Concept in definitie ABC

Het concept dat ons hierbij bezighoudt recensie heeft een nut exclusief op het gebied van filosofie, en om preciezer te zijn in een van de meest relevante branches, zoals ethiek.

En hoe kan het ook anders, de term heeft een Griekse oorsprong, waar, zoals we weten, filosofie een fundamenteel onderdeel was van de cultuur van het klassieke Griekenland.
In de Griekse taal betekent eudaidomina, waar het concept dat ons vergezelt vandaan komt, geluk.

Filosofische ethiek die alles goedkeurt wat wordt gedaan als het doel is om geluk te bereiken

Eudemonisme is een ethische stroming en een filosofisch concept dat alles rechtvaardigt wat persoon zich realiseert of het doel is om geluk te bereiken en daarom of wat hij doet dient om het bereiken.

Eudemonisme verdedigt krachtig de scriptie dat de mens smacht naar geluk als het hoogste, hoogste goed. En vanuit deze ethische opvatting zal geluk een goed zijn waarnaar we allemaal streven.

Dien altijd het algemeen belang

Volgens deze stroming wil de mens in de eerste plaats gelukkig zijn, al moet zijn gedrag in overeenstemming zijn met de

Moreel en de goede tradities, ervan uitgaande dat elke persoon altijd een voorafgaand moreel besef heeft dat hem in staat zal stellen het goede van het slechte te onderscheiden.
Voor eudaemonisme moet men bijvoorbeeld streven naar geluk, maar altijd denken aan het algemene welzijn en niet dat het op een gewetenloze manier wordt bereikt.

De stelregel van waaruit het eudemonisme begint, is dat om het langverwachte geluk te bereiken, men moet handelen natuurlijk, dat wil zeggen, dit natuurlijke gedrag zal ons ondubbelzinnig leiden naar de geluk. Dit houdt ook in dat je natuurlijk handelt met een dierlijk, rationeel en sociaal deel. Het dier zal overeenkomen met fysieke en materiële goederen, het rationele zal aandringen op de cultuur van de geest en het sociale deel zal zich concentreren op het beoefenen van deugd. Ondertussen, bij genoegen hij vindt het gewoon een complement van geluk.

Eudemonische ethiek moet worden ingekaderd binnen het materiële type, omdat het geluk associeert met het verkrijgen van een goed.

Op de een of andere manier ook gerelateerd aan andere doctrines die iets soortgelijks promoten, zoals de Hedonisme, de stoïcijnse leer en het utilitarismeomdat ze hun morele normen baseren op de volledige realisatie van geluk, opgevat als een staat van volheid en harmonie van de ziel, hoewel ver verwijderd van plezier, is eudaemonisme een Grieks concept dat het volgende inhoudt: eu = goed en daimon = goddelijkheid minder.

Er zijn door de geschiedenis heen veel eudemonisten geweest, hoewel de Griekse filosoof Aristoteles hij is de belangrijkste en een van de eersten die de eudemonische kwestie onderschreven.

Aristoteles, een van zijn grootste referenties

Volgens deze populaire Griekse filosoof heeft de mens de neiging te doen wat hem kenmerkt en wat essentieel is en wat de mens onderscheidt is het gebruik van de rede. Dus deugdzaam gedrag, goed doen, moet gepaard gaan met het rationele vermogen dat ons op dat pad zal leiden.

In ieder geval is het vermeldenswaard dat de eudemonisten erkenden dat we niet de hele tijd van ons bestaan ​​volledig gelukkig kunnen zijn, het is onmogelijk.

Later zou de heilige Thomas van Aquino deze vraag een beetje omdraaien, verklarend dat men niet altijd gelukkig kan zijn, en zou hij zeggen dat het mogelijk is om die totale en constante volheid, maar niet in dit leven maar in een ander leven, niet in dit, want in de wereld waarin we leven, is alleen geluk beschikbaar familielid.

De andere kant is formele ethiek

De andere kant van het eudaemonisme is de formele ethiek, naar voren gebracht door filosofen als Immanuel Kant en die niet het goede als het essentiële voorstelt, maar eerder de deugd. Kant geloofde dat de ethische conceptie iets algemeens zou moeten voorstellen, zoals moreel gedrag, zodat iedereen dat gedrag kan imiteren.

Onderwerpen in eudemonisme