15 voorbeelden van Tilde Diacrítica

Diakritische tilde

De diakritische tilde (of diakritisch accent) is het grafische accent waarmee u woorden met hetzelfde schrift kunt onderscheiden, maar die verschillende betekenissen hebben en tot verschillende grammaticale categorieën behoren.

Bijvoorbeeld: meer(bijwoord van hoeveelheid) en meer(maar).

Woorden die in sommige gevallen een diakritisch teken hebben, wijken af ​​van de basisregels van klemtoon, maar worden geaccepteerd omdat dubbelzinnige situaties worden vermeden.

De gevallen van diakritisch teken kunnen worden onderverdeeld in die van: eenlettergrepige; die met de voornaamwoorden, vragende bijwoorden Y uitroepende bijwoorden, en in sommige anderen. Er moet worden verduidelijkt dat er de afgelopen jaren enkele veranderingen zijn geregistreerd en dat er een trend was aan de kant van de Koninklijke Spaanse Academie voor Letteren om de taal te vereenvoudigen door verschillende diakritische tekens die eerder werden gebruikt te elimineren schrijven; sommige hiervan waren van verplicht schrijven en andere van facultatief schrijven.

Het kan u van dienst zijn:

Voorbeelden van woorden met een diakritisch accent

1. Nog steeds = bijwoord van tijd. Nog steeds ik heb niet besloten (even = even)
2. Wanneer = vragend bijwoord van tijd. ¿Sinds wanneer Elsa woont niet bij Martín?(wanneer = relatief bijwoord of voegwoord)
3. Hoe = vragend of uitroepend bijwoord. ¡Hoe Ik heb er niet eerder over nagedacht! (as = bijwoord van wijze)
4. welke = vragend of uitroepend bijwoord. ¿Welke Het is jouw huis? (die = vergelijkend bijwoord)
5. Hoeveel = vragend of uitroepend bijwoord. YIk zei het je hoe veel Ik hou van je. (hoeveel = vergelijkend bijwoord)
6. Van = werkwoord geven. Niet van wat hij van je vraagt ​​is schandalig. (de = voorzetsel)
7. Waar = vragend bijwoord van plaats. ¿Waar denk je dat je oom daar nu is? (waar = relatief bijwoord of voegwoord)
8. Hij = persoonlijk voornaamwoord. Ik geloof het omdat hij het me vertelde hij. (el = mannelijk artikel)
9. Meer = bijwoord van hoeveelheid. Je moet moeite doen meer. (meer = bijvoeglijk naamwoord)
10. Mijn = persoonlijk voornaamwoord. NAAR mijn Ik geef niets om jouw mening. (mijn = bezittelijk bijvoeglijk naamwoord / muzieknoot)
11. Wat = vragend / uitroepend voornaamwoord. Om zo te wat hebben ze gevraagd? (wat = relatief voornaamwoord)
12. WHO = vragend / uitroepend voornaamwoord. Wie komt er eten? (wie = relatief voornaamwoord)
13. Ja = bevestigend bijwoord. Ja, daar ben ik heel zeker van. (si = voorwaardelijk)
14. Hij = werkwoord kennen. Hij heel goed wat mij te wachten staat- (se = voornaamwoord)
15. Thee = infuus. Ik hou van ijsthee. (te = voornaamwoord)
16. Jouw = persoonlijk voornaamwoord: Jouw je kent zijn naam niet eens (jij = bezittelijk bijvoeglijk naamwoord)

Woorden met een diakritisch accent

Tegenwoordig worden woorden met één lettergreep zonder accent geschreven. De uitzondering op deze regel is een groep veelgebruikte beklemtoonde eenlettergrepige woorden die tegengesteld zijn aan andere formeel identieke woorden, maar van onbeklemtoonde uitspraak: dit gebeurt met enkele persoonlijke voornaamwoorden, die verward kunnen worden met lidwoorden, bezittelijke bijvoeglijke naamwoorden of met zelfstandige naamwoorden.

Dit is ook het geval bij sommige gebiedende wijs en bij enkele with bijwoorden. Sinds 2010 monosyllables waarin al hun klinkers a. vormen tweeklank of een drieklank orthografische (tot dan toe werd dit diakritische teken geaccepteerd; voorbeelden: rivier, lio).

Een andere nieuwigheid in de spelling met betrekking tot de kwestie van diakritische tekens is dat het woord "alleen" niet langer mag worden gebrandmerkt in de bijwoordwaarde die gelijk is aan "alleen"; Vroeger was dit een van de meest voorkomende gevallen van diakritische tekens en veel mensen blijven het schrijven.

Met betrekking tot vragende en uitroepende bijwoorden wordt de regel om ze te labelen met een diakritisch teken gehandhaafd voor onderscheiden van de relatieve onbeklemtoonde vorm, zelfs afwijkend van de orthografische norm (aangezien het vaak serieuze woorden zijn die in klinker). Hetzelfde gebeurt niet met de aanwijzende voornaamwoorden (dat, dat, deze), die niet langer tildatrse zouden moeten zijn.

Meer gevallen met een diakritisch teken: