15 voorbeelden van citaten

Woordelijk citaat

EEN letterlijk citaat het is een vorm van lenen van inhoud die dient om de lezer duidelijk te maken dat wat er wordt gezegd, de woorden van iemand anders zijn. Deze actie wordt verwijzen genoemd en stelt de lezer in staat te weten wanneer hij een auteur leest en wanneer hij de teksten van die auteur leest. De auteur heeft het onderzocht en geeft je ook informatiesleutels zodat je naar het originele boek kunt gaan om verder te gaan verdieping.

Telkens wanneer we een idee nemen dat al is gepubliceerd en het gebruiken, of dat we onderzoeken om aanleiding te geven tot eigen ideeën, moeten we verantwoorden waar elk ding vandaan komt en onderscheiden wat juist is van wat is buitenaards wezen. Anders krijgen we een plagiaat, een vorm van intellectuele oneerlijkheid die kan leiden tot straffen en problemen. Plagiaat is een vorm van diefstal.

Zowel de tekstuele citaten als de uiteindelijke bibliografie van een tekst worden opgesteld volgens gestandaardiseerde methodologische modellen. De bekendste zijn

APA (uit het Engels: American Psychological Association) en MLA (uit het Engels: Vereniging van Moderne Talen).

Soorten tekstuele citaten

• • Jaar van uitgave van het boek. Dit is met name van belang als er meerdere boeken door dezelfde auteur worden geciteerd, omdat ze naar jaartal kunnen worden onderscheiden.
  • Nummer van de geciteerde pagina('s). Meestal voorafgegaan door de afkorting "p." of "p." Bij meerdere pagina's worden de eerste en de laatste geciteerd, gescheiden door een kort streepje: pp. 12-16. In het geval dat het afzonderlijke maar onderbroken pagina's zijn, worden komma's gebruikt: pp. 12, 16.
  • Achternaam auteur. In sommige gevallen, als de achternaam is genoemd vóór de bronvermelding of het duidelijk is aan wie deze toebehoort, kan deze informatie tussen haakjes worden weggelaten.

Speciale tekens

In beide gevallen van tekstuele bronvermelding kunnen enkele van de volgende tekens, afkortingen of tekens voorkomen:

Voorbeelden van korte citaten

1. Zoals we kunnen zien in het onderzoek van Foucault (2001), is het begrip waanzin een integraal onderdeel van de rede, aangezien “er geen beschaving is zonder waanzin” (p. 45).
2. Bovendien bereikt “culturele consumptie in Latijns-Amerika zijn maximale graad in relatie tot de stroom van discoursen” politiek en commercieel, en niet, zoals in Europa, gearticuleerd vanuit natiestaten” (Jorrinsky, 2015, blz. 8).
3. In die zin is het handig om naar de psychoanalyse te gaan: "De leer van het zijn manifesteert zich als resultaat van de introjectie [castratie] van taal in het individu" (Tournier, 2000, p. 13).
4. Dit is wat Elena Vinelli bevestigt in haar proloog van het werk, wanneer ze bevestigt dat “het de sociaal-culturele constructie van genders is die de vrouwelijke van de mannelijke subjectiviteit onderscheidt” (2000, p. 5), waardoor we de feministische schijn begrijpen die ten grondslag ligt aan de roman van Sara Gallardo.
5. Van deze onderzoeken valt dan ook niet veel meer te verwachten, behalve "de korte teleurstelling van het geven" met de onvermoede waarheid', zoals Evers (2005, p.12) stelt in zijn beroemde onderzoekstijdschrift.

Lange tekstuele citatievoorbeelden

1. Zo kunnen we in de roman van Gallardo (2000) lezen:

… Maar vrouwen passeren altijd in groepen. Ik verstopte me en wachtte. La Mauricia kwam langs met haar kruik en ik sleepte haar weg. Elke dag daarna rende ze weg om mij te zoeken, bevend van angst voor haar man, soms vroeg en soms laat, naar die plek die ik ken. In het huis dat ik met mijn hand heb gemaakt, om bij mijn vrouw te wonen, in de missie van de Noorse gringo woont ze samen met haar man. (blz. 57)

