Voorbeeld van vervormbare voornaamwoorden

De vervormbare voornaamwoorden zijn een uitvinding van Andrés Bello die in 1847 werd voorgesteld in zijn boek "Grammar of the Castilian language bestemd voor het gebruik van de Amerikanen ", waarmee hij voorzetselvoornaamwoorden en bezittelijke voornaamwoorden in een enkele categorie groepeert die aan reflexieve of accusatief.

In het Spaans noemen we verbuigingen, de uitgangen die de stam van een woord kan hebben, voor het geslacht of getal uitdrukken dat dat woord uitdrukt, maar zonder wezenlijk de betekenis van de. te veranderen woord. Dus, bijvoorbeeld, een zelfstandig naamwoord, zoals de wortel perr- je kunt verbuigingen toevoegen om te spreken van mannelijk geslacht (hond), vrouwelijk (teef), verkleinwoord en mannelijk (puppy), vrouwelijk en meervoud (teven). Hetzelfde geldt naast zelfstandige naamwoorden voor bijvoeglijke naamwoorden (rood, rood, rood), lidwoorden (la, las, lo, los). In het geval van bijwoorden zijn er geen datieven die in geslacht of getal overeenkomen met het onderwerp of de kern van het predikaat, en met betrekking tot persoonlijke voornaamwoorden, de datief wordt alleen gegeven in de eerste en derde persoon meervoud, om geslacht uit te drukken (wij, ons, zij, ze).

In andere talen, zoals in het Engels, hebben persoonlijke voornaamwoorden wel verbuigingen die worden gebruikt om bezittelijke of accusatieve vormen te vormen, zoals bij het voornaamwoord you (tu of tú):

• Jij (jij of jij), jijr (de jouwe of de jouwe) jijrs (voor jou of voor jou).

Andrés Bello verzamelde de persoonlijke, reflexieve, wederkerige en lijdende vorm van voornaamwoorden in één categorie, aangezien de functies die dat vervullen zijn verbuigingen van de persoonlijke voornaamwoorden waaraan hij de naam "Accusative" en "Dative" gaf (zoals gebruikt in het Engels, Duits en andere talen). In de traditionele grammatica worden het reflexieve en het wederkerige niet als verbuigingen beschouwd, maar als afleidingen, dat wil zeggen, woorden gevormd beginnend met persoonlijke voornaamwoorden, maar met een eigen betekenis en context, die afzonderlijke categorieën vormen binnen de voornaamwoorden. Dezelfde Bello erkent in zijn grammatica dat het moeilijk en ingewikkeld is om deze classificatie te begrijpen die maakt: vanwege het misbruik van het concept van verbuiging in persoonlijke voornaamwoorden, dat niet overeenkomt met onze idioom.

Samengevat, wat Andrés Bello verbuigingen noemde, komt overeen met de volgende categorieën van traditionele grammatica:

Persoonlijke voornaamwoorden. De persoonlijke voornaamwoorden zijn diegene die Andrés mooi vindt, en dat zijn de wortels waarvan anderen afhaken: ik, jij, hij, zij, het, wij, jij, hen.

wederkerende voornaamwoorden. Het zijn degenen die het onderwerp en tegelijkertijd het object van de zin uitdrukken. Deze zijn onderverdeeld in directe reflexieven en voorzetselreflexieven. Directe wederkerende voornaamwoorden ze gebruiken eenvoudige voornaamwoorden: me, te, se, nos, os. De Wederkerende voorzetselvoornaamwoorden, worden geholpen door voorzetsels zoals a, voor, van of met: voor mij, voor mij, met mij, u, voor u, met u, hem, voor haar, van hem, met haar; voor ons, voor ons, met ons, van ons; voor jou, van jou, voor jou, met jou; aan hen, van hen, voor hen, met hen.

Wederkerige voornaamwoorden. Het zijn de meervoudige voornaamwoorden die acties vergezellen die plaatsvinden tussen mensen, inclusief het voornaamwoord: Nos, os y se:

• Ons wij verwarren.
• U jij verstopt.
• ik weet verloren.

