Concept in definitie ABC

De onervarenheid is het tegenovergestelde van de expertise, dat wil zeggen, de vaardigheid of vaardigheid om een ​​actie uit te voeren. Er wordt gezegd dat iemand onervaren is met betrekking tot een activiteit wanneer hij bijzonder onhandig is in de uitvoering ervan, wanneer hij onvoldoende ervaring heeft of in die gevallen waarin hij niet genoeg voorziet aandacht.

Er zijn veel synoniemen in het Spaans, zoals onbekwaamheid, incompetentie of onhandigheid.

Demosthenes en zijn aanvankelijke onvermogen als spreker

Demosthenes leefde in de vierde eeuw voor Christus in Athene. C. Al op zeer jonge leeftijd droomde hij ervan een groot spreker te worden. Hij had echter twee problemen die onoverkomelijk leken: hij kon geen leraar betalen om hem de kunst van het leren te leren oratorium en aan de andere kant stotterde hij en had hij een zeer hoge stem.

Toen hij zijn eerste toespraak hield, lachte het publiek hem uit, omdat zijn onhandigheid bij het spreken hem nerveus maakte en zijn zenuwen hem nog meer dan normaal deden stotteren. Zijn duidelijk gebrek aan vaardigheid in het gebruik van taal deed hem niet stoppen met zijn project. Vanaf dat moment begon hij aan een zware training om

leren in het openbaar te spreken.

Zodat niemand hem hardop zou zien praten, isoleerde hij zich maandenlang. Hij stopte steentjes in zijn mond en probeerde keer op keer de woorden correct en met de juiste toon te verwoorden. Een andere van zijn technieken bestond erin een mes in zijn mond te steken en tegelijkertijd te proberen te praten. Met grote vasthoudendheid en lange training overwon Demosthenes zijn beperkingen en werd een van de beste redenaars in de Atheense vergadering. Met zijn toespraken probeerde hij de Atheners te overtuigen zich te verzetten tegen de expansionistische ijver van Filips van Macedonië, de vader van Alexander de Grote.

Op het gebied van recht

Als iemand een onvoorzichtigheid Als gevolg van zijn onervarenheid kan zijn gebrek aan bekwaamheid niet worden beschouwd als een verdediging in de rechtbank.

In juridische termen spreekt men van roekeloosheid of nalatigheid. Het wordt begrepen door gedrag Roekeloos is datgene wat zonder adequate voorzorg wordt uitgevoerd. Nalatigheid is elke handeling die op een onregelmatige manier en in strijd met een regel vastgesteld (bijvoorbeeld als een bestuurder een rood licht niet respecteert of als een arts het vastgestelde protocol om een ​​patiënt te genezen niet volgt).

In de sfeer van Rechtsaf crimineel is het begrip wanpraktijken gerelateerd aan het idee van schuld. Met andere woorden, binnen een voorstelling impliceert het meestal schuld.

In een klassiek latinisme van de Romeinse wet er wordt gesteld dat wanpraktijken schuld met zich meebrengen (imperitia culpae adnumeratur). Dit houdt in dat een fout wegens wanpraktijken wordt bestraft naar evenredigheid van de veroorzaakte schade.

Foto's: Fotolia - Andres_Aneiros / Alekseymartynov

Thema's in Imperica