Definitie van veldonderzoek

De onderzoek Wetenschappelijk is het proces van analyse en begrip van een realiteit en de problemen die daarin bestaan. Om een ​​onderzoek als rigoureus te beschouwen, moet het gebruik maken van de wetenschappelijke methode. De meest voorkomende en meest gebruikte is de hypothetische deductieve methode.

De gebruikte methode geeft validiteit en betrouwbaarheid aan het onderzoek. Het onderzoek heeft diversiteit van benaderingen: theoretisch, praktisch, toegepast, enz. En een van de meest originele onderzoeken is veldonderzoek. Bestaat uit analyseren een situatie in de werkelijke plaats waar de onderzochte feiten plaatsvinden. De wetenschapper die dit soort onderzoek doet, behoort mogelijk tot de menswetenschappen ( antropologie, archeologie, etnografie... ) of bij Natuurwetenschappen (zoölogie, plantkunde, meteorologie... ).

In beide gevallen bevindt de onderzoeker zich in de natuurlijke omgeving, werkend op het echte terrein, niet in een laboratorium of vanuit een theoretisch perspectief.

Bij veldonderzoek ervaart de wetenschapper direct een werkelijkheid, we zouden kunnen zeggen dat hij die met zijn handen aanraakt. Op deze manier kunt u gegevens verzamelen die niet vervormd zijn door een onwerkelijke situatie. Een voorbeeld dient ter verduidelijking. Een zoöloog bestudeert chimpansees die altijd in gevangenschap hebben geleefd. Analyseer hun gedrag en trek enkele conclusies. Deze casus is niet strikt een veldonderzoeksmodel. Het zou zijn als de zoöloog chimpansees zou bestuderen in een specifieke jungle, in hun natuurlijke habitat. De gegevens die u extraheert, zouden volledig echt zijn en bijgevolg zouden de conclusies geldiger zijn. Dit idee van verificatie in het echte scenario waarin de bestudeerde gebeurtenissen plaatsvinden, is van toepassing op elke wetenschappelijke omstandigheid waarin de werkelijkheid meer informatie communiceert dan een laboratorium of een theoretisch model van analyse.

Een beroemd voorbeeld van veldonderzoek is dat van de antropoloog Bronislaw Malinowski op de Trobiand-eilanden, gelegen in Papoea-Nieuw-Guinea, aan het begin van de 20e eeuw. Op deze eilanden woonde hij enkele jaren samen met de inboorlingen om hun cultuur uit de eerste hand en diepgaand te leren kennen (taal, tradities, rituelen, sociale regels, enz.). Zijn werk wordt beschouwd als een paradigma binnen veldonderzoek. Malinowski gebruikte zelfs een concept om de focus van zijn onderzoek te definiëren: de participerende waarnemer.