Definitie van natuurtoestand

Het begrip State of Nature maakt deel uit van de filosofische terminologie. Filosofen als Locke, Hobbes en Rousseau begrepen de staat van de natuur als de situatie van de mens vóór de beschaving. Met andere woorden, het is een reflectie op hoe we waren en hoe we ons als soort gedroegen. Vanuit de definitie van wat onze echte Staat van de Natuur is, zal het mogelijk zijn om een ​​vorm van regering en een structuur van de samenleving.

De staat van de natuur volgens John Locke

Deze zeventiende-eeuwse Britse filosoof geloofde oorspronkelijk dat mensen in vrede leefden, vrij handelden en een... houding van onderlinge samenwerking. De enige wet zij respecteerden was de natuurwet, dat wil zeggen, het idee dat niemand anderen mag schaden. Locke begreep dat de menselijke rede in staat is om deze fundamentele natuurwet te begrijpen en daarom is het noodzakelijk om de naleving ervan op te leggen.

Om te voorkomen dat mannen de natuurwet schenden, is het volgens Locke noodzakelijk dat er een overeenkomst wordt gesloten tussen de hele samenleving. Het pact tussen individuen ontstond om de natuurlijke vrijheid en het individuele eigendom te beschermen. Met deze premissen over de staat van de natuur stelt Locke dat de meest geschikte regeringsvorm voor de hele samenleving de

liberalisme gebaseerd op de verdeling van bevoegdheden.

De staat van de natuur volgens Thomas Hobbes

Deze zeventiende-eeuwse Britse filosoof reflecteerde ook op het concept van de State of Nature van de mens om de meest geschikte regeringsvorm te legitimeren. Hobbes gaat uit van de hypothetische veronderstelling dat de mens in een permanente staat van oorlog leefde, aangezien de mens, in zijn woorden, een wolf voor de mens is. In deze staat van voortdurende oorlog hebben individuen een sociaal lichaam nodig dat in staat is een rechtvaardige samenleving te articuleren.

Bijgevolg moeten individuen onderling overeenkomen dat ze afstand doen van hun natuurlijke neiging tot confrontatie en hiervoor komen ze overeen de regering af te staan ​​aan een absolute monarch. Zo werd Hobbes de theoreticus van het politieke absolutisme, de regeringsvorm die het mogelijk maakt de natuurwet van allen tegen allen te handhaven.

De staat van de natuur volgens Rousseau

Rousseau is een filosoof geboren in Genève in 1712. Hij deelt met Locke en Hobbes het idee van een sociaal contract tussen mannen als basis voor het legitimeren van een staatsvorm. Zijn kijk op de Staat van de Natuur is echter duidelijk anders. Rousseau betoogde dat de onbeschaafde mens leefde volgens zijn instincten, aangezien de mens een eenzaam en puur dier was dat in zijn basisbehoeften voorziet.

De mens in een natuurlijke staat is niet goed of slecht, maar is volledig geïntegreerd in de natuur in een staat van onschuld. In het leven in de Staat van de Natuur leefde de mens gelukkig, maar de arbeidsdeling en de schijn van privébezit maakten het complexer en moeilijker. coëxistentie.

Dus de gelijkheid natuurlijk en geluk begon te verzwakken. Dit creëert een wijdverbreide corruptie van het bestaan. Om deze degeneratie van het leven in de samenleving te boven te komen, stelde Rousseau de noodzaak voor van een pact, een sociaal contract dat een einde maakt aan ongelijkheid. Dit sociale contract moet gebaseerd zijn op de vrijheid om onder allen te beslissen, dus de democratie het is het overheidssysteem dat het beste aansluit bij de authentieke Staat van de Natuur.

Foto: iStock - Restant

Onderwerpen in Staat van de natuur