30 voorbeelden van kunstmatige hiaat

Kunstmatige onderbreking

Het linguïstische fenomeen waarbij een beruchte klankonderbreking wordt gecreëerd in een opeenvolging van letters of fonemen, geassocieerd met de ontmoeting van bepaalde klinkers die een lettergreep zouden kunnen vormen, staat bekend als hiaat.

Wat er gebeurt met de hiaat en dat dwingt de lettergreep te splitsen of te breken, is de opeenvolging van bepaalde klinkers die tweeklanken vormen. Maar niet zomaar een tweeklank produceert de oproep kunstmatige onderbreking: dit wordt alleen gegenereerd in het geval dat twee klinkers samenvallen, een open en een gesloten, en dat de accentuering op de gesloten klinker ligt.

Laten we niet vergeten dat de gesloten klinkers 'i' en 'u' zijn, en de open klinkers 'a', 'e' en 'o' zijn, en dat een tweeklank wordt gevormd door het samenvallen van twee klinkers in dezelfde lettergreep, wat deze ook mogen zijn.. Het is niet relevant in een kunstmatige hiaat of de open klinker eerst wordt gelokaliseerd en dan de gesloten of vice versa, het belangrijkste is dat de uitspraak de pauze forceert, waardoor een nieuwe lettergreep ontstaat van één of meer brieven.

Zie ook:

Voorbeelden van kunstmatige hiaat

De volgende lijst bevat bijvoorbeeld dertig woorden met kunstmatige hiaat; die met eerst de open klinker en dan de gesloten klinker (-ai, -ei, -oi, -au, -eu, -ou), en ten slotte die met de gesloten klinker eerst (-ia, -ie, -io, -ua, -ue, -uo). De kunstmatige onderbreking is onderstreept.

Natuurlijke hiaten

De kunstmatige hiaat verzet zich tegen de natuurlijke onderbreking, welke is het komt voor bijde ontmoeting van twee open klinkers, die verschillend of hetzelfde herhaald kan zijn. De hiaat dwingt altijd de scheiding in lettergrepen, of het nu een natuurlijke hiaat of een kunstmatige hiaat is.

De scheiding tussen kunstmatige en natuurlijke hiaten is niet altijd relevant. Echter, het concept dat natuurlijke gaten worden al dan niet gemarkeerd volgens de algemene accentueringsregels, terwijl kunstmatige gaten dat in ieder geval doen. Dit betekent dat bij bepaalde gelegenheden, kunstmatige hiaten ervoor zorgen dat woorden uit elkaar gaan spellingsregels, zoals bijvoorbeeld gebeurt met werkwoorden in de voorwaardelijke tijd ('verkopeníTe naaienía ’): de voorlaatste lettergreep is benadrukt en het woord mag geen accent hebben (omdat het een serieus woord is dat eindigt op een klinker), maar dat doet het juist vanwege de kunstmatige hiaat die ontstaat.

De kunstmatige hiaat wordt bijzonder belangrijk inpoëzie, omdat met het oog op de noodzaak om te bouwen rijmt en metrieken, het aantal lettergrepen van de woorden die de verzen bevatten en de luidheid van de afwerkingen zijn essentiële bondgenoten om de esthetiek en harmonie te bereiken die in dit genre vereist zijn literair. Een ander interessant detail is dat de kunstmatige hiaat behouden blijft, zelfs als er een bijl ('h') tussen de gesloten en de open klinker staat, aangezien het een stille letter is die geen invloed heeft op geluidsproblemen.