Concept in definitie ABC

Een epitheton is een vorm van bijvoeglijk naamwoord, in het bijzonder is het een verklarend bijvoeglijk naamwoord. Net als elk ander bijvoeglijk naamwoord komen de scheldwoorden overeen in geslacht en nummer met de zelfstandige naamwoorden die ze vergezellen. Aan de andere kant vermelden deze verklarende bijvoeglijke naamwoorden een kwaliteit die al typerend is voor het zelfstandig naamwoord, dat wil zeggen, het epitheton geeft informatie over iets dat al in het idee van het zelfstandig naamwoord zit. De functie van scheldwoorden is om een ​​emotionele component aan het zelfstandig naamwoord toe te voegen, op een zodanige manier dat ze dienen om de betekenis ervan te benadrukken. Bijnamen maken over het algemeen deel uit van poëtische taal. Het verklarende bijvoeglijk naamwoord is een onmisbaar element van de communicatie, omdat de betekenis van het zelfstandig naamwoord niet varieert en het gewoon aanvult en onderstreept.

Wat betreft de etymologie van het woord, epitheton komt van het Grieks, in het bijzonder van het woord epitheton, dat toegevoegd of toegevoegd betekent.

Concrete voorbeelden van zinnen met scheldwoorden

In de zin "de koude sneeuw van winter "Het woord koud is een epitheton, omdat dit bijvoeglijk naamwoord niets zegt over sneeuw, omdat het altijd koud is.

In gebed "Ik herinner me de zoete honing van mijn jeugd "Het adjectief zoet is ook een epitheton, aangezien honing al noodzakelijk zoet is. Aan de andere kant, als hij zei "we hebben een zoete nederlaag" zou zoet geen epitheton zijn, omdat een nederlaag niet zoet hoeft te zijn (het kan bitter, verdrietig, pijnlijk zijn, enz.).

In de zin "het intense blauw van de lucht" kunnen we zien dat blauw een epitheton is, maar in dit geval geeft het adjectief blauw wel een informatie over de lucht, aangezien de lucht niet altijd dezelfde kleur heeft (deze is meestal blauw, maar er zijn heel veel verschillende).

Het gebruik van scheldwoorden in poëtische taal

De poëzie heeft zijn eigen taal en om meer te bereiken dwingen creatieve dichters nemen hun toevlucht tot de zogenaamde figuren retoriek. Een daarvan is het epitheton. Vanuit een literair oogpunt is het epitheton een cijfer van accumulatie, omdat het tot doel heeft de betekenis van wat wordt beschreven te versterken.

Als de dichter in een vers verwijst naar de witte lelie, de groene weiden, het koude ijs of de doornstruiken, dan staan ​​we voor concrete voorbeelden van scheldwoorden. Je zou kunnen zeggen dat deze vorm van bijvoeglijk naamwoord bijna exclusief is voor poëzie, net als bij andere stijlfiguren. Soms gebruiken we echter scheldwoorden wanneer: marge van poëzie, zoals wanneer we zeggen "een verschrikkelijk gevecht" of wanneer we verwijzen naar enkele historische figuren met een karakteristiek enkelvoud die hen definieert (Alejando Magno, Alfonso X de wijze of Felipe de schone).

Foto: iStock - SrdjanPav