50 voorbeelden van zuren en basen

Op het gebied van chemie, worden genoemd basissen (of hydroxiden) tot stoffen die, wanneer opgelost in water, hydroxylionen (OH^–) en worden genoemd zuren stoffen die protonen kunnen afgeven (H⁺) in waterige oplossing. Bijvoorbeeld: zwavelzuur, salpeterzuur, calciumhydroxide, kaliumhydroxide.

Classificatie van zuren en basen

Volgens hun neiging om te dissociëren in ionen, worden zuren en basen ingedeeld in:

Zuren nemen afpH van oplossingen, basen of alkaliën verhogen het. Sterke zuren zijn vaak corrosief, sommige stoffen lossen beter op in licht aangezuurde of alkalische media.

Voorbeelden van zuren

Enkele bekende zuren zijn:

1. Zwavelzuur (H₂SW₄). Het is een sterk zuur met vele toepassingen, vooral in de zware industrie, zeer bijtend en irriterend. Bij verdunning geeft het veel warmte af, dus moet het (net als andere sterke zuren) met grote zorg worden behandeld. Het oxideert intens.
2. Zoutzuur (HCl). Hoewel het een sterk zuur is, is het aanwezig in het menselijk lichaam, met name in de maag, waar het een belangrijke rol speelt in het spijsverteringsproces. Het overschot veroorzaakt brandend maagzuur.
   instagram story viewer
3. Fosforzuur (H₃PO₄). Dit zuur is een veelgebruikt ingrediënt in koolzuurhoudende dranken. Regelmatige consumptie van dergelijke dranken wordt afgeraden vanwege de negatieve invloed van dit zuur op het calciummetabolisme, dat de botten en tanden vooral.
4. Salpeterzuur (HNO₃). Het is een erkend sterk zuur, dat onder andere wordt gebruikt voor het maken van explosieven en stikstofmeststoffen.
5. Perchloorzuur (HClO₄). Het is een sterk zuur, vloeibaar en temperatuur- milieu. Het is een van de meest oxiderende.
6. Waterstofsulfide (H₂S). Het is een gasvormige stof met een sterke en onaangename geur, giftig in hoge concentraties. Het heeft tal van industriële toepassingen.
7. ribonucleïnezuur. Het is een centraal onderdeel van ribosomen, essentieel voor het wereldwijde proces van eiwitsynthese dat moet worden voltooid uit deoxyribonucleïnezuur.
8. Acetylsalicylzuur. Het is een zeer belangrijk organisch zuur, met pijnstillende en ontstekingsremmende eigenschappen. Het is de basis van aspirine.
9. Melkzuur. Het komt van de afbraak van glucose tijdens anaërobe oefeningen van hoge intensiteit en van korte duur. Onder normale omstandigheden wordt dit melkzuur hergebruikt, maar als het zich ophoopt, veroorzaakt het schade aan de spiervezels, wat vooral krampen veroorzaakt.
10. Allylzuur. Het is een zuur dat aanwezig is in groenten zoals knoflook of ui, afgeleid van een voorloper die ook in dergelijke soorten aanwezig is, allicine. Het is kiemdodend en antioxidant.
11. Retinezuur. Topisch toegepast, remt het keratinisatie, wordt gebruikt in crèmes tegen acne en huidveroudering. Het moet onder medisch toezicht worden gebruikt.
12. boterzuur. Het is het eindproduct van de fermentatie van bepaalde koolhydraten uitgevoerd door micro-organismen van de pens. Het maakt meestal deel uit van de vetten dieren in kleine hoeveelheden.
13. Propionzuur. Het is een conserveermiddel voor levensmiddelen, het wordt gebruikt om schimmel- en bacterieel bederf van onder meer bakkerijproducten te voorkomen.
14. Benzoëzuur. Het wordt gebruikt als conserveermiddel toegevoegd aan verschillende producten (mayonaise, conserven), vaak in de vorm van zout (natriumbenzoaat).
15. Azijnzuur (CH₃COH). Het is een conserveermiddel dat veel in huis wordt gebruikt, ook als basis voor vinaigrettes en augurken. Het is het belangrijkste bestanddeel van azijn.
16. Joodwaterstofzuur (HI_(ac)). Het is een sterk zuur dat kan worden gebruikt om het jodiumgehalte in de jij gaat uit.
17. Barnsteenzuur (C₄H₆OF₄). Het is een kristallijne vaste stof die kan worden verkregen uit barnsteen. Het kan worden gegenereerd in het fermentatieproces van wijn en bier.
18. Broomwaterstofzuur (HBr_(ac)). Het is een zeer bijtend sterk zuur. Zijn reactie met basen is zeer gewelddadig, het is ook zeer irriterend. Het wordt gebruikt in de chemische en farmaceutische industrie.
19. Citroenzuur (C₆H₈OF₇) Het is een organisch zuur dat veel voorkomt in fruit. Het is een natuurlijke antioxidant.
20. Oxaalzuur (H₂C₂OF₄). Het is een organisch zuur dat van nature voorkomt in planten. Het wordt in de bijenteelt gebruikt om ziekten bij bijen te bestrijden. Het wordt ook gebruikt om schoonmaakproducten te maken, onder andere in de textielindustrie.

