Voorbeelden uit de sociale wetenschappen

De set van zogenaamde sociale wetenschappen het wordt gevormd door een reeks disciplines die, vanuit een wetenschappelijk perspectief of het meest wetenschappelijk mogelijk is, de studie van menselijke groepen en hun materiële en immateriële relaties in maatschappij. Het doel is om de sociale wetten te ontdekken die inherent zijn aan de verschillende menselijke instellingen en organisaties, gebaseerd op de kennis van individueel en collectief gedrag. Bijvoorbeeld: sociologie, aardrijkskunde, archeologie.

Gezien hun methodologische problemen in het enkelvoud onderscheidt deze reeks studies zich, in de ordening van de kennisgebieden, van de formele wetenschap of natuurlijk, verantwoordelijk voor de studie van de wetten die de natuur beheersen (zoals wiskunde, natuurkunde, scheikunde, enz.) door middel van een inductieve of deductieve methodologie.
Terwijl ze streven naar de status van volledige wetenschappen, Sociale wetenschappen omvatten redeneren en argumentatieve discussie, dus er is een lang debat over wat sociale wetenschappen zijn en zelfs wat echt een

wetenschap, of welke eisen een kennisgebied als zodanig moet beschouwen.

De waarheid is dat de studie van menselijk gedrag niet in overeenstemming is met de methodologie en meetregels van Natuurwetenschappen en ze eisen hun eigen systeem van evaluatie en begrip.

Soorten sociale wetenschappen

In grote lijnen kunnen Sociale Wetenschappen worden ingedeeld naar het interessegebied, namelijk:

Opgemerkt moet worden dat er geen classificatie eenduidig ​​en onbetwistbaar van de sociale wetenschappen, maar eerder een reeks kennisgebieden die vatbaar zijn voor herordening en in voortdurende discussie.

Voorbeelden uit de sociale wetenschappen

Van het eerste type:

1. Rechtsaf. De wetenschap pleitte voor de studie van de ordeningsmethoden en het juridische proces die de gedragscode bepalen waarmee verschillende samenlevingen worden bestuurd.
2. Economie. Studie van de methoden van beheer, distributie, uitwisseling en consumptie van goederen en de bevrediging van menselijke behoeften door een eindige reeks elementen.
3. Antropologie. Discipline die ernaar streeft de mens vanuit een integraal perspectief te bestuderen, gebruikmakend van kenmerkende instrumenten van zowel de sociale als de natuurwetenschappen.
4. Bibliotheekwetenschap (en bibliotheekwetenschap). Ook bekend als informatiewetenschappen, wordt voorgesteld om de methoden voor het archiveren en classificeren van verschillende soorten documentair materiaal te bestuderen, niet alleen boeken en tijdschriften.
5. Etnografie. Discipline gewijd aan de systematische studie van culturen en verschillende sociale groepen, in veel gevallen beschouwd als een tak van sociale antropologie of culturele antropologie. Het wordt ook beschouwd als een onderzoeksmethode van etnologie.
6. etnologie. Het is ook gewijd aan de studie van volkeren en menselijke naties, maar het leggen van vergelijkende relaties tussen moderne en oude samenlevingen.
7. Sociologie. Wetenschap gewijd aan de studie van de structuren en functionerende systemen van de verschillende menselijke samenlevingen, waarbij ze altijd worden beschouwd in hun specifieke historische en culturele context.
8. Criminologie. Ook bekend als criminele wetenschappen, richt het zich op de studie van gedragspatronen die verband houden met: misdaad en criminaliteit, dat wil zeggen het doorbreken van het wettelijke kader van een bepaalde menselijke samenleving.
9. politicologie. Soms aangeduid als Politicologie of Politieke Theorie, is het een sociale wetenschap die de verschillende systemen van menselijke regering en wetgeving bestudeert, zowel in de oudheid als in de moderniteit.

Van het tweede type:

1. taalkunde. In veel landen beschouwd als een humanistische wetenschap of het gebied van de geesteswetenschappen, is het een discipline a gewijd aan de studie en het begrip van de verschillende methoden van menselijke communicatie: zowel verbaal als non-verbaal verbaal
2. Psychologie. Wetenschap gewijd aan de studie van menselijk gedrag en de constitutie van de psyche, zowel vanuit het sociale en gemeenschapsperspectief, als vanuit het individuele en introspectieve perspectief. Veel van zijn hulpmiddelen komen uit de geneeskunde.
3. Onderwijs. Avocada voor de studie van de manieren om kennis te verwerven en de methoden of instellingen daarvoor die door de mens zijn ontwikkeld.

Van het derde type:

1. Aardrijkskunde. Wetenschap die verantwoordelijk is voor de grafische weergave van het aardoppervlak, evenals de beschrijving van de menselijke, natuurlijke en biologische inhoud ervan. Het is gewijd aan de studie van de echte of denkbeeldige relaties die bestaan ​​tussen de verschillende regio's waarin de planeet is verdeeld. Hij wordt ook vaak vastgehouden door de Geesteswetenschappen.
2. Archeologie. Het heeft tot doel systematisch de veranderingen te bestuderen die zich hebben voorgedaan in de loop van oude samenlevingen, uitgaande van de materiële overblijfselen die er nog steeds van bewaard zijn.
3. Demografie. Wetenschap waarvan het doel het statistisch begrip is van de structuren en dynamiek die inherent zijn aan de menselijke gemeenschappen, met inbegrip van de vormings-, conserverings- en verdwijningsprocessen.
4. Menselijke ecologie. Discipline die de ecologische en sociale relaties tussen de menselijke samenleving en het milieu bestudeert. Het wordt vaak beschouwd als een tak van de sociologie.
5. Verhaal. Er is een zeer actueel debat over het al dan niet toebehoren van geschiedenis in de sociale wetenschappen. Het is in ieder geval verantwoordelijk voor de studie in de tijd van menselijke samenlevingen en hun vormen van interactie, hun processen en de gebeurtenissen die hen kenmerkten.