Voorbeelden van sociale varianten

In de taalkunde, onder de naam sociale varianten Men erkent de verschillende variaties die bestaan ​​tussen de manieren van spreken van de mensen, verschillend van de idiomatische verschillen. Bijvoorbeeld: geografische varianten, etnische varianten, geslachtsvarianten.

Het komt voor dat spraak op geen enkele manier een exacte wetenschap, maar integendeel, het gebruik ervan hangt af van een familie- en sociale overdracht, en dus van bepaalde processen die de aan het leren die een persoon heeft van taal en het gebruik ervan.

De naam van ‘sociale varianten’ omvat een enorm scala aan differentiaties die van invloed zijn op de manier waarop mensen praten, waarbinnen de sociaal-economische laag waarin elk zich bevindt opvalt.

Over het algemeen is de sociale relatie die wordt gepresenteerd, die de rijkste mensen hebben bereikt opleidingsniveaus waardoor je een rijkere woordenschat hebt en met een zeer breed scala aan concepten iets kunt uitdrukken dat een lager opgeleid persoon alleen kan bereiken met een kleiner spectrum aan woorden, waardoor ze nieuwe uitdrukkingen gaan gebruiken die met het verstrijken van de tijd hun eigen uitdrukkingen worden. Veel van de zogenaamde ‘populaire’ woorden die typerend zijn geworden voor de verschillende regio’s, danken hun oorsprong aan deze nieuwe ‘termen’.

De categorie ‘sociaal’ kan alleen worden besproken omdat de taalkundige variaties ze hebben ook veel te maken met wat geografisch. Het komt voor dat het gemakkelijk is om op te merken dat in de verschillende landen die een taal hanteren, het gebruikelijk is dat er grote verschillen optreden in de manier van communiceren: uitdrukkingen, typische woorden of ritmische spreekvormen verschillen per land (of zelfs regio's binnen) van hetzelfde). In elk geval wordt deze variatie als een sociale beschouwd, omdat ze uiteindelijk optreedt met betrekking tot verschillende samenlevingen.

In die zin vormt elke reden waarom taal wordt gewijzigd een sociale variant. Ze worden hieronder vermeld, met een gedetailleerde beschrijving van hun reikwijdte.

Voorbeelden van sociale varianten

1. Geografische varianten. Zoals gezegd is het woongebied (en vooral dat van de verinnerlijking van taal) fundamenteel voor de spraak van mensen. De specifieke manier waarop elke samenleving spraak moet uitvoeren, wordt genoemd: dialect, hoewel de term de laatste tijd beperkt was tot de spraak van volkeren die niet meer bestaan, en werd vervangen door geolect.
2. Etnische varianten. Buiten geografische grenzen delen etnische groepen uitdrukkingsvormen die soms aanleiding geven tot zogenaamde etnolecten.
3. Geslacht varianten. Hoewel het in het Westen steeds minder gebeurt, was het op een gegeven moment gebruikelijk dat mannen op een andere manier communiceerden dan vrouwen. Deze kenmerken staan ​​bekend als sexolect.
4. Diachrone varianten. Taaltransformaties vinden plaats in de loop van de tijd, dus het is te verwachten dat twee mensen uit verschillende tijdperken geen belangrijke codes in taal delen.
5. Leeftijdsvariant. Binnen hetzelfde moment is het gebruikelijk dat mensen van verschillende leeftijden verschillende termen kennen. Jeugd- of adolescententaal maken deel uit van deze variatie. Deze variaties staan ​​bekend als chronolecten.
6. Professionele varianten. Mensen die zich met dezelfde activiteiten bezighouden, delen vaak manieren om zich uit te drukken. De technische aspecten van de verschillende wetenschappelijke disciplines, bekend als technolecten, zijn hier opgenomen.
7. Instructie varianten. Zoals gezegd is het opleidingsniveau van een persoon bepalend voor de manier van communiceren.
8. Contextuele varianten. Dezelfde mensen spreken in bepaalde contexten op de ene manier en in andere op een andere manier. De bekende ‘registratie’ laat dit zien en vormt een nieuwe variant.
9. Heilige talen. Veel voorkomend in een paar stammen, zijn het verschillende manieren van communiceren die mensen alleen hebben voor daden met een grotere religieuze inhoud, afhankelijk van hun overtuigingen.
10. Marginale varianten. Het is gebruikelijk dat gebieden waar mensen worden gemarginaliseerd (voornamelijk gevangenissen, maar in bepaalde gevallen ook sloppenwijken) vormen straattaal eigen, die een nieuwe sociale variant vertegenwoordigen.