1. Hieraan is het handig om de visie van de Franse auteur te contrasteren:

In universele religies, zoals het christendom en het boeddhisme, ontsnappen angst en misselijkheid als voorspel van een vurig geestelijk leven. Welnu, dit geestelijk leven, dat gebaseerd is op de versterking van de eerste verboden, heeft niettemin de betekenis van het feest... (Bataille, 2001, p. 54)

1. Schrijven vormt een ontmoetingspunt en een meningsverschil tussen de meest positieve en meest romantische gebeurtenissen rond het literaire feit, kunnen dienen voor onderscheidingen zoals die gemaakt door Sontag (2000):

Hier is het grote verschil tussen lezen en schrijven. Lezen is een roeping, een vak waarin je met oefening voorbestemd bent om steeds meer expert te worden. Als schrijver verzamelt men in de eerste plaats onzekerheden en angsten. (blz. 7)

1. Dit concept van 'worden' is verspreid over het werk van de filosoof terug te vinden. De verduidelijking ervan lijkt echter een ingewikkelde zaak:

Worden is nooit imiteren, of doen alsof, of je aanpassen aan een model, of het nu dat van rechtvaardigheid of waarheid is. Er is nooit een term om vanaf te beginnen, te bereiken of te bereiken. Noch twee termen die worden verwisseld. De vraag, wat is jouw leven? Het is bijzonder dom, want als iemand wordt, verandert wat hij wordt zoveel als hij (…) De binaire machines zijn voorbij: vraag-antwoord, man-vrouw, man-dier, enz. (Deleuze, 1980, p. 6)

1. In de correspondentie tussen Freud en Albert Einstein is het dus mogelijk om het volgende te lezen:

… U bent veel jonger dan ik, en ik kan hopen dat u tegen de tijd dat u mijn leeftijd bereikt tot mijn 'supporters' behoort. Aangezien ik niet in deze wereld zal zijn om het te bewijzen, kan ik die voldoening nu pas anticiperen. U weet wat ik nu denk: "Trots anticiperend op zo'n hoge eer, geniet ik nu van ..." [Dit is een citaat uit Goethe's Faust] (1932, p. 5).

Parafraseren of letterlijk citaat?

De parafrase Het is de herinterpretatie van een vreemde tekst, uitgedrukt in de woorden van de nieuwe auteur. In dit geval leest een onderzoeker de ideeën van een andere auteur en legt deze vervolgens in zijn eigen woorden uit, zonder op te houden het auteurschap toe te kennen aan wie het overeenkomt.

In sommige gevallen wordt de naam van de auteur tussen haakjes geparafraseerd om te verduidelijken dat de ideeën niet van henzelf zijn.

Een tekstueel citaat daarentegen is een lening van de oorspronkelijke tekst, waarin de tekst waarnaar wordt verwezen in het geheel niet wordt ingegrepen of gewijzigd. In beide gevallen wordt het auteurschap van de originele tekst gerespecteerd: plagiaat is nooit een geldige optie.

Voorbeelden van parafrasen

1. Zoals genoeg is gezegd in talloze boeken over kwantumfysica, de absolute wetten van het universum waarmee de mens probeerden het te onderzoeken en te begrijpen, blijken ze veel flexibeler en relatief te zijn (Einstein, 1960) dan verondersteld.
2. Het is echter niet zo dat de nieuwe nationale idealen uit de meest conservatieve vleugel van de samenleving komen, maar eerder dat het in Amerika speelt. De Latina van vandaag speelt een paradoxale alternatieve rol in het licht van het linkse populisme (Vargas Llosa, 2006) dat haar belegerde tijdens het zogenaamde 'lange decennium'.
3. Opgemerkt moet echter worden dat soms een ding een ding is en niets meer (Freud, cit.), dus het is handig om te weten hoe je de psychoanalytische interpretatie van kunst op tijd kunt afbreken, voordat je vervalt in biografisch determinisme.
4. De antropologische trends van Zuidoost-Azië bevatten, zoals veel antropologen al hebben opgemerkt, de elementen van: culturele doorvoer van minderheden die het aantrekkelijk maakt voor bezoekers uit een hegemonische cultuur (Coites et. al., 1980), maar niet voor hun lokale buren.
5. Bovendien is Bataille er duidelijk over geweest, waarbij hij afstand nam van de typische mortuariumfascinatie van de postromantiek, waarbij werk als ordening en repressie tegenover de fascinatie voor geweld staat (Bataille, 2001).