Definitie van religieus-politiek extremisme

Op het gebied van politieke en religieuze ideeën wordt het begrip extremisme gebruikt om te verwijzen naar zeer radicale standpunten en verre van gematigde standpunten. In de filosofische, wetenschappelijke of cultureel Dit label wordt ook gebruikt om te verwijzen naar benaderingen weg van conventionele stromingen.

Naar de marge Vanuit de context waarin het kan worden gebruikt, heeft het idee van extremisme meestal een negatieve connotatie, omdat het wordt geassocieerd met revolutionaire bewegingen of intolerante posities. Het is niet verrassend dat, vanuit het oogpunt van extremisten, hun standpunten redelijk en verstandig zijn. In die zin worden we geconfronteerd met een relatief concept dat enige controverse oproept.

In relatie tot politiek

In elke historische context zijn er politieke benaderingen die als referentie dienen voor alle burgers. In de wereld van vandaag zijn er een reeks politieke formaties die een gematigde ruimte vormen, zoals de sociaal-democratie, de

democratie Christelijke of liberale hofpartijen. Dus wanneer een persoon of een groep ideeën heeft die verder gaan dan wat is vastgesteld, worden hun benaderingen als extremistisch beschouwd. Hoewel deze naam enigszins dubbelzinnig is, stelt het ons in staat om bepaalde groepen te identificeren: bewegingen milieuactivisten of dierenactivisten, neonazistische of extreemrechtse groepen, antikapitalistische bewegingen revolutionairen, enz.

In de religieuze context

De meeste religies hebben verschillende stromingen in zich. Dus de katholicisme Het is een gematigde stroming binnen het christendom, maar bepaalde christelijke groeperingen worden als radicaal en dus extremistisch beschouwd. Hetzelfde is het geval met de islam, a religie waarin bepaalde groepen aanhangers zijn van de terrorisme om hun leerstellingen op te leggen.

Het paradigmatische geval van evolutionisme

Aan het einde van de negentiende eeuw kwamen Darwins ideeën over evolutie van de soort werden beschouwd als een extremistische propositie. Zijn nadering impliceerde dat de soorten De mens was onderworpen aan dezelfde mechanismen als de rest van de diersoorten. Logischerwijs bevonden zijn ideeën zich op dat historische moment in een extreme positie, aangezien eeuwenlang werd aangenomen dat de mens door God was geschapen.

Door de jaren heen werd het evolutionisme aanvaard als een geldige theorie. Als gevolg daarvan ontstonden nieuwe extremisten: de religieuze groeperingen die de evolutietheorie ontkennen.

Het voorbeeld van evolutionisme illustreert het fenomeen extremisme. Iemands extreme positie is dus in principe niet positief of negatief, maar hangt af van een andere overweging: de notie van normaliteit in elk historisch moment. Zo wordt alles wat afwijkt van de veronderstelde normaliteit bestempeld als extremistisch.

Foto's: Fotolia - hurma / popaukropa

Kwesties in religieus-politiek extremisme