Phatic Functie Voorbeeld

De phatische functie Taal is de functie die ons in staat stelt om een ​​gesprek uit te wisselen, te beginnen of te beëindigen, en om de aandacht te trekken of te vragen van degenen die naar ons luisteren of ons lezen.

Taal vervult zes basisfuncties, die verenigd zijn in dezelfde zin: stemmingen, emoties en fysieke sensaties door de emotionele of expressieve functie; we geven bestellingen, verzoeken of verzoeken via de conatieve functie; Als we ons willen uitdrukken in een elegante taal of beter dan gewone spraak, gebruiken we de poëtische functie; de referentiële functie vertelt ons onopgesmukt over de wereld om ons heen en drukt het uit zoals het is. De metalinguïstische functie is wanneer we taal gebruiken om te praten over de vorm, limieten en definities van specifieke woorduitdrukkingen.

De phatische functie zijn de signalen om tijdens een gesprek te beginnen, door te gaan en ideeën uit te wisselen.

Uitdrukkingen met een phatische functie kunnen worden beschouwd op basis van de functies die ze vervullen:

Inleidend: Dit zijn de uitingen waarmee we aandacht vragen of een gesprek beginnen:

Dames en heren…
En nu om te beginnen...

Het woord geven: Waarmee we onze luisteraars het woord geven of hun mening vragen:

Wat denk je?
Jouw beurt.

Retourneren of vloer aanvragen: Met deze uitdrukking vragen we het woord of hervatten we het gesprek:

Als je me toestaat ...
Nou volgens mij...

Het gesprek beëindigen: zijn de uitdrukkingen die we gebruiken om een ​​gesprek te beëindigen.

… En daarmee sluiten we het onderwerp af.
…Bedankt voor uw aandacht.

In geschreven taal wordt de phatische functie uitgedrukt door leestekens en discursieve verbindingswoorden:

Komma's: geeft de pauzes aan die we in het gesprek zullen gebruiken.
Twee punten: Geeft de inleiding aan om uitleg te geven, een afspraak te maken of het woord te geven.
Nieuwe alinea: Geeft het einde van een alinea aan.
Scripts: Ze geven onder andere de dialoog tussen de personages of hoofdrolspelers aan.
Start verbindingen: Om te beginnen, eerst.
Gevolg verbindingen: Daarom dienovereenkomstig.
Ordinale verbindingen: Ten eerste, ten tweede, dan.
Aansluitingen sluiten: Tot slot, om af te sluiten, tot slot.

Voorbeeld van spraak met phatische functie-uitdrukkingen:

(Voorbeelden in vet)

Leuk om jullie te ontmoeten jonge mensen.

We begonnen deze expositie over epistemologie in de klassieke filosofie.

Het woord epistemologie wordt gevormd door de Griekse wortels episteme, wat kennis en logos, studie, betekent. Zo epistemologie betekent 'studie van kennis'.

Dit deel van de filosofie bestudeert het proces waardoor we kennis verkrijgen en de factoren die: invloed om te overwegen of een kennis geldig is of niet, of als de methode om de kennis te verkrijgen geldig is of niet.

De naam epistemologie begon te worden gebruikt tot de Renaissance, hoewel er in de oude filosofie al veel waren studies over het proces van het verwerven van kennis, een van de meest complete is die van de logica van Aristoteles.

Sommige van de definities die de klassieke epistemologie maakt, zijn die van criteria als waarheid, object, realiteit, oordeel, redenering en rechtvaardiging en de manier waarop we ze gebruiken om de waarheid.

Het eerste concept dat de epistemologie probeert uit te leggen is de kennis van de waarheid, en om het te definiëren hebben veel filosofen vanuit hun analyse uitgelegd wat waarheid is. Aristoteles zei bijvoorbeeld dat "de waarheid de overeenstemming is van het idee met het gedachteobject" Nog vragen?

Concurrent: ik heb een vraag. Bedoel je dat, als ik het eens ben met het idee dat ik had over een object, dat de waarheid is?

Bedankt voor je vraag. Conformiteit, in deze zin van Aristoteles, betekent niet tevreden zijn met het idee dat men heeft, maar conformiteit betekent dat het idee overeenkomt met de vorm van het object dat wordt gedacht. Laten we ook bedenken dat de vorm van het object, in de taal van Aristoteles, niet alleen verwijst naar zijn fysieke vorm, maar ook naar zijn attributen die het essentieel en toevallig noemt. De essentiële attributen verwijzen naar degenen die de essentie van het object vormen, zonder welke het niet zou zijn wat het is, zoals in een stoel, dat de essentiële attributen een object zijn met een zitting, een rugleuning en poten waarop leunen op. Als het geen steun had, zou het een bank zijn; als het geen stoel had, zou het allesbehalve een stoel zijn. Accidentele attributen zijn attributen die kunnen variëren tussen het ene object en het andere, zonder te veranderen wat het is. Als we terugkeren naar het geval van onze stoel, zijn de toevallige kenmerken dat hij gemaakt kan zijn van hout, metaal of plastic, hij kan wit, bruin of rood zijn, hij kan zelfs drie poten hebben. Maar het wezenlijke doel blijft hetzelfde: het dient om op te zitten.

Teruggaan naar de Aristoteles' definitie, wanneer hij zegt dat ons idee moet overeenkomen met het object, verwijst naar het idee dat het moet overeenkomen met de essentiële eigenschappen van het object waaraan we denken. Met andere woorden, als we dit object voor ons hebben waarop we onze laptop laten rusten, vormen we ons er een idee van: het heeft vier poten, enkele laden aan de zijkanten, het is hoger dan de stoel, het heeft een plat oppervlak waarop we sommige objecten kunnen ondersteunen. Dit zijn essentiële kenmerken van het object waar we naar kijken, en daarmee vormen we het concept van de desktop. Dus wanneer we de volgende kamer binnenkomen en een soortgelijk object zien, is ons idee van een bureau in overeenstemming, dat wil zeggen, het komt overeen met de vorm van het object dat we zien, en van daaruit leiden we af dat dit een bureau is, omdat het overeenkomt met ons idee van wat een bureau is.

TenslotteOm met Aristoteles af te sluiten, wil ik opmerken dat Aristoteles van mening was dat kennis verschillende gradaties heeft. De meest basale graad van kennis is zintuiglijke kennis, die wordt verkregen via de zintuigen, die verdwijnt wanneer de gewaarwording eindigt, en correspondeert met de lagere dieren. Het volgende kennisniveau bestaat uit sensaties, geheugen en verbeeldingskracht, die meer persistente kennis creëren en ervaring creëren. De hoogste kennis is degene die het waarom en de oorzaak van dingen onderzoekt, degene die ervaring combineert met redeneren om de oorzaken van dingen te begrijpen.

Bedankt voor uw aandacht en morgen gaan we verder.

Leer meer over de andere functies van taal:

• Voorbeeld van een appelleerfunctie.
• Voorbeeld van expressieve functie.
• Voorbeeld van metalinguïstische functie.
• Voorbeeld van een poëtische functie.
• Referentiefunctie voorbeeld.