Voorbeelden van basen

Metalen bases zijn algemeen bekend als: hydroxiden. Enkele grondslagen zijn:

1. Natriumhydroxide (NaOH, bijtende soda). Het is een sterke basis die wordt gebruikt in de papierindustrie en bij de vervaardiging van wasmiddelen. In het dagelijks leven wordt het gebruikt om badkamer- en keukenleidingen te ontstoppen.
2. Magnesiumhydroxide (Mg (OH)₂, melk van magnesiumoxide). Het is een sterke basis die soms wordt gebruikt als maagzuurremmer of laxeermiddel.
3. Calcium hydroxide (Ca (OH)₂, limoen). Ook bekend als gehydrateerde kalk, wordt het gebruikt in de metallurgische en olie-industrie. Het wordt ook gebruikt om pesticiden te maken, onder meer in de suiker- en zuivelindustrie.
4. Kaliumhydroxide (KOH). Het is een sterke en corrosieve basis die veel wordt gebruikt in verschillende industrieën. Het wordt veel gebruikt voor het maken van zeep.
5. Bariumhydroxide (Ba (OH)₂). Vanwege zijn toxiciteit wordt het gebruikt om vergiften te maken. Het wordt ook gebruikt in de keramische industrie, in de papierindustrie en bij het raffineren van suiker.
6. IJzer II of III hydroxide (Fe (OH)₂ of Fe (OH)₃). Het wordt meestal gegenereerd als onderdeel van de metallurgische industrie. Het wordt onder andere gebruikt bij de vervaardiging van verven.
7. Ammoniak (NH₃). Het is een gas met een karakteristieke geur. Het wordt gebruikt om meststoffen en veel medicijnen te maken. Het is zeer gevaarlijk bij inademing in hoge doses.
8. Zeep. Het is een natrium- of kaliumzout. Het wordt gebruikt voor persoonlijke en algemene hygiëne.
9. wasmiddel. Het is ook een veelgebruikt product voor hygiëne.
10. Kinine. Het is een natuurlijke basis die door sommige planten wordt geproduceerd. Het heeft koortswerende en pijnstillende eigenschappen. In de oudheid werd het gebruikt om malaria te behandelen.
11. Aniline. Het is een giftige stof bij inname of inademing. Het wordt onder meer gebruikt in de rubberindustrie, bij de vervaardiging van herbiciden en explosieven.
12. Guanine. Het is een van de stikstofbasen die deel uitmaken van nucleïnezuren (DNA en RNA).
13. pyrimidine. De stikstofbasen waaruit nucleïnezuren bestaan, zijn afgeleid van pyrimidine.
14. Cytosine. Het is een van de stikstofbasen die deel uitmaken van de nucleïnezuren.
15. Adenine. Het is een van de stikstofbasen die deel uitmaken van nucleïnezuren.
16. Zinkhydroxide (Zn (OH)₂). Het is een amfotere stof (het kan zowel als zuur als als base werken). Het is een giftige stof als het in contact komt met de ogen of de huid. Het wordt gebruikt in het productieproces van chirurgische verbanden.
17. Koperhydroxide (Cu (OH)₂). Het wordt gebruikt als fungicide en om keramische voorwerpen te kleuren. Het wordt ook gebruikt als katalysator voor sommigen chemische reacties.
18. Zirkoniumhydroxide IV (Zr (OH)₄). Het wordt gebruikt in de keramiek- en glasindustrie.
19. Berylliumhydroxide (Be (OH)₂). Het heeft amfotere eigenschappen. Het wordt in de industrie gebruikt om metallisch beryllium te verkrijgen. Het is een substantie van beperkte overvloed.
20. Aluminiumhydroxide (Al (OH)₃, maagzuurremmer). Het wordt in de geneeskunde gebruikt als antacidum en als adjuvans bij vaccins.

