Voorbeelden van economisch protectionisme

De protectionisme of economisch protectionisme verwijst naar beleid dat is ontworpen om producten geproduceerd in een land van die welke in het buitenland zijn gemaakt, meestal door het opleggen van beperkingen of tarieven op de levering van laatstgenoemde, waardoor ze minder winstgevend worden. Bijvoorbeeld: Venezolaanse deviezencontrole.

In die zin is het een doctrine tegen economisch liberalisme, die vrije concurrentie verdedigt als een factor van gezonde zelfregulering van productprijzen. In bepaalde situaties van economische crisis, oorlog of sociale en politieke conflicten kunnen de mechanismen Van bescherming worden meestal zonder achting toegepast, als een manier om de ineenstorting van de sectoren te voorkomen productief.

Soorten protectionistische maatregelen

meestal de protectionistische maatregelen bestaan ​​uit de toepassing van belastingen en tarieven op het ingevoerde product, hetzij naar hoeveelheid of naar waarde, hoewel dit in veel gevallen zelfs beperkt is in hoeveelheid de invoer van producten die behoren tot zwakke sectoren van de lokale economie ("beschermde" sectoren), waardoor hun massale toegang tot de markt wordt voorkomen lokaal.

In regimes van het type meer interventionistProducten uit beschermde gebieden worden meestal zonder meer de toegang tot het land ontzegd, zodat er geen concurrentie is tussen de producten die binnen en buiten het land worden gemaakt.

Voor- en nadelen van protectionisme

Protectionisme is een mechanisme besproken onder economen en analisten van verschillende strekkingen, omdat sommigen het schadelijk vinden voor de rijping van de economie, omdat ze een kunstmatige vraag genereren die de sector verrijkt zonder dat deze hoeft te concurreren om de gunst van zijn klanten te winnen. Als de bescherming eenmaal is weggenomen, kan de beschutte sector niet alleen in de behoeften voorzien.

Aan de andere kant pleiten velen voor de noodzaak van een sterke staat dat oneerlijke concurrentie voorkomt en lokale sectoren, die belastingen betalen en het sociale en politieke leven in het land maken, verdedigt tegen de roofzucht van de grote transnationale bedrijven en internationaal kapitaal, wiens wereldwijde expansie weinig of geen aandacht schenkt aan de economische gezondheid van arme of ontwikkelingslanden. Bedrijfsconcurrentie, vooral voor kleine en middelgrote ondernemers, vindt immers niet altijd plaats in termen van gelijke kansen.

Voorbeelden van economisch protectionisme

1. Gemeenschappelijk landbouwbeleid van de Europese Unie en de Verenigde Staten. Dit is de naam van de overeenkomst ter bescherming van de landbouw van deze ontwikkelde landen vergeleken met die van de Derde wereld. Het idee is om te voorkomen dat arbeidskosten en goedkopere prijzen de Europese en Noord-Amerikaanse landbouwsectoren dwingen om vrij te concurreren en hun prijzen te verlagen. Deze maatregel staat ter discussie bij de Wereldhandelsorganisatie (WTO), omdat deze een rechtvaardige ontwikkeling van de armste landbouwlanden in de weg staat.
2. Venezolaanse deviezencontrole. Het economische model dat in Venezuela werd opgelegd door de zelfbenoemde Bolivariaanse revolutie onder leiding van wijlen leider Hugo Chávez, legde de importerende sectoren een rantsoenering op die hen dwong staatstoestemming te vragen om in de Buitenkant. Dit model was bedoeld om de nationale productie te beschermen, maar in het licht van de ineenstorting van de privé bedrijf In dat land werd de valutamarkt als gevolg van talrijke onteigeningen en prijsreguleringen een model van de geleidelijke verstikking van de Venezolaanse economie, aan het begin van de 21e eeuw beschouwd als een van de ergste in de wereld.
3. De Noord-Amerikaanse economie. De Amerikaanse economie wordt beschouwd als de zwaarst beschermde ter wereld, ondanks haar wereldwijde prediking ten gunste van het liberalisme. Deze traditie stamt uit de 19e eeuw, in feite wordt Abraham Lincoln vaak aangehaald om te pleiten voor de aankoop van Noord-Amerikaanse jassen boven de Britse, omdat "... de Verenigde Staten de" geld".
4. Exporttarieven in Argentinië. Tijdens de regeringsjaren van het Front voor de Overwinning (Kirchnerisme) in Argentinië in de eerste decennia van de 21e eeuw, werd het opgelegd aan de export van lokaal vlees (een van de beste ter wereld) een tarief dat de vlucht van het product duurder maakte om de grote boeren te beschermen, maar naar de consumenten lokaal vlees, niet bestand tegen internationale marktprijzen.
5. Vietnamese productiebescherming. Dit Zuidoost-Aziatische land heeft volgens de Global Trade Alert (GTA) in totaal 946 productlijnen beschermd, wat een wereldrecord in protectionisme vormt.