10 voorbeelden van behaviorisme in de klas

De behaviorisme of behaviorisme (uit het Engels gedrag) is een psychologische stroming die individuen benadert vanuit manifest en waarneembaar gedrag, begrepen als de relatie tussen een reeks stimuli en een andere reeks reacties.

In deze benadering verzetten behavioristen zich tegen de traditionele stromingen van de psychologie, gericht op de analyse bewustzijn, omdat ze ze beschouwen als een model van introspectieve analyse en daarom weinig experimenteel en weinig wetenschappelijk.

Het is mogelijk om meer dan 10 stromingen van het behaviorisme, elk ondersteund door de onderzoeken van een theoreticus in het gebied, zoals Tollman, Hull en Skinner, J. R. Kantor en anderen.

Klassieke en operante conditionering

Behaviorisme is voornamelijk gebaseerd op twee vormen van: aan het leren of conditionering, namelijk:

Voor- en nadelen van behaviorisme in de klas

Velen zijn de gedragstechnieken bewust of onbewust werkzaam zijn in de onderwijsmethode als zodanig. Het idee van het stimuleren van studie, inspanning en passie voor leren en het negatief versterken van tegengesteld gedrag vormt de kern van interactie in de klas. Hiervoor worden verschillende factoren gebruikt, zoals cijfers, disciplinaire sancties en de student-docent interactie of tussen studenten. Bijvoorbeeld:

Het moet echter gezegd worden dat veel van de postulaten van de educatief behaviorisme zijn vandaag overwonnen of aan het overwinnen, omdat ze de student vanuit een perspectief aannemen passief, waarin iedereen gelijk is en gelijk moet leren, en die hun rol reduceert tot alleen zijn gemodelleerd.

Een veelgehoorde kritiek is dat het behaviorisme beoordeelt het onderwijsproces van de producten en niet van de leerprocessen zelf. Veel geleerden beweren dat andere leer-studiedoctrines meer proactieve en minder politie-onderwijsmethoden voorstellen die op de lange termijn betere resultaten opleveren.

Voorbeelden van behaviorisme in de klas

1. Beloon de interventie. Veel leraren geven kinderen die in de klas ingrijpen of hun huiswerk goed doen een sticker of een sticker, als publieke erkenning van hun goede prestaties. Zo wordt dit gedrag gestimuleerd en bij anderen juist het tegenovergestelde ontmoedigd, door tegengestelde waarderingen.
2. Straf slecht gedrag. Terwijl goede studenten worden aangemoedigd om goede studenten te blijven, moet het gedrag worden afgezwakt anarchistisch of vervelend, bijvoorbeeld van een jongen die de klas niet laat vorderen of een houding aan de dag legt respectloos. Deze negatieve bekrachtiging zou bestaan ​​uit voorbeeldige openbare berispingen en straffen, om het gevoel van schaamte te associëren met het aanvankelijke gedrag dat je wilt veranderen. Het effect zou groter zijn als het gepaard gaat met positieve bekrachtiging wanneer het kind bereid is mee te werken, in plaats van zijn toevlucht te nemen tot vernedering en spot als sociale straffen.
3. Punten aftrekken en optellen. In bepaalde situaties van gedrag of academische prestaties kan de leraar punten aftrekken van een of meer studenten als negatieve bekrachtiging, omdat ze het eindresultaat van hun onderwerp zullen associëren met het gedrag Cadeau. Hetzelfde gebeurt met extra punten, die worden toegevoegd aan leerlingen die zich onverwachts inspannen (als positieve bekrachtiging) of die beter gedrag beginnen te vertonen.
4. Sta op als de leraar binnenkomt. Veel leraren eisten van studenten dat ze opstonden als de leraar het klaslokaal binnenkwam, als teken van: ik respecteer. Deze methode trachtte de formaliteit van het opstaan ​​te associëren met de aanwezigheid van de leerkrachten en zo een band van respect en protocol bij de leerlingen te versterken. De tegenhanger van deze methode is om een ​​lied te zingen wanneer de leraar de klas binnenkomt, zoals een vorm van welkom die bij studenten een soortgelijk principe versterkt, maar door minder leger.
5. Kopiëren streng bestraffen. Het wordt vaak aanbevolen om kopiëren en plagiaat streng te straffen, om dit vals spelen en gemakzuchtig gedrag bij studenten te verzwakken. Het idee is om het criterium op te leggen dat inspanning loont en plagiaat niet, daarom wordt het vaak ingetrokken het examen en het laagst mogelijke cijfer wordt toegekend aan de plagiaatstudent en zijn eventuele medeplichtigen (versterking negatief). Deze methode is echter enigszins politie.
6. Versterk academische interesse. Hoewel elke leerling zijn eigen interesses en vaardigheden heeft, zal de leraar de leerling die: blijk geven van een groei in uw interesse in de onderwerpen die in de klas worden behandeld, door openbare of particuliere erkenning en beter notities. Op deze manier zal de student interesse in het onderwerp associëren met betere prestaties en dat is het basisprincipe van al het leren. Dit vereist natuurlijk dat de leraar speciale aandacht besteedt aan de academische reis van elk individu in de klas.
7. Onderzoek als straf. Dit is een vlampunt rond gedragsmechanismen, dat leraren waarschuwt voor het gebruik van onderzoek als voorbeeldige straf: de leerling die tijdens de les niet oplet, wordt gedwongen iets over het onderwerp te onderzoeken en dit in lessen. Hoewel deze methode een negatieve bekrachtiging van het ongewenste gedrag kan garanderen, wordt het ook geassocieerd met de leerling relatie tussen berisping en studie, waardoor hun interesse in lezen en onderzoek.
8. Het geluid van de deurbel. Aangezien de bel voorafgaat aan de pauze en aan het einde van de les, zullen studenten dit onvermijdelijk associëren geluid aan het einde van de leerperiode, zodat ze niet meer opletten, ook al is de leraar nog aan het praten of iets belangrijks aan het uitleggen.
9. Aankomst routines. Vooral in het geval van kleuter- of lagere klaslokalen wordt het gebruik van aankomstroutines aanbevolen die de angst van de kinderen helpen kalmeren. leerlingen door het klaslokaal binnen te gaan, zodat ze geconditioneerd zijn om bijvoorbeeld hun jas te houden, hun schoenen uit te doen, in dezelfde plaats, enz. Op deze manier worden discipline en orde versterkt en, in theorie, angst verzwakt.
10. Uit de lessen verwijderen. De uitsluiting van de groep kan een techniek populaire discipline en dat stelt de klas in staat om vooruit te gaan zonder terugkerend ongemak van de kant van een student. Enerzijds wordt in het gedrag een negatieve bekrachtiging doorgevoerd, die in de groep exemplarisch is, maar tenzij die uitzetting wordt vertaald in iets anders dan Vrijheid verkregen door slecht gedrag, zal het tegenovergestelde van wat gewenst is, versterken in de student.