Voorbeelden van primaire, secundaire en tertiaire barrières

Elk organisme heeft een set van biologische barrières die hen beschermen tegen ziekteverwekkers, dat wil zeggen stoffen of andere organismen die ziekten kunnen veroorzaken. Bijvoorbeeld: huid, zweet, fagocytose.

Zijn functie is:

Biologische barrières maken deel uit van de immuunsysteem. Stoffen en weefsels die als barrière fungeren, kunnen echter ook deel uitmaken van andere systemen, zoals de bloedsomloop of het integumentair systeem.

Voorbeelden van primaire barrières

1. Huid. Bij mensen en dieren, is hij orgaan groter. Het isoleert het organisme van de omgeving die het omringt, maar maakt ook een gecontroleerde uitwisseling mogelijk. Bij een blessure wordt deze bescherming verstoord. Daarom moeten wonden worden beschermd. Het is een fysieke barrière.
2. Zweet. Creëer een sfeer zuur en zout op de huid wat ongunstig is voor een groot aantal schadelijke micro-organismen. Het is een chemische barrière.
3. tranen. Ze bevatten lysozym, een enzym dat de ontwikkeling van pathogene micro-organismen voorkomt. Het is een chemische barrière.
instagram story viewer
4. Slijm. Delen van de huid die organen omringen die verbinding maken met de buitenkant. Ze scheiden slijm af en voorkomen dat micro-organismen die organen binnendringen.
5. Bacteriële flora. Ze voorkomen de aanwezigheid van microben in de slijmvliezen.
6. Speeksel. Het bevat ook lysozym.

Voorbeelden van secundaire barrières

1. fagocytose. Reactie van witte bloedcellen op infectie.
2. monocyten. Ze worden gevonden in de bloedbaan en richten zich op gewonde weefsels.
3. Macrofagen. verzwelgen bacteriën en schadelijke cellen, evenals celafval.
4. Killercellen. Ze vallen cellen aan die zijn binnengevallen door virus.
5. granulocyten. Ze reageren op infecties.

Voorbeelden van tertiaire barrières

1. T-lymfocyten. Leukocyten die direct inwerken op de ziekteverwekker. Ze kunnen niet alle antigenen detecteren.
2. B-lymfocyten. Leukocyten die antilichamen maken tegen elk antigeen. Ze ontwikkelen zich in de foetus (lever en milt) en in het volwassen beenmerg.

Volgen met: