Wat is de wetenschappelijke methode en wat zijn de stappen?

De Wetenschappelijke methode is een onderzoekssysteem dat meer dan wat dan ook wordt gebruikt bij de productie van wetenschappelijke kennis, die meet- en empirische criteria als onmisbare basis bepaalt, evenals onderwerping aan redeneringstests. Dit betekent dat de wetenschappelijke methode een analysemechanisme is waarmee, in theorie, wetenschappelijke ervaringen kunnen worden onderscheiden van ervaringen die dat niet zijn.

De fundamentele principes van de wetenschappelijke methode zijn twee:

Dit betekent dat de wetenschappelijke methode een systeem voorstelt van: kennis van het universum die niet in het absolute gelooft, die vertrouwt op de rede en op de deductieve gaven van de mens en op de accumulatie van kennis als een manier om de waarheid te benaderen.

Sommige specialisten beweren dat er niet één wetenschappelijke methode is, maar meerdere, aangezien elke wetenschapper deze gebruikt verschillende mechanismen van meting, definitie, classificatie, statistisch of hypothetisch-deductief, die ook onderhevig zijn aan hun historisch moment en daarom in de loop van de tijd kunnen veranderen. Dus wat ooit als wetenschappelijke waarheid werd aanvaard, kan in latere tijden ongelooflijk zijn.

Hoewel de historische oorsprong onzeker is, vindt de geboorte ervan meestal plaats in de zeventiende eeuw, voornamelijk dankzij de Galileo Galilei-studies.

Stappen van de wetenschappelijke methode

De wetenschappelijke methode is een experimenteel systeem kennis, dat wil zeggen, gebaseerd op de directe waarneming en daaropvolgende reproductie van de natuurlijk fenomeen. Dit betekent echter niet dat elke vorm van experiment noodzakelijk wetenschappelijk is, noch dat experimenteel onhoudbare theorieën (zoals sociale wetenschappen) zijn minder wetenschappelijk.

In feite is de wetenschappelijke methode door de eeuwen heen herzien en verfijnd, omdat het begrip van de wereld door de mens geeft hem ook een beter begrip van zijn methoden en van de wetenschap zelf gebaseerd. Zie, de wetenschap probeert niet dogmatisch, autoritair of absoluut te zijn.

Het traditionele model van de wetenschappelijke methode, zoals voorgesteld door Francis Bacon in de 17e eeuw, omvatte echter de volgende stappen:

1. Observatie. Dit is de naam die wordt gegeven aan de eerste stap die erin bestaat de zintuigen in de natuur en haar verschijnselen te fixeren, om de informatie en de nodige context te verzamelen om over het probleem na te denken.
2. Inductie. Er wordt getracht het fundamentele principe of de basiselementen van het waargenomen fenomeen te extraheren.
3. Hypothese. Ter beantwoording van de gestelde vragen wordt een voorlopige of werkende toelichting opgesteld.
4. Experimenteren. Er wordt een poging gedaan om de hypothese vastgesteld door het fenomeen in een gecontroleerde omgeving te reproduceren.
5. Antithese of weerlegging. Er wordt geprobeerd de hypothese te weerleggen met een experimenteel tegenvoorbeeld om de universaliteit ervan aan te tonen.
6. Scriptie of theorie. In het geval dat het niet kan worden weerlegd, wordt een wetenschappelijke theorie voorgesteld. Als het daarentegen wordt weerlegd, of als het niet experimenteel verifieerbaar is, worden de resultaten gebruikt om de hypothese te verfijnen en weer verder te gaan. Voor velen is een theorie niets meer dan een hypothese die nog niet is weerlegd.

Op deze manier zou de wetenschappelijke methode functioneren als een bewezen redeneeralgoritme, waardoor: derden reproduceren of begeleiden de ervaringen van de wetenschapper en verifiëren zo hun procedures en interpretaties.

Voorbeelden van de wetenschappelijke methode in het dagelijks leven

1. Probleem: de remedie voor een lichamelijke ziekte

1. Probleem: een nieuwe brandstof maken

Volgen met: