Hoe worden oxiden genoemd? (met voorbeelden)

EENoxyde het is een chemische verbinding voortkomend uit de combinaties van a metalen element of niet-metaalachtig met zuurstof. Bijvoorbeeld: calcium oxide (combinatie van calcium en zuurstof), zwaveldioxide (combinatie van zwavel en zuurstof).

Oxiden worden meestal gevormd wanneer chemische elementen ze combineren met lucht of water, die een grote aanwezigheid van zuurstof hebben, wat slijtage aan de elementen veroorzaakt, vooral als het om metalen gaat. Om dit te verhelpen, vele malen antioxiderende stoffen.

Binnen de oxiden, a classificatie volgens het element waarmee zuurstof is gecombineerd:

Nomenclatuur van oxiden

Om dit soort stoffen een naam te geven, zijn er drie mogelijke manieren om dit te doen:

1. De traditionele (of stoichiometrische) nomenclatuur

Voeg een reeks van. toe voor-en achtervoegsels naar de naam van het element (metaal of niet-metaal), afhankelijk van de hoeveelheid oxidatiegetallen die het heeft.

Ook als het een basisch oxide er staat 'oxide van (naam van het metaal met zijn respectievelijke voor- en achtervoegsels)' en als het een zuuroxide is, wordt het meestal ook geschreven 'anhydride (naam van het metaal met zijn respectieve voor- en achtervoegsels)'.

1. De systematische nomenclatuur

Deze nomenclatuur is eenvoudiger dan traditioneel, en het oxide wordt genoemd door het woord 'oxide van' te schrijven en dan de naam van het element, maar schrijven voor elk van hen het voorvoegsel dat overeenkomt met het aantal atomen dat het in die verbinding heeft chemisch.

Het mono-prefix is ​​voor een enkel atoom, het di- prefix voor twee, het triple- voor drie, het tetra- prefix voor vier, het voorvoegsel penta- voor vijf, het voorvoegsel hexa- voor zes, het voorvoegsel hepta- voor zeven en het voorvoegsel octa- voor acht.

Deze groep omvat bijv. de dicobre monoxide (Cu₂OF), de dialuminiumtrioxide (Al₂OF₃), de kooldioxide (CO₂), of de difluormonoxide (F₂OF).

1. Voorraad nomenclatuur:

Het woord "oxide" wordt geschreven, gevolgd door de naam van het metaal en het oxidatiegetal waarmee het werkt, tussen haakjes en in Romeinse cijfers. Analoog aan de traditionele nomenclatuur, zal het worden geschreven chloor (I)oxide voor hypochlooroxide (Cl₂OF), chloor (III) oxide voor chlooroxide (Cl₂OF₃), chlooroxide (V) voor chlooroxide (Cl₂OF₅), Ja chlooroxide (VII) voor perchlooroxide (Cl₂OF₇).

Volgen met: