20 Poëzievoorbeelden

Poëzie

De poëzie is een van de belangrijkste literaire genres en misschien wel de meest vrije in termen van esthetische kwaliteiten. Poëtische teksten worden "gedichten" genoemd, die in vers (in het algemeen) of in proza ​​kunnen worden geschreven.

De cultisten van dit genre worden dichters genoemd en aan hen wordt meestal een bepaalde gevoeligheid toegeschreven. Het is echter niet waar dat poëzie alleen gaat over gevoelens, emoties, liefde of vreugde of verdriet: elk onderwerp verdient de aandacht van de dichter.

Kenmerken van poëzie

Veel gedichten worden geschreven op basis van zeer specifieke regels van metrum en ritme. In de meest klassieke opvatting van poëzie, rijmt (wat kan zijn) medeklinkers of assonantie) tussen de laatste woorden van elk vers. En die verzen vormen op hun beurt meestal strofen (gelijk aan de alinea van de gewone tekst).

Echter, vrij vers zonder rijm wordt momenteel beschouwd als de absolute maatstaf van poëzie, waardoor elke persoon zich kan uiten vanuit de formele, thematische en degelijke overwegingen die: verkiezen. Wat de regelgeving betreft, gebruikt poëzie middelen die grammatica en syntaxis kunnen veranderen door bepaalde "poëtische licenties" te nemen.

Poëzie onderscheidt zich in grote lijnen van haar zustergenres (la verhaal, repetitie en theater) vanwege enkele eigenaardigheden: poëzie vertelt geen verhaal (zoals verhalend), het gaat niet over een onderwerp (zoals het essay), noch reproduceert het een situatie die zich voordoet (zoals de dramaturgie).

In die zin is het een soort subjectieve beschrijving, die u kunt gebruiken metaforen en anderen literaire bronnen met als doel de taal te verfraaien en de sentimentele bedoeling van de auteur over te brengen.

Voorbeelden van poëzie

1. "De zes snaren" door Federico García Lorca

Gitaar
doet dromen huilen.
De snik der zielen
verliezen
ontsnapt door zijn mond
ronde.
En net als de tarantula,
weeft een grote ster
zuchten jagen,
die drijven in je zwart
houten stortbak.

1. "Fles naar de zee" door Mario Benedetti

Ik stopte deze zes verzen in mijn fles naar de zee
met het geheime ontwerp dat op een dag
Ik kwam op een bijna verlaten strand
en een kind vindt het en ontdekt het
en in plaats van verzen kiezelstenen eruit halen
en hulp en waarschuwingen en slakken.

1. "De fatale" door Rubén Darío

Gezegend is de boom, die nauwelijks gevoelig is,
en meer de harde steen want dat voelt niet meer,
omdat er geen grotere pijn is dan de pijn van het leven,
noch groter verdriet dan bewust leven.

Om te zijn en niets te weten, en om doelloos te zijn
en de angst om te zijn geweest en een toekomstige terreur ...
En de zekere angst om morgen dood te zijn,
en lijden voor het leven en voor de schaduw en voor

wat we niet weten en nauwelijks vermoeden,
en het vlees dat verleidt met zijn verse trossen,
en het graf dat wacht met zijn rouwboeketten,

En niet wetend waar we heen gaan,
of waar we vandaan komen! ...

1. "Aspect" door Alfonsina Storni

Ik woon binnen vier wiskundige muren
afgestemd op de meter. Apathisch om me heen
zielen die niet eens een jota proeven
van deze blauwachtige koorts die mijn hersenschim voedt.

Ik draag een nepbont dat ik lichtgrijs heb.
Raaf die een fleur-de-lis onder zijn vleugel houdt.
Mijn felle en grimmige snavel maakt me aan het lachen
dat ik mezelf een schijnvertoning en een belemmering vind.

1. "De maan" door Jorge Luis Borges

Er is zoveel eenzaamheid in dat goud.
De maan van de nachten is niet de maan
dat de eerste Adam zag. De lange eeuwen
ze hebben het gevuld met menselijke waakzaamheid
van oud huilen. Kijk naar haar. Het is jouw spiegel.

1. Charles Bukowski's "Schoenen"

als je jong bent
een paar
van schoenen
vrouw
hoge hakken
onbeweeglijk
eenzaam
in de kast
ze kunnen aanzetten
je botten;
als je oud bent
ze zijn gewoon
een paar schoenen
zonder
niemand
in hen
Y
ook.

1. "Naar de nachtster" door William Blake

Jij, blonde engel van de nacht,
Nu, terwijl de zon op de bergen rust, licht hij op
je heldere liefdesthee! Zet de stralende kroon op
en lach naar ons nachtbed!
Glimlach naar onze liefdes en, terwijl je de
blauwe gordijnen van de lucht, zaai je zilveren dauw
over alle bloemen die hun lieve ogen sluiten
naar de juiste droom. Moge je westenwind inslapen
het meer. Zeg stilte met de schittering van je ogen
en was het stof met zilver. Voor, voor,
jij stopt; en dan blaft de wolf overal boos
en de leeuw werpt vuur door zijn ogen in het donkere bos.
De wol van onze schaapskooien is bedekt met
jouw heilige dauw; bescherm ze met uw gunst.

1. "The Last Innocence" door Alejandra Pizarnik

Vertrekken
in lichaam en ziel
vertrekken.

Vertrekken
weg met staren
benauwende stenen
die slapen in de keel.

ik moet gaan
geen traagheid meer onder de zon
geen verdoofd bloed meer
geen wachtrij meer om te sterven.

ik moet gaan

Maar haal uit, reiziger!

1. "The game we walk in" door Juan Gelman

Als ik mocht kiezen, zou ik kiezen I
deze gezondheid van weten dat we erg ziek zijn,
ze is blij dat ze zo ongelukkig is.
Als ik mocht kiezen, zou ik kiezen I
deze onschuld om niet onschuldig te zijn,
deze zuiverheid waarin ik wandel voor onrein.
Als ik mocht kiezen, zou ik kiezen I
deze liefde waarmee ik haat,
deze hoop die wanhopig brood eet.
Hier gebeurt het, heren,
dat ik de dood op het spel zet.

1. "Mirar" van Rafael Cadenas

Ik zie een andere route, de route van het moment, de route van aandacht, wakker, scherpzinnig, Boogschutter! Viscera Peak, Extreme Diamond, Falcon, Lightning Path, Thousand-eyed Path, Magnificence Path, Sun Line Path, Reflectie van de straalwaakzaamheid, van de straal nu, van de straal deze, koninklijke route met zijn legioen van levende vruchten waarvan de top overal die plek is en geen.

1. "Voor de zee" door Octavio Paz

1

De golf heeft geen vorm?
In een oogwenk beeldhouwt het
en in een ander valt het uit elkaar
waarin het naar voren komt, rond.
Zijn beweging is zijn vorm.

2
De golven wijken
Heupen, ruggen, nekken?
maar de golven keren terug
Borsten, monden, schuim?

3
De zee sterft van de dorst.
Het kronkelt, met niemand,
op zijn fundament.
Hij sterft van de dorst naar lucht.

1. "La poesía" door Eugenio Montejo

Poëzie gaat alleen over de aarde,
steun je stem in de pijn van de wereld
en niets vraagt
zelfs geen woorden.

Het komt van ver en zonder tijd, het waarschuwt nooit;
Hij heeft de sleutel van de deur.
Bij binnenkomst stop je altijd om naar ons te kijken.
Dan opent hij zijn hand en geeft ons
een bloem of een kiezelsteen, iets geheims,
maar zo intens dat het hart klopt
te snel. En we werden wakker.

1. "Soms lijkt het mij ..." door Roberto Juarroz

Soms lijkt het me
dat we in het centrum zijn
van het feest
Echter
in het centrum van het feest
niemand
Midden in het feest
er is leegte
Maar in het midden van de leegte
er is nog een feestje.

1. "Silencio" van Pablo Neruda

Ik die opgroeide in een boom
Ik zou veel te zeggen hebben
maar ik heb zoveel stilte geleerd
dat ik veel te zwijgen heb
en dat is bekend groeien
met geen andere vreugde dan te groeien,
met niet meer passie dan de inhoud,
met geen andere actie dan onschuld,
en in de gouden tijd
totdat de hoogte het roept
om het oranje te maken.

1. "Brieven aan een vreemdeling" door Nicanor Parra

Als de jaren voorbij gaan, als ze voorbij gaan
de jaren en de lucht hebben een kuil gegraven
tussen jouw ziel en de mijne; als de jaren verstrijken
En ik ben gewoon een man die liefhad
een wezen dat even voor je lippen stopte,
een arme man moe van het wandelen in de tuinen,
Waar zal je zijn Waar
jij zult zijn, o dochter van mijn kussen!

1. "Na de oorlog" door Jotamario Arbeláez

op een dag
na de oorlog
als er oorlog is
als er na de oorlog een dag is
Ik zal je in mijn armen nemen
een dag na de oorlog
als er oorlog is
als er na de oorlog een dag is
als ik na de oorlog wapens heb
en ik zal met liefde met je vrijen
een dag na de oorlog
als er oorlog is
als er na de oorlog een dag is
als er na de oorlog liefde is
en als er iets is om de liefde mee te bedrijven

1. "Naakt lichaam" door José Lezama Lima

Naakt lichaam in de boot.
Vis slaapt naast het naakt
die uit het lichaam is gevlucht
een nieuwe zilveren stip.

Tussen het bos en de punt
Statische boot ademt uit.
De wind trilt in mijn nek
en de vogel verdampte.

De magneet tussen de bladeren
weeft een dubbele kroon.
Gewoon een gevallen tak

ongedeerd kiest de boot
de boom die herinnert
droom van een slang in de schaduw.

1. "Het eiland in gewicht" (fragment) door Virgilio Piñera

De verdomde omstandigheid van water overal
Hij dwingt me aan de salontafel te gaan zitten.
Als ik niet dacht dat het water me omringt als een kankergezwel
Ik had goed kunnen slapen.
Terwijl de jongens hun kleren afwerpen om te zwemmen
twaalf mensen stierven in een kamer door compressie.
Wanneer de bedelaar bij zonsopgang in het water glijdt
precies op het moment dat hij een van zijn tepels wast,
Ik raak gewend aan de stank van de haven,
Ik raak gewend aan dezelfde vrouw die steevast masturbeert,
nacht na nacht, de soldaat op wacht in het midden van de droom van de vis.
Een kopje koffie kan mijn vaste idee niet wegnemen
Ik leefde Adamisch.
Wat bracht de metamorfose?

1. "Zittend op de doden" (Fragment) door Miguel Hernández

Zittend op de doden
die in twee maanden stil zijn geweest,
kus lege schoenen
en fel hanteren
de hand van het hart
en de ziel die het onderhoudt.

Moge mijn stem de bergen ingaan
en kom naar de aarde en donder,
dat is wat mijn keel vraagt
van nu en voor altijd.

1. "Je kleedt je hetzelfde uit ..." door Jaime Sabinas

Je kleedt je hetzelfde uit alsof je alleen bent
en plotseling ontdek je dat je bij mij bent.
Wat hou ik dan van je
tussen de lakens en de kou!

Je begint met me te flirten als een vreemde
en ik maak je het ceremoniële en lauwe hof.
Ik denk dat ik je man ben
en dat je me bedriegt.

En wat houden we dan van elkaar in het lachen
om ons alleen te vinden in de verboden liefde!
(Later, toen het gebeurde, ben ik bang voor je
en ik voel een koude rilling.)

Meer voorbeelden in: