Definitie van het Oostenrijks-Hongaarse rijk

In zijn ingewikkelde menselijke geografie, bestaande uit verschillende steden verenigd door de dwingen, we vonden de zwakheid wat leidde tot zijn verdwijning.

Het Oostenrijks-Hongaarse rijk was de politieke entiteit erfgenaam van het Oostenrijkse rijk, als gevolg van een politiek compromis tussen de twee belangrijkste bevolkingsgroepen van het voormalige Oostenrijkse keizerrijk, en de wil van de Habsburgse monarchie om haar domeinen.

De sleutel tot de transformatie van het Oostenrijkse rijk in het Oostenrijks-Hongaarse rijk, met de overdracht van rechten aan de Hongaren die dit met zich meebracht, was de nederlaag van de Oostenrijkse troepen tegen de Pruisen in de Slag bij Sadowa, die een einde maakte aan de korte Oostenrijks-Pruisische oorlog om hegemonie in het eenwordingsproces Duitse.

Terwijl Pruisen dit leidde, wendde Oostenrijk zich tot het handhaven van zijn heerschappij. De onderworpen volkeren (Bohemen, Kroaten, Italianen, Roemenen, Polen, naast de Hongaren o.a.) hadden in de Oostenrijkse nederlaag door toedoen van de Pruisen een zwakte gezien voor Oostenrijk, en het rijk dat al verschillende opstanden had geleden, vooral door de Hongaren, begonnen zowel de politieke autoriteiten als de monarchie een plan te ontwerpen van

hervorming.

Deze hervorming werd geconcretiseerd in de oproep in het zogenaamde "compromis" van 1867, waaruit de dubbele monarchie werd geboren met een brede autonomie voor Hongarije, inclusief een eigen parlement.

Op deze manier concentreerde Oostenrijk zich op zijn directe domeinen, afgezien van de politiek van de Duitse staten, waarin hij zich had bemoeid terwijl hij wachtte om zijn toekomstige vakbond te kunnen leiden. Nu Pruisen deze rol met geweld op zich had genomen, kreeg het vernieuwde rijk al als dubbelmonarchie de voorkeur een strategisch bondgenootschap met Duitsland onderhouden, waardoor het op de Balkan kon 'spelen' en Rusland in bedwang kon houden.

De "Triple Alliance", gevormd door beide rijken en Italië in 1879, was een goed voorbeeld van deze goede politiek coëxistentie met zijn directe buren en om haar in staat te stellen in te grijpen in Balkanaangelegenheden.

Het zou juist de Oostenrijks-Hongaarse inmenging in de Balkan zijn die de lont van de Eerste Wereldoorlog zou aansteken.

En daarmee het einde in 1918 van het rijk. Maar laten we nog niet vooruitlopen op gebeurtenissen.

Tijdens zijn bestaan ​​​​was het Oostenrijks-Hongaarse rijk een heterogene reeks culturen, talen en, zelfs "rassen" (een term die ik vraag om voorzichtig te gebruiken, maar die destijds door velen werd gezien als" dergelijke).

Dus Slavische volkeren zoals de Tsjechen en Slowaken, of veel van de Balkanonderdanen van het rijk, hadden de neiging om Oostenrijkers en Hongaren te zien als “raciale vijanden”, en in het geval van de Balkan, Servië en uiteindelijk Rusland, als garanties voor hun toekomstig bestaan ​​in een soorten uit de Slavische "sfeer van co-welvaart", als ik de term mag gebruiken die Japan in de jaren dertig en veertig zou gebruiken om zijn veroveringsoorlog in Azië te rechtvaardigen.

De interne spanningen van het rijk zouden tijdens de Eerste Wereldoorlog door zijn vijanden worden uitgebuit, door soldaten van de onderdrukte etnische minderheden binnen het rijk op één lijn te brengen.

Alle kunstgrepen die het Oostenrijks-Hongaarse rijk vormden, zouden in 1918 imploderen met de nederlaag van de centrale rijken in de Eerste Wereldoorlog.

De verschillende nationaliteiten behaalden hun onafhankelijkheid, zoals Tsjechoslowakije (een staat waarin Tsjechen en Slowaken naast elkaar leefden), Oekraïne (in de kortstondige Republiek Volk van West-Oekraïne), Joegoslavië (of, beter gezegd, wat later Joegoslavië zou vormen), Roemenië en de terugkeer van Italiaanse en Poolse etnische minderheden naar hun respectievelijke landen, in het geval van Polen ook recentelijk schepping.

Met de dood van het Oostenrijks-Hongaarse rijk werd zijn romantische idealisering geboren als een poging tot coëxistentie tussen verschillende volkeren. Laten we ons niet voor de gek houden: het was een groep volkeren, sommige onderworpen en andere meer bevoorrecht, alleen verenigd door het belang van een monarchie en een dominante elite, ofwel Oostenrijks of, later en met het bereiken van autonomie, ook Hongaars, evenals de samenwerkende elites met macht tussen de volkeren onderworpen.

Foto's: Fotolia - Yossarian6 / Juulijs

Thema's in het Oostenrijks-Hongaarse Rijk