatomie, vooral van de hand van Vesalius. Het is echter in de negentiende eeuw wanneer de geneeskunde de eigenschappen verwerft die tegenwoordig worden waargenomen, in de mate dat de theorie is gevestigd mobiel, het idee van evolutie en anesthesie begint te worden gebruikt. Al in de twintigste eeuw werden transfusies uitgevoerd zonder gevaar, het gebruik van elektro-encefalogrammen en elektrocardiogrammen werd geïmplementeerd en genetica werd geïntroduceerd. De grote bijdragen die in de huidige tijd zijn geleverd, zijn fundamenteel het gebruik van antibiotica, beschikbaarheid van diagnostische beeldvormingstechnieken (van de eerste radiologische tests in 1895 tot de modern middelen van magnetische resonantie of computertomografie) en anesthesiologie, die veiligere, pijnloze operaties en met therapeutisch succes mogelijk maakten.

Door de voortdurende ontwikkeling van de geneeskunde is de levensverwachting van de mens aanzienlijk en zonder ophouden toegenomen. Het is echter nog steeds een uitdaging om alle voordelen ervan volledig toegankelijk te maken voor de hele bevolking, ongeacht de sociaaleconomische omstandigheden. Inderdaad, de meeste gevallen van ziektecijfers en sterfte in de armste landen, met een bijzondere impact op kinderen, wordt vertegenwoordigd door overdraagbare ziekten en voorkomen door investeringen in de volksgezondheid, zoals luchtweg- en maag-darminfecties, parasitose en ondervoeding. Anderzijds is er in de geïndustrialiseerde landen ook een krimp van de economische middelen bestemd voor de gezondheid, die zijn institutionele kader vond in de zogenaamde "evidence-based medicine", waarin wordt getracht de volksgezondheid financieel te rationaliseren. In het geval van landen met een gemiddelde economische situatie, zoals het geval is in veel Latijns-Amerikaanse landen, worden beide factoren gecombineerd waarin de beoefening van de geneeskunde een punt van discussie is geworden waarin de ethische en professionele behoefte van de zorg voor zieken en de beperkte beschikbaarheid van middelen om met rechtvaardigheid in de wereldwijde behoeften van de hele bevolking te voorzien kwetsbaar.