Definitie van de kern van de aarde

De kern van de aarde is de denominatie wie ontvangt de gebied centrale en binnenste planeet aarde. Onder de fundamentele componenten vinden we: nikkel en ijzer, in een grotere proportie en in minder hoeveelheid met zuurstof en zwavel.

De straal die het heeft is ongeveer 3.500 kilometer, een magnitude die groter is dan die van de planeet Mars en zijn interne druk is miljoenen keren groter belangrijk dat degene die de vasthoudt landoppervlak. Zijn temperatuur- Het is echt heel hoog en kan 6700 ° bereiken, het is zelfs heter dan het oppervlak dat presenteert de zon zelf, terwijl men denkt dat dit te maken heeft met de warmte die het gevolg is van de botsing van de deeltjes toen de aarde gevormd werd.

De buitenkern is vloeibaar en bestaat uit ijzer, nikkel en andere minder dichte componenten, terwijl de binnenkern massief is en Het heeft ook ijzer, ongeveer 70% en 30% nikkel, en dan verschijnen andere zware metalen zoals titanium, iridium en lood.

De kern van de aarde is ongeveer vijf miljard jaar geleden samen met haar gevormd na een supernova-explosie. De overgebleven zware metalen klonterden samen tot een schijf die rond de zon draaide. De kern die voornamelijk bestaat uit ijzer en andere radioactieve elementen zoals uranium en plutonium, gaf warmte af en vervolgens zonken door de zwaartekracht de zwaardere materialen in het midden en dreven de lichtere naar de schors. Een dergelijk proces staat bekend als planetaire differentiatie. En voor dit feit is dat de kern van de aarde bestaat uit onder andere ijzer, nikkel, iridium, die zoals we al zeiden zware materialen zijn.

Opgemerkt moet worden dat toen onze planeet de metalen verbrandde die tegenwoordig de kern vormen, een legering die een zeer dichte en sterke structuur werd en bijvoorbeeld de planeet aarde is de dichtste van onze systeem.