Theorieën over zuren en basen

Het concept van basen en zuren is in de loop van de tijd veranderd. Het was Arrhenius die de eerste definitie heeft opgesteld, die een zuur definieert als een stof die H-ionen oplevert in een waterige oplossing⁺, en naar een base zoals een stof die in waterige oplossing OH-ionen afgeeft^–. Zijn theorie had enkele beperkingen, aangezien bepaalde stoffen (zoals ammoniak) zich als basen gedragen zonder dat ze in hun molecuul aan het hydroxylionen.

Daarnaast beschouwde Arrhenius alleen stoffen in waterige media, maar ook in andere media komen zuur-base reacties voor. ontbinding niet waterig. Een weergave van een zuur en een base volgens de Arrhenius-theorie is:

Bijna veertig jaar later, rond 1923, formuleerden Brönsted en Lowry een andere theorie door te stellen dat zuren en basen als geconjugeerde paren werken. Volgens deze theorie is het zuur die stof die protonen kan afstaan ​​(in dit geval verwijst het niet naar de protonen van de atoomkern, maar naar de kationen H⁺, zijnde H⁺ een afkorting voor kation H₃OF⁺) en de base is die stof die die protonen kan opnemen.

Deze theorie stelt dat in een zuur-base-reactie een geconjugeerde base de chemische soort is die daarna wordt gevormd een zuur doneert een proton en een geconjugeerd zuur is de chemische soort die zich vormt nadat de base een proton heeft geaccepteerd. Deze theorie is niet helemaal compleet, aangezien er verschillende stoffen zijn die zure eigenschappen hebben zonder dat ze atomen waterstof ioniseerbaar in zijn structuur.

Maar aan de andere kant is het in deze theorie niet verplicht dat de stoffen in waterige oplossing voorkomen. Een weergave van een zuur (en zijn geconjugeerde base) en een base (en zijn geconjugeerde zuur) volgens de Brönsted-Lowry-theorie is de protonering van ammoniak, die niet in waterig medium hoeft voor te komen:

Daarom, als een aanvullend onderdeel van zijn theorie over de covalente binding, ontwikkelde Lewis een theorie waarin hij een zuur definieert als dat alles stof die een elektronenpaar kan accepteren, terwijl een base elke stof is die dat elektronische paar kan opgeven.

volgens Lewis, de begrippen zuur en base houden geen winst of verlies van OH-ionen in^– en H⁺In plaats daarvan stelt het voor dat H + zelf het zuur is (het kan elektronen accepteren) en OH- is de base (het kan elektronen afstaan). Een weergave van een zuur-basereactie volgens de Lewis-theorie is:

Waar OH- (dat tot NaOH behoort) het ongedeelde elektronenpaar doneert aan H + (dat tot HCl behoort), resulteert een coördinaat of datieve link (covalente binding waarin het gedeelde elektronenpaar wordt bijgedragen door slechts één van de atomen die bij de binding betrokken zijn) om het watermolecuul te vormen.