15 voorbeelden van socialistische landen

De benaming van de socialisme is een bepaald concept om de. te definiëren economieën waarin het eigendom van goederen collectief is, en daarom houdt de productiewijze geen rekening met mensen als verkopers van hun personeel, maar juist aan dat personeel als middel ter beschikking van goederen gemeenschappelijk.

Marxisme en de kritiek op het kapitaal

Het idee van socialisme komt voort uit de theoretische bijdragen van Karl Marx, die zich gedurende zijn hele werk in de negentiende eeuw wijdde aan het karakteriseren van de manier waarop kapitalistische productie de scheiding uitleggen die dit systeem veroorzaakt tussen mensen en het product van hun werk, tussen mensen en de activiteit die ze uitvoeren, en tussen mensen en hun eigen menselijk potentieel, als gevolg van de twee vorige.

Op grond hiervan stelt Marx de collectivisatie van alles voor wijze van productie, en de vervanging van het maatschappelijk leven in klassen, wat het overwinnen van de kapitalistische productiewijze en daarmee de onderdrukking van de staat impliceerde.

Een wereldwijde productiewijze

De Het werk van Marx, een van de belangrijkste van zijn eeuw, concentreert zich bijna uitsluitend op het karakteriseren van het kapitalisme en het verklaren van zijn neiging om in te storten, in plaats van de alternatieve situatie voor te stellen.

De modus van collectivistische productie (communistisch genoemd) wordt gekenmerkt door mondiaal te zijn, maar er zijn geen verdere verduidelijkingen met betrekking tot de implementatie ervan, die zal plaatsvinden de strijd tussen de twee klassen waarin mensen verdeeld zijn binnen de kapitalistische samenleving: zakenlieden (of bourgeoisie) en arbeiders.

De waarheid is dat, zodra de kapitalisme als een mondiaal systeem, de visies die de communistische exit als opportuun beschouwden ze moesten hun programma aanpassen aan bepaalde categorieën van de kapitalistische wereld, zoals de eenheid van de landen Golf democratie: zo is het dat de socialistische experimenten die in de loop van de twintigste eeuw zijn gedaan, beperkt waren tot een land of een handvol daarvan, zonder het onmisbare mondiale karakter volgens de criteria van Marx te verwerven.

Socialisme in de 20e eeuw

Het feit dat collectieve economieën uitzondering zijn geweest in een kapitalistische wereld, impliceert gedeeltelijk dat ze hun oorspronkelijke missie niet hebben vervuld: hoewel binnen die economieën productieve relaties waren niet die van klasse tijdens het kapitalisme, de daar geproduceerde goederen werden uitgewisseld volgens de criteria kapitalisten met de buitenkant, die de totaliteit van de menselijke productie in kapitalistische zin samenvoegen, maar met gecentraliseerde productie staat.

In ieder geval waren er in de 20e en 21e eeuw meerdere landen die voor het socialisme kozen, en tussen al die landen konden maar weinig banden worden gelegd: de meesten moesten autoritaire en repressieve politieke regimes, het annuleren van de vrije verkiezingen.

De meeste ontvingen een agressieve reactie van de nabijgelegen kapitalistische blokken, en moesten gewapend geweld of iets anders het hoofd bieden. Het beperkte karakter van het socialisme betekende dat de meesten de beperkingen onder ogen moesten zien die het geeft de hardnekkigheid van ambitie en persoonlijk egoïsme, zoals corruptie en bureaucratiec overdreven.

Voorbeelden van socialistische landen

Hier zijn een paar voorbeelden van socialistische ervaringen in verschillende landen, waardoor het gebruikte type socialisme wordt verduidelijkt:

1. China. Een enkele partij socialisme sinds 1949. (Hoewel met componenten van de markteconomie)
2. Vietnam. Met een enkele partij sinds 1976.
3. Nicaragua. Met een regering die neigt naar socialisme binnen het kapitalisme, sinds 1999.
4. Unie van Socialistische Sovjetrepublieken. De ervaring die het dichtst in de buurt komt van het uitbreiden van het socialistische programma over de hele wereld, tussen 1922 en 1991.
5. Chili. Onder het democratisch voorzitterschap van Salvador Allende, tussen 1970 en 1973.
6. Bolivia. Met een regering die neigt naar socialisme met een inheems karakter binnen het kapitalisme, sinds 1999.
7. IJsland. De laatste vijf, met markteconomische modellen maar met een staat die op een zeer hoge manier betrokken is bij de organisatie en financiering van welzijn.
8. Cuba. Eenpartijsocialisme sinds 1959.
9. Venezuela. Met een regering die neigt naar socialisme binnen het kapitalisme, sinds 1999.
10. Laos. Met één partij sinds 1975.
11. Noord Korea. Een socialistische dictatuur sinds 1945.
12. Denemarken
13. Noorwegen
14. Zweden
15. Finland