Wat Andrés Bello 'accusatieve' en 'datieve' functies noemt, als twee afzonderlijke functies, worden vervuld door de wederkerende en wederkerige voornaamwoorden.

De functie accusatief is om naar iets of iemand te wijzen:

• Thee ik zei dat ik je gaat bellen.
• Ons uitgenodigd voor het feest.

De functie datief verwijst naar wie de actie valt of aan wie het is gericht:

• Post aangekomen voor mij – ik post aangekomen.
• Het was een schrik voor ons. – Ons bang.
• Juan schelden naar hen - Juan de uitbrander.

50 voorbeelden van zinnen met afnemende voornaamwoorden:

1. ik Ik heb een nieuw notitieboekje gekocht.
2. Ik heb wat chocolaatjes meegenomen voor hen.
3. Hen wij waarschuwen naar hen van de veranderingen.
4. Gisteren thee zag aan jou in het park.
5. Andrew ik weet vergist.
6. Naar de het leek passend om het Saksische model te gebruiken.
7. Maar het is geen model voor ons.
8. toegevoegd naar zijn Grammatica.
9. Maar het traditionele is nodig Voor jouw begrip.
10. Naar de Het zelf viel hem zwaar.
11. Hoeveel meer voor ons!
12. Hij heeft volgers. Naar henhen lijkt voldoende.
13. Persoonlijk ik het is ingewikkeld.
14. Wat dacht je van aan jou?
15. Ons ze gingen naar een film.
16. Hen Dat is heel goed.
17. ik heb een oproep van jou.
18. Aan haar hem een ​​boeket chrysanten cadeau doen.
19. We hebben koffie voor jou.
20. Wat nou als de nodig uit?
21. Later ons ze veroorzaken problemen.
22. Het horloge ik weet stopt op minuut 4.
23. De vrachtwagen de naar het vliegveld gebracht.
24. Kennis niet thee bijt.
25. Naar hen ze zijn er niet in geïnteresseerd.
26. ¿Ons iemand belde?
27. Naar mij het lijkt erop dat het nog vroeg is.
28. ik weet hen het was laat aan jou.
29. Naar hen ook de waarschuwden ze.
30. Aan die meneer u graag complicerenons leven.
31. Wanneer ik bevestig je de reis?
32. zaterdag thee merk op.
33. Ons we zien zaterdag.
34. Gisteren hen kocht.
35. jullie ik weet ze verbaasden zich te veel.
36. De dag ik weet het eindigde plotseling.
37. Aan ons moeilijk te geloven.
38. Je zult zien wanneer hen gebeurt aan jou.
39. ¿ik probeer je vals te spelen?
40. Aan jouthee Ik hecht veel waarde aan.
41. Het weekend nemen we ze mee naar de.
42. Laat het ons weten zodra je aankomt ONS.
43. Naar hen laat het ze later weten.
44. Gisteren ons zij hebben gewonnen.
45. Maar vandaag hen we hebben gewonnen.
46. Niets wat ik zeg aan jouthee geïnteresseerd.
47. U we hebben de krant meegenomen.
48. ik heb een pen gekocht voor mij.
49. ¿Hen maakte de architectuur indruk?
50. Aan haar ze hielden haar gemakkelijk voor de gek.

Volgen met:

• voornaamwoorden
• onbeklemtoonde voornaamwoorden
• Vervormbare voornaamwoorden
• Aanwijzende voornaamwoorden
• enclitische voornaamwoorden
• Uitroepende voornaamwoorden
• Onbepaalde voornaamwoorden
• Vragende voornaamwoorden
• Numerieke voornaamwoorden
• Persoonlijke voornaamwoorden
• Onbeklemtoonde persoonlijke voornaamwoorden
• Tonische persoonlijke voornaamwoorden
• Bezittelijke voornaamwoorden
• wederkerende voornaamwoorden
• Betrekkelijke voornaamwoorden
• tonische voornaamwoorden