Concept in definitie ABC

De term uitlevering maakt deel uit van de juridische terminologie en houdt verband met criminele activiteiten. Van uitlevering van een crimineel is sprake wanneer hij buiten zijn eigen land wordt opgepakt en wordt teruggestuurd naar de autoriteiten van zijn land van herkomst. Om dit te laten gebeuren, moeten er drie omstandigheden zijn: dat het gepleegde misdrijf als zodanig wordt beschouwd in het land waar de dader zich bevindt gevangengenomen, dat er tussen beide naties een bilaterale overeenkomst voor uitlevering is en dat de dader een voortvluchtige is en geen gevangene politiek.

Het juridische idee van uitlevering is te wijten aan de noodzaak om de misdrijf van internationale samenwerking, om te voorkomen dat criminelen ongestraft vluchten en hun verantwoordelijkheid voor het gepleegde misdrijf niet op zich nemen. Op deze manier wordt deze juridische figuur juridisch gezien ingekaderd in de Internationaal recht en gerelateerd aan Procesrecht of crimineel.

Algemene procedure

Eerst wordt een crimineel gearresteerd in een land dat niet van hem is. Ten tweede verzoeken de autoriteiten die de voogdij over de crimineel willen terugkrijgen om uitlevering aan de autoriteiten die hem hebben gevangengenomen en, ten slotte, als er een bilaterale overeenkomst is tussen beide naties, wordt de terugkeer gemaakt van de crimineel.

Zoals logisch, om dit te laten gebeuren, moet er zeker een evaluatie rechterlijke beslissing om te bepalen of de uitlevering in overeenstemming is met de wettigheid. Wanneer de uitgeleverde persoon al onder voogdij staat van de Gezag het rechtssysteem van uw land is al in voorziening geoordeeld worden.

De meerderheidstrend in bilaterale betrekkingen bij uitlevering van een crimineel is gebaseerd op één principe: wederkerigheid. Dit veronderstelt dat het land dat om de uitlevering verzoekt in staat is deze toe te kennen (in gewone taal zou men kunnen zeggen dat een land meewerkt omdat een ander land bereid is mee te werken).

Aan de andere kant wordt uitlevering toegestaan ​​als de crimineel zal worden berecht in verband met de in de gevraagde uitlevering gestelde redenen en niet om andere redenen. Een van de meest voorkomende algemene aspecten is de weigering van uitlevering in het geval dat de dader afkomstig is uit de natie die hem heeft tegengehouden (deze richtlijn is een regel algemeen erkend door de meeste wetten).

Deze algemene procedure houdt rekening met een aantal mogelijke bijzondere omstandigheden. Langs deze lijnen kan de levering van de dader zeer complex zijn en onderhevig aan veranderende bilaterale betrekkingen en juridische interpretaties van bepaalde juridische problemen.