Concept in definitie ABC
Diversen / / July 04, 2021
Door Javier Navarro, in okt. 2016
Het komt van het Griekse woord boukolikós, wat herder betekent, dat wil zeggen, een persoon die zich toelegt op het verzorgen van ossen. Echter, in de beschaving Romeins verwees de term bucolicus naar iedereen overlevering of uitdrukking artistiek gerelateerd aan het plattelandsleven en vooral aan pastorale activiteit.
Een landelijk leven
Een herder is toegewijd aan het zorgen voor zijn kudde om een reeks producten te verkrijgen, zoals vlees, wol of melk. Uw activiteit heeft in principe geen enkel element enkelvoud. De wereld van de herders wekte echter al in de oudheid de interesse van schrijvers en kunstenaars, die de herder als een aantrekkelijk personage zagen; leven midden in de natuur, in eenzaamheid en weg van het drukke leven.
Aan de andere kant wordt in de Bijbel de figuur van de herder geassocieerd met een reeks nobele idealen (laten we niet vergeten dat Jezus Christus zelf bekend staat als De Goede Herder). Zo is door de geschiedenis heen een idyllisch beeld van het pastoralisme ontstaan en als we het hebben over een bucolisch leven, dan verwijst het naar de idealisering van het leven op het platteland.
Bucolisme in de kunst
Sommige literaire genres, bepaalde picturale thema's of folkloristische tradities hebben zich gericht op de figuur van de herder als hoofdrolspeler. Deze artistieke trend staat bekend als bucolismo.
Bucolismo als creatieve hulpbron is suggestief omdat het een hele reeks ingrediënten heeft: exaltatie van de natuur, de poëtische dimensie van het landschap of de symboliek van de figuur van de herder in de evangeliën. Deze ingrediënten zijn verwerkt in de poëzie pastoraal, maar ook in de roman en in middeleeuwse religieuze kunst. In al deze artistieke manifestaties is de pastoor in verband gebracht met dans en zingen en in zekere zin is de herder een metafoor geweest om het verlangen uit te drukken naar een leven in harmonie met de natuur.
De traditie van bucolismo begon in de Grieks-Latijnse wereld. Theocritus was de voorloper van landelijke of pastorale poëzie in het oude Griekenland en in de Romeinse beschaving schreef de dichter Virgilio tien eclogues die bekend staan als "Las Bucólicas".
De pastorale roman, een voorbeeld van bucolisme
In de zeventiende eeuw kwam in landen als Spanje, Portugal of Italië de pastorale roman in de mode. Het gaat over een geslacht waarin twee centrale assen staan: de idealisering van de natuur en de liefde als hoofdthema.
Enkele van de meest representatieve werken zijn "La Galatea" van Cervantes, "La Arcadia" van Lope de Vega of "Aminta" van Torquato Tasso. In deze romans is de hoofdpersoon een gevoelige, verliefde herder met de ziel van een dichter.
Foto's: Fotolia - VRD / ARochau
Thema's in het Landelijk