Europees Hof voor de Rechten van de Mens

De Tweede Wereldoorlog had een verwoestend effect op het Europese continent. Hierdoor ontstond de behoefte om een ​​nieuw raamwerk van coëxistentie die vrede en gerechtigheid bevordert. Het is in deze context dat het idee van een supranationale instantie die de naleving van de mensenrechten. Dit idee werd definitief belichaamd in 1950 met de oprichting van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM), dat nu is geratificeerd door de 47 landen die deel uitmaken van de Raad van Europa. Het EVRM wordt ook wel het Strasbourg Court genoemd.

Een organisatie die waakt over fundamentele vrijheden

Het doel is om mogelijke schendingen van de rechten en vrijheden die zijn vastgelegd in het EVRM (Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens) te vervolgen. Zowel het EVRM als het EVRM zijn onafhankelijke entiteiten van de Europese Unie.

Anderzijds moet het EVRM niet worden verward met het Hof van Justitie van de Europese Unie, een rechtbank die tot taak heeft toezicht te houden op zaken die verband houden met de Rechtsaf gemeenschap.

Fundamentele aspecten

Als het gaat om rechten en vrijheden die moeten worden beschermd, wordt in grote lijnen het volgende opgenomen: recht op leven, het verbod op marteling en slavernij, garanties van veiligheid wettelijk, bescherming van minderjarigen, vrijheid van geweten, van uitdrukking en religieus, respect voor het privé- en gezinsleven of het verbod op elke vorm van discriminatie.

De rechters die deel uitmaken van het EVRM moeten een groot juridisch prestige en onberispelijke consideratie hebben Moreel. Gedurende de tijd dat zij hun functie uitoefenen, kunnen zij geen andere activiteiten uitoefenen die hun onafhankelijkheid en onpartijdigheid in het gedrang brengen.

De rechters worden gekozen door een Parlementaire Vergadering en met een absolute meerderheid en vervullen hun taak voor een periode van maximaal negen jaar.

Degenen die een vordering bij het EHRM kunnen indienen, zijn natuurlijke of rechtspersonen die van mening zijn dat hun grondrechten niet naar behoren zijn geëerbiedigd

Dit houdt in dat de mogelijkheid om juridische klachten in te dienen niet wordt overwogen, maar alleen die welke verband houden met mensenrechten. In die zin moet het EVRM worden opgevat als de laatste juridische weg waartoe men zijn toevlucht kan nemen.

De rechter kan niet ambtshalve een beslissing nemen, aangezien hij niet ambtshalve handelt. Aan de andere kant zijn rechtszittingen normaal gesproken openbaar. De vonnissen die een staat veroordelen zijn verplicht en er kan geen beroep worden aangetekend.

Door de geschiedenis heen heeft het EHRM meer dan 700.000 rechtszaken ontvangen en meer dan 20.000 vonnissen uitgesproken. Het land met de meeste veroordelingen is Turkije, gevolgd door Italië en Rusland. Het recht op een eerlijk proces is het onderwerp geweest van de rechtszaak die het meest is behandeld.

Foto's: Fotolia - ifeel